Vandezande bestaat bijna negentig jaar, maar is een springlevend familiebedrijf. De onderneming maakt onder meer waterkrachtvijzels, waarmee groene stroom wordt opgewekt. “Een innovatieve technologie waarvan wij pioniers zijn, en die weldra over de hele wereld zal worden toegepast”, zeggen vader Chris en zoon Dries Vandezande.
Vier generaties lang al ontwerpen, produceren en monteren de Vandezandes grote mechanische constructies.
“Mijn grootvader begon in 1932 met machine- en hangarbouw. Daarna focuste hij zich samen met mijn vader vooral op de landbouwsector, met onder meer drainagesystemen. In de jaren 50 maakten zij hun eerste pompschroeven, wat nog altijd een van onze belangrijkste activiteiten is”, vertelt Chris Vandezande (58).
“In 1983 stapte ik mee in de zaak, en dertig jaar later trad mijn oudste zoon, Dries, in mijn voetsporen. Tegenwoordig kun je onze werkzaamheden onderverdelen in drie takken: vijzelpompen en waterkrachtvijzels, waterzuiveringsinstallaties en de elektromechanische uitrusting van bruggen, sluizen en stuwen. De hydraulische systemen brachten we in 1985 onder in een apart bedrijf: Vameco.”
Maatwerk
Voor die beide firma’s hanteren vader en zoon dezelfde visie, waarmee ze dezelfde uitdagingen als hun voorgangers aangaan. “Mijn vader liep als kind al vol verwondering rond in het atelier bij zijn pa, en bij mij was dat niet anders. Logisch dus, dat techniek ons boeit”, meent Dries (32).
“Wij houden ons daarbij niet bezig met seriewerk, maar leveren telkens klantspecifieke montages voor nichemarkten af, en dat in grote formaten. Dat is enerzijds risicovoller; anderzijds hebben wij daardoor wereldwijd maar weinig concurrenten. Anderen willen, durven of kunnen niet wat wij doen. Onze vijzels produceren wij namelijk nog steeds op unieke machines die destijds door mijn overgrootvader bedacht zijn. Vergelijk het gerust met een familierecept dat van generatie op generatie wordt overgedragen en daardoor van goudwaarde is.”
Toch is het hen naar eigen zeggen veeleer om het maken dan om het geld te doen. “Natuurlijk willen we zoveel mogelijk winst genereren, om als gezond bedrijf onze leveranciers en onze werknemers te kunnen betalen. Maar wanneer wij erin slagen om vanaf nul een werkende installatie af te leveren, bezorgt dàt ons de grootst denkbare werkvreugde. Bij het opwekken van energie in een waterkrachtcentrale fonkelen onze ogen dus eerder door de kilowatt-uurteller te zien draaien dan bij het besef dat de bankrekening weer wat aandikt”, stelt Chris.
Overnemers in de rij
Om diezelfde reden prijst hij zich gelukkig met de voortzetting van zijn levenswerk. “Overnemers staan hier in de rij, maar zonder enige druk te hebben uitgevoerd bij Dries, verkoos ik zeker dit scenario. Hij is capabel en blijft met beide voeten op de grond, waardoor ik het volste vertrouwen heb dat hij mij later kan opvolgen als bedrijfsleider”, klinkt het.
Onze ogen fonkelen als we een kilowatt- uurteller zien draaien, niet als we aan onze bankrekening denken
“Wij zijn overigens het enige overgebleven familiebedrijf met eigen kapitaal in onze branche; alle concurrenten zijn in handen van internationale investeringsgroepen. Wij blijven nu al bijna negentig jaar op deze manier voortdoen, en daar ben ik heel trots op. Dat Dries de enige opvolger is, maakt dat er geen versnippering onder onze drie kinderen zal zijn. Opdat niet alle druk evenwel op zijn schouders zou terechtkomen, zit ook zijn vrouw in het bedrijf.”
Hoezo, vrije tijd?
“Een partner die je werk snapt, is zeker nodig om deze job te kunnen uitoefenen”, vindt Dries. “Veel vrije tijd hebben wij immers niet, want wij zijn hier elke werkdag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat bezig, en op zondagnamiddag zitten we alweer met ons hoofd bij het werk. Zelf zouden wij het niet anders willen, maar we begrijpen wel dat onze omgeving dat als een nadeel kan ervaren.”
De bijzondere bedrijfsaanpak impliceert overigens dat het bedrijf erg afhankelijk is van zijn personeel en ook dit bestempelt het duo als een minpunt.
“Onze medewerkers hebben elk hun specifieke taken. Een machinestoring of ziekte bezorgt mij zeker stress, want wij werken met boeteclausules. Wanneer ik dan moet puzzelen, voel ik mij veeleer een ‘bedrijfslijder’, met lange ij”, knipoogt Chris.
“Daar komt nog bij dat nieuw personeel moeilijk te vinden is. Bij ons moet je immers zware handenarbeid willen verrichten én je verstand kunnen gebruiken. Bij wie die combinatie aanwezig is, merken wij gelukkig maar weinig verloop. Precies omdat onze medewerkers voor ons zo belangrijk zijn, probeer ik mij op te stellen als een menselijke werkgever, die zich dagelijks tussen de medewerkers begeeft. Ik ga er prat op dat ik al onze werknemers ken en stagiairs wil ik telkens iets bijbrengen.”
Traag maar gestaag
Met de vijzels behoort Vandezande nu tot de top vier van de wereld, zonder daar veel reclame voor te maken.
“Nieuwe projecten halen wij vooral binnen dankzij mond-tot-mondreclame van tevreden klanten. Zo worden wij automatisch groter, waardoor we onze bedrijfsgebouwen hier nu noodgedwongen uitbreiden, van 18.000 naar 20.000 m2. We willen evenwel traag maar gestaag groeien, om zo trouw te blijven aan onze bedrijfsfilosofie”, aldus Dries.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
