Wat startte met een klein uitgebouwd ateliertje begin de jaren ’70, groeide uit tot een heus familiebedrijf in Kortemark. De ontelbare ramen en deuren die Willy Pollet maakte en plaatste zijn niet meer te tellen. De passie voor alles wat met hout te maken heeft, gaf Willy door aan zijn zoon Chris.
“Ik volgde de opleiding hout in de vakschool in Moeskroen”, steekt Willy, die op 19 november 84 wordt, van wal. “Ik kreeg daar twee jaar les in het Frans, want in mijn eerste jaar werd daar plots beslist dat er geen les meer mocht gegeven worden in het Nederlands. En dan te weten dat de leerkrachten daar beter hun Vlaams dan hun Frans konden. Er waren er natuurlijk ook die geen Nederlands wilden spreken (lacht). Ik heb eerst een pak ervaring opgedaan bij de voormalige firma Mommerency in de Lichterveldestraat, voor wie zich dat nog kan herinneren. Toen ben ik op mezelf begonnen langsheen de Staatsbaan, in een bijgebouwtje dat ik plaatste van 13 op 6 meter. En zo was de firma Pollet een feit in 1971. Het eerste grote werk dat ik hier in de gemeente deed, was het huis van de familie Sinnaeve in de Wilgenlaan. Daarna ging het heel snel en kwam er een groot atelier bij in 1976 en een loods in 1987. De rest is geschiedenis.”
Genieten
“Ik ben met mijn 60ste met pensioen gegaan en op mijn 65ste ben ik uit de firma gestapt. Mijn vrouw Martha Vancoillie, die vorig jaar in september overleden is, betekende ook heel veel voor ons bedrijf. Al van in het prille begin hielp ze me met de boekhouding en het typewerk. Computers en rekenmachines waren er nog niet. Nu kom ik nog vaak in het atelier om wat te helpen of wat materiaal bij te halen, maar ik ga niet meer mee op verplaatsing. De liefde voor het werken met hout is er na al die jaren nog niet op verminderd. Nu komt genieten op de eerste plaats, nu en dan eens een goed glas drinken en een kaartje leggen”, aldus Willy.
Goeie samenwerking
“Ik studeerde af in 1987 als boekhouder”, vervolgt zoon Chris (54), maar ik ben in de firma gestapt. Mijn boekhoudersopleiding kwam en komt nog steeds van pas, meer en meer zelfs. Ik heb altijd graag samengewerkt met mijn vader, we begrijpen elkaar heel goed. Er kon altijd maar één de baas zijn en dat is het grote geheim van een goeie samenwerking. Het is wat rustiger geweest door corona, maar we hebben nooit stilgezeten. Er was wel wat meer ademruimte, want in onze branche moet het vooruitgaan. Niet alleen voor ons, maar ook voor de klanten. We doen vooral ramen, deuren, poorten, dakconstructies en restauratiewerken. Zo zijn we al meer dan 20 jaar bezig met allerlei restauraties in het begijnhof in Gent. Dat is vaak heel secuur werken, omdat heel wat originele materialen zoals glas of het authentieke nagelwerk opnieuw gebruikt moeten worden in de renovatie.”
“Mijn vrouw Rita is ruim 20 jaar geleden ook in de firma gestapt, maar na mij zal het ophouden. We hebben drie kinderen – Stijn, Lies en Lien – maar niemand van de drie hoorde de lokroep van het hout”, besluit Chris.
(Jeffrey Dael)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
