Patrick Desmyter en Charline Collie zijn in hun welbekende elektrozaak in het begin van de Molenstraat in Wervik toe aan een totale uitverkoop. Al liefst veertig jaar baten ze er hun winkel uit. Hun winkel en woning vlak ernaast zijn verkocht aan het Woon- en Zorgbedrijf Wervik. Electro Desmyter is nu alleen nog open op dinsdag- en vrijdagmorgen. “Het is bijna allemaal weg, dat hadden we nooit zo snel verwacht”, aldus Charline.
De laatste stuks zijn er nog te koop. De toonbank en winkelrekken zijn verkocht en weg. Charline en Patrick verhuizen naar een alleenstaande woning in de Wervikstraat in Geluwe. Op heel jonge leeftijd begonnen ze als zelfstandigen, wat hen in de genen zat.
Vader Christian Collie had op het einde van de Christuslaan een melkveebedrijf, vader Charles Desmyter een smidse in het begin van de Hoogweg. “Eerst baatten we twee jaar een winkel uit op het einde van de Duivenstraat, naast, in de volksmond, de paardenbeenhouwerij”, aldus Charline (62).
“Het was er klein. Een winkelruimte van amper vier op acht meter. We zaten daar van augustus 1979 tot 1981.”
Koer werd winkel
“In de Molenstraat stond de woning van zetelfabrikant Camille Dereuck te koop en naast dat huis was er een koer”, vertelt Patrick (65). “Daar bouwden we onze winkel op. Het is niet te geloven dat we hier al 40 jaar zitten. Het zijn mooie jaren geweest. We hebben elk één jaar elders gewerkt en zijn dan zelfstandig begonnen. Ondernemen zat wat in ons bloed. Nadat ik nog een specialisatiejaar volgde, werkte ik een jaar in Ieper.”
“Ik kon zelfs mijn studies niet afmaken”, zegt Charline. “Ik ging talen studeren, maar het kwam er niet van.” Al in zijn kinderjaren wist Patrick wat hij later wilde worden. “Van kleins af aan zei ik dat ik elektricien wilde worden”, lacht Patrick. “Ik weet niet hoe dat kwam. Op mijn veertiende ging ik voor de eerste keer een huis van elektriciteitsleidingen voorzien. Het voelt als gisteren. Ik was meer de technieker. Ik ging installeren en deed de herstellingen. Charline was de commerçante.”
Op het vlak van elektrische toestellen hebben ze een hele evolutie meegemaakt. “Van bijvoorbeeld de zware televisietoestellen tot de flatscreens”, zegt Charline. “We maakten niet alleen heel die technische evolutie mee, maar ook een hele evolutie qua prijzen. Om een voorbeeld te geven: onze eerste video die we verkochten kostte zo’n 2.000 euro (toen 80.000 frank, red). Onze laatste video hebben we verkocht aan 80 euro.”
De Kappabende
De grenscriminaliteit is door de vele camera’s gelukkig afgenomen, maar de handelaars hebben andere tijden meegemaakt. Ook Charline en Patrick. “We waren nog niet lang begonnen in de Duivenstraat, toen we in februari 1980 het slachtoffer werden van de zogenoemde Kappabende”, vertelt Charline. “In de Molenstraat was er zeven keer een poging tot inbraak en waren we twee keer het slachtoffer van een gauwdiefstal.”
Charline en Patrick hebben geen kinderen en willen nu profiteren van het leven. “Het was anders werken van maandagmorgen tot zaterdagavond”, zegt Patrick. “We hebben altijd gewerkt en hadden nooit hobby’s. We hebben ons nooit hoeven af te vragen wat zullen we vandaag eens doen.”
“We gaan eerst alles wat verwerken”, vult Charline aan. “Ik heb mijn broer, bakker Guy, verloren. Daarvoor ben ik ook al mijn vader verloren en Patrick verloor zijn moeder en een tante. Al die omstandigheden hebben ons doen beslissen om te stoppen. Voor de tijd die ons rest, gaan we tijd maken om te ontspannen en te genieten van het leven. Het plotse overlijden van mijn broer heeft ons doen inzien hoe belangrijk dat is.”
Online
“Het was voor Patrick lastig met indertijd die zware televisietoestellen en wasmachines. Ik zal mijn klanten missen, die babbel. We hadden een trouw cliënteel. Niet meer de jongere generatie. Van de onlineverkoop hadden we niet echt last. Online is voor de jonge generatie. Online verkopen bestond vroeger niet. Onze klanten komen uit Wervik, Geluwe en Komen. Er zijn er nog van het eerste uur.”
Electro Desmyter was door de jaren heen bekend voor de uitstekende service. “Dat heeft eigenlijk onze zaak groot gemaakt”, geeft Patrick aan. “En natuurlijk ook de mond-aan-mondreclame. We hebben de goede tijd gehad. We zijn altijd klein en alleen willen blijven. Twintig jaar lang hadden we een medewerker op zelfstandige basis.”
“Een snelle en kwalitatieve service aanbieden was ons motto”, haakt Charline in. “Onze dienst na verkoop was ongetwijfeld een voordeel tegenover de concurrentie van de grote winkelketens.” “Hugo Van Praag was een van de eerste”, zeggen de afscheidnemende ondernemers.
“We hebben nadien Vanden Borre meegemaakt. Er waren dan de Nederlandse ketens en Makro. Nu is er Mediamarkt. Bij een winkelketen ben je als klant nummer zoveel. We maken deel uit van Excellent en dat biedt diverse voordelen. Zoals de groepsaankopen en de publiciteit die ze maken. Folders, bijvoorbeeld.”
Een pluspunt was ook de ligging en de brede etalage. “Mijn etalage was seizoensgebonden, vier keer per jaar kwam hiervoor een etalage”, zegt Charline. Patrick knikt. “Een mooie etalage doet verkopen”, geeft hij aan. Eind december kondigde Charline op Facebook de sluiting aan. “We kregen hierop heel veel reacties”, zegt ze. “Er kwamen mensen met een attentie en dat doet allemaal wel deugd.”
(EDB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
