Na 55 jaar sluiten Henriette (76) en Raf (83) hun bekende buurtwinkel in Koolkerke: “Nu hebben we tijd voor een busreis”

Henriette Ameloot en Raf De Visch houden er eind maart mee op. © Davy Coghe
Piet De Ville
Piet De Ville Medewerker KW

Het misschien wel bekendste buurtwinkeltje van Vlaanderen, dat van Henriette Ameloot (76) en Raf Devisch (82) tussen de kerk en de school in Koolkerke, sluit op 30 maart de deuren. “Na 55 jaar is het welletjes geweest”, zegt Henriette. “Met de film vorig jaar (‘Zolang we nog kunnen, red.) over de winkel hebben we sowieso een heel mooi souvenir. Maar ja, natuurlijk zal het wel raar doen in het begin, zo zonder de winkel.”

Met hun respectievelijk 76 en 82 levensjaren zijn Henriette, bijgenaamd Jette, en Raf de pensioengerechtigde leeftijd al lang gepasseerd. Maar toch was het in Koolkerke en ver daarbuiten nog schrikken toen bekend werd dat het kranige koppel het uiteindelijk toch voor bekeken zou houden met de winkel. De laatste openingsdag is 30 maart dit jaar. Het winkeltje vlakbij de basisschool De Smalle zal dan net geen 55 jaar bestaan hebben. “Einde maart is ook het einde van een BTW-kwartaal dus ik kan dan alles mooi afsluiten”, bekijkt Henriette het ook nog praktisch. “En ik wilde ook niet eind december of in januari starten. Als we dan toch stoppen, dan liever in de lente. Ik zou me te somber voelen als het dan ook nog eens donker en koud is buiten…”

“Als we dan toch stoppen, dan liever in de lente”

Henriette startte de uitbating van de winkel kort voor de zomer van 1969, een week na haar huwelijk met Raf. Het was toen wel al een kruidenierszaak maar de toenmalige uitbaatster kwam op pensioengerechtigde leeftijd en zocht een overnemer. Als boerendochter uit de buurt kwam ze er producten van de boerderij leveren, waardoor ze aan de praat raakten en de overname snel beklonken was. Henriette verkocht er al die jaren broodbeleg, groenten en fruit, huisraad en ook veel snoepgoed aan de schoolkinderen uit de buurt. Raf ging al die jaren, tot zijn zestigste, uit werken. Eerst nog op de ouderlijke boerderij in Sint-Andries en daarna voerde hij een aantal jaren snoepgoed rond voor confiserie Roose in Brugge, later hij aan de slag bij keukenfirma Dhondt en bij grootbakkerij Paverko in Sint-Michiels. “En ik heb dan mijn carrière afgesloten bij Stock Americain Vermeersch om op mijn zestigste met pensioen te gaan”, vertelt Raf nog. “Al die tijd, en dan zeker ook in mijn pensioen, heb ik Henriette zoveel mogelijk bijgestaan in de winkel.”

Mediabelangstelling

“Het is in Koolkerke wel veel veranderd. Vroeger waren hier meerdere bakkers en slagers; nu is er zo goed als niets meer”, liet Henriette ons eerder al weten. “Maar goed, wij hebben altijd stand gehouden. Weet je dat we voor sommige mensen zelfs geld gingen afhalen bij de bank, in alle vertrouwen? En dat we bij mensen die slecht te been waren, boodschappen aan huis brachten? We stonden ook altijd klaar voor een praatje hier in de winkel. En dat doen we nog altijd! Het doet mij ook een groot plezier dat, naast oudere mensen, hier ook nog altijd veel schoolkinderen langs komen. De sociale functie van een winkeltje als dit is niet te onderschatten.”

Vereeuwigd in film

Het winkeltje waar de tijd precies bleef stil staan kon zeker de voorbije vijftien à twintig jaar op heel wat mediabelangstelling rekenen. Heel wat reporters kwamen er over de vloer om het verhaal van Henriette en Raf op te tekenen en in 2007 figureerden ze zelfs in het destijds razend populaire tv-programma Man Bijt Hond op VRT. En vorig jaar was het helemaal mooi: toen schitterden ze samen met nog enkele andere typische buurtwinkels in ‘Zolang we nog kunnen’, een docufilm van regisseur Philippe Niclaes die op de VRT werd uitgezonden en in cinema Lumière werd vertoond. “Waarom we er nu toch mee ophouden? Na 55 jaar is het welletjes geweest zeker. We kunnen dit ook niet blijven doen. Ja, ik doe het nog graag maar we willen ook nog op een mooi moment kunnen stoppen”, zegt Henriette. “Raf wordt in april geopereerd aan zijn knie en ik zal hem dan ook vaak moeten bijstaan. We worden er sowieso niet jonger op hé… (lacht). En met die film vorig jaar hebben we ook een mooi souvenir. Ik ga misschien wat vrijwilligerswerk doen in De Garve, en we zullen ook wat meer tijd hebben voor een georganiseerde busreis. Maar ja, in het begin zal het wel raar doen, zo zonder de winkel.”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier