Wie is de rijkste West-Vlaming? Op plaats 10: de sigarenfamilie die ook koekjes lust

De tien rijkste West-Vlaamse families bezitten samen bijna 11 miljard euro. Maar wie zijn die mensen? Ludwig Verduyn, bezieler van de website De Rijkste Belgen, zocht het voor ons uit. Aflevering 1 in deze tiendelige reeks: de familie Vandermarliere uit Wervik, die een fortuin vergaarde met de productie van sigaren. Al lusten ze ook de koekjes van Destrooper…

Met een vermogen van ruim 632 miljoen euro sluit de familie uit Wervik de top tien van rijkste West-Vlamingen af. Dat is voor een groot stuk de verdienste van de vandaag 81-jarige Guido Vandermarliere, de ondernemer die opgroeide tussen de tabaksbladeren. In 1965 stapte hij als prille twintiger in het sigarenbedrijf van zijn vader. Toen hij aan het hoofd van het bedrijf kwam, lanceerde Guido het sigarenmerk J. Cortès. In 1984 nam hij de roltabakfabriek van de familie Gryson over. Een bedrijf dat op dat moment een verkoopvolume van 90.000 kilo haalde. Een volume dat in 2008 liefst 34 keer (!) hoger lag.

De groep uit Wervik groeide uit tot de tiende speler op de markt, na mastodonten als Imperial Tobacco en British American Tobacco. Door die stevige groei controleerde Vandermarliere, met de fabriek van Gryson, 5 procent van de Europese markt. In Frankrijk was dat zelfs 20 procent, dankzij het merk Fleur du Pays. Dat succes ontging ook de concurrentie niet. In 2012 raakte dan ook bekend dat Vandermarliere de fabriek van Gryson verkocht had aan Japan Tobacco Company voor het niet onaardige bedrag van 475 miljoen euro.

Volgens Vandermarliere zouden de nieuwe eigenaars het bedrijf zeker verder uitbreiden. De Japanners zelf stelden dat ze met Gryson een toegang tot de Europese tabaksmarkt hadden gekocht. Maar ondanks het initiële optimisme, moest de roltabakfabriek Gryson in de zomer van 2018 definitief de deuren sluiten. Doordat de Europese regels verstrengd waren, zou de fabriek niet meer rendabel zijn, klonk het.

Heilige sigaren

De sigarenfabriek in de Zwevegemse deelgemeente Moen, waar de merken J. Cortès, Neos en Amigos worden gemaakt, verkocht Vandermarliere niet mee aan de Japanners. Die bleef in de familie. Want sigaren zijn heilig bij de Vandermarlieres. Frederik, de nu 42-jarige zoon van Guido, bouwde het sigarenimperium verder uit. Hij investeerde onder meer in een onlinewinkel voor topsigaren en begon tabaksplanten te telen in Nicaragua.

“Natuurlijk is roken niet zo gezond, maar bij een sigaar inhaleer je de rook niet”, vertelde hij in een interview met De Tijd. “Mijn vader rookt al vijftig jaar sigaren en heeft de longen van een niet-roker. Een sigaar is luxe, zoals een goed glas wijn of een speciaal bier. Je consumeert het met mate. Tegenwoordig mag niets meer. Dat stoort me soms. Als we een lastige vergadering hebben, is er niets dat beter helpt dan samen een sigaar roken om de spanning te breken. Bij ons kan dat nog, omdat onze vergaderzalen ook dienst doen als testruimte.”

In 2015 verraste hij vriend en vijand door Jules Destrooper over te nemen

Ook de twee dochters van Guido Vandermarliere zijn actief in de groep. Katrien is CFO van het bedrijf Debal Coatings en meteen ook financieel directeur van de familiale holding GT & Co. Sofie beheert dan weer de vastgoedportefeuille van die familiale holding met projecten in Roemenië, Tsjechië en aan de Belgische kust.

Vorig jaar kwam ze in het nieuws met forse investeringen in vastgoed op Tenerife, samen met de Kortrijkse familie Vanbiervliet. Dat nieuwe vakantieresort luistert naar de naam Cuna del Alma, wat zoveel wil zeggen als de wieg van de ziel. Op de heuvelflanken van het eiland, nabij het stadje Adeje en uitkijkend op de zee, wordt de bouw gepland van 420 wooneenheden, goed voor een globale investering van 340 miljoen euro.

Koekjesmonster

Toch is het niet al goud dat blinkt. In 2015 verraste Guido Vandermarliere vriend en vijand door Jules Destrooper over te nemen. Dat leek voor een mooie spreiding van de activiteiten te zorgen, maar het draaide anders uit. In 2021 boekte de familie 22 miljoen waardeverlies af op haar investering in de koekjesfabrikant. Destrooper draaide jarenlang verlies. Toen de ommekeer langzamerhand vorm kreeg na corona, kwam de oorlog in Oekraïne ertussen. De stijgende energie- en grondstoffenprijzen dreigen daarbij opnieuw roet in het eten te gooien.

In plaats van een goede investering, blijkt Destrooper voorlopig eerder een koekjesmonster voor het bedrijf. Afwachten of de producent van de beroemde lukken blijft knabbelen aan het familiefortuin.