Wat in de jaren tachtig begon als een naaiwinkeltje in de Stationsstraat 30, werd een begrip in Kortemark. Stoffen, breiwol of naaigerei, Nicole bracht alles aan de man. Maar aan stilzitten denkt Nicole nog lang niet. Ze blijft actief in het vrijwilligerscircuit.
“Ik ben met ’t Naaikorfje gestart in 1986, dus bijna 40 jaar geleden” steekt Nicole Pecceu (70) van wal. “Schuin tegenover de huidige winkel begon ik heel kleinschalig in een huis met een raampje en een deur. In 2008 verhuisde ik naar het pand waar voorheen foto Sinnaeve gevestigd was. De winkeloppervlakte was veel groter en het pand stond ook te koop, dus besloten we de winkel te kopen. Hier hield ik de laatste 16 jaar mijn winkel open. Oorspronkelijk verkocht ik enkel naaigerei, maar beetje bij beetje kwam daar van alles bij: breiwol, stoffen, panty’s, ondergoed, handtassen, bijouterie en uurwerken. Ook voor nieuwkuis konden de klanten bij mij terecht. Ik ben zelf opgegroeid in de commerce, want mijn ouders waren zelfstandigen. Het was mijn droom om ooit ook zelfstandig te worden. Op een bepaald moment zei mijn man Freddy: ‘Ofwel doe je het , ofwel zwijg je erover.’ Toen heb ik de sprong gewaagd.”
Aangespoeld
“In 1986 waren er nog heel veel winkels in de gemeente, zoals schoenwinkels en elektrozaken. Maar een naaiwinkel, die was er nog niet. Ik heb zelf snit en naad gestudeerd in Roeselare, dus de keuze was snel gemaakt. Zelf zijn mijn man en ik geen rasechte Kortemarkenaren. We zijn eigenlijk aangespoeld: ik ben afkomstig uit Staden en mijn man Freddy Vantomme is van het gehucht Madonna. We wonen langs de Bietenweg hier in Kortemark. Zaterdag 29 maart was ’t Naaikorfje voor de laatste keer open. Ik heb nooit veel reclame gemaakt voor mijn zaak, dus deed ik dat ook niet voor de grote finale eind maart. Uiteindelijk is er de voorbije weken al heel veel de deur uitgegaan. Ik heb nog heel veel over, want mijn stock was echt wel heel groot. Nu, daar passen we wel een mouw aan, ik contacteerde al een opkoper die zal langskomen. Ik had veel vaste klanten in de gemeente, maar er kwamen ook veel mensen uit buurgemeenten zoals Houthulst of Staden. Pas op, ik verkoop niet alleen naaigerei, dus er kwamen ook best veel mannen bij mij over de vloer. Ik wil alvast mijn trouwe klandizie hartelijk danken voor die 38 jaar.”
Online verkoop
“Het moet gezegd dat de online verkoop de laatste jaren toch een harde dobber is voor iedereen die een winkel uitbaat. Meer en meer mensen shoppen via het internet en dat voel je wel. Gelukkig verkocht ik heel wat zaken die je niet of moeilijk online kan kopen, dus in mijn sector valt het nog wel mee. Ik heb er lang over nagedacht om te stoppen en ben niet over één nacht ijs gegaan. Uiteindelijk ben ik toch al 70. Gelukkig doet mijn man Freddy, die al een tijdje met pensioen is, heel veel in het huishouden. Als ik ’s avonds thuiskom van de winkel, hoef ik echt niet veel meer te doen. Daarom was het voor mij ook een luxe om zo lang ’t Naaikorfje te kunnen openhouden. Mijn winkel is altijd meer mijn hobby geweest. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ’t Naaikorfje mijn werk was.”
Muziekacademie
“Maar omdat ik stop met de winkel, betekent dat niet dat ik op mijn lauweren ga rusten. Onlangs kwam er een klant in de winkel en die vertelde me over het vrijwilligerswerk dat zij deed. Het sprak me onmiddellijk aan en ik ben me gaan informeren. Ondertussen ben ik er zelfs al mee gestart. Ik ben oppas geworden in de muziekacademie. Op woensdag, donderdag en vrijdag ben ik er om de 2 weken te vinden. Tijdens de schoolvakanties ben ik vanzelfsprekend vrij. Maar er komt nog een zee van vrije tijd op me af en die hoop ik een beetje in te vullen met nu en dan te gaan fietsen en vanzelfsprekend ook eens een stapje in de wereld te zetten”, besluit Nicole.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
