De Kaashoek zoekt overnemers: “Na 42 jaar is het tijd voor iets nieuws”

Vorig jaar blies De Kaashoek nog 40 kaarsjes uit, maar voor Brigitte Duyck (62) is het runnen van de kaasspeciaalzaak fysiek te zwaar geworden. “De passie is niet verdwenen, maar dat is ouder worden en moet ik aanvaarden.” Haar man Patrick Blondeel (64) is al vier jaar met pensioen. “Ik kijk ernaar uit samen te genieten van onze twee kleinkinderen en andere leuke dingen.”

De Kaashoek op de hoek van de Wijngaardstraat met de Nieuwstraat gaat voor een laatste keer open op 31 maart 2025. “Ik wil nog één kwartaal doen en sluit dan exact 42 jaar na de opening van de winkel, op 1 april. Destijds wou niemand het toen geloven”, lacht Brigitte. In 1983 had ze met haar opleiding Economie niet veel kennis over kazen toen ze als gerante in loondienst werkte voor de Kaashalle samen met Johan Depuydt, schoonzoon van eigenaar Etienne Dejode. Naast hun zaak in Bissegem opende hij een vestiging in Kortrijk.

“Ik ging drie maanden in de leer bij hun andere zaak, terwijl ze hier bezig waren met de verbouwing. Hoewel ik altijd dacht een bureaujob te doen of ooit de boekhandel van mijn mama over te nemen, ben ik heel blij hoe het is uitgedraaid. Ik heb het altijd graag gedaan. Johan en Etienne lieten me doen en mijn eigen beslissingen maken. We kwamen goed overeen. Het was alsof het mijn eigen winkel was. De mensen apprecieerden mij enorm en de verkoop sprak me aan. De klanten waren altijd zeer dankbaar en de etalage maken was echt mijn ding.”

“Hoewel ik altijd dacht een bureaujob te doen of ooit de boekhandel van mijn mama over te nemen, ben ik heel blij hoe het is uitgedraaid”

Na 17 jaar nam Brigitte in 2000 De Kaashoek over. “Vroeger waren er zo’n 50-tal kazen, voornamelijk uit de Benelux, maar als je het aanbod nu vergelijkt, gaat dat aantal tot maal vijf en uit steeds meer verschillende landen, van Denemarken tot Griekenland. Mijn interesse in kaas is geleidelijk aan gegroeid en al doende leert men. Tijdens mijn vakanties ging ik zelf op zoek naar nieuwe kazen bij familiale bedrijven en leer ik ook altijd bij. Zelfs na al die jaren durf ik mezelf nog geen kaasmeester te noemen. Het aanbod blijft groeien en evolueren naar specialiteiten.”

“Zelfs na al die jaren durf ik mezelf nog geen kaasmeester te noemen. Het aanbod blijft groeien en evolueren naar specialiteiten”

Sinds de overname heeft Brigitte het altijd alleen gedaan. Haar man Patrick hielp achter de schermen en met de boekhouding. Zaterdagnamiddag staat hij nog steeds tussen 15 en 18 uur – ondanks regen en wind – aan De Kaashoek proevertjes uit te delen. En dat al sinds de opening van shoppingcenter K in Kortrijk. “Dat werkt echt! Mensen proeven en keren dan na enkele stappen terug om toch een stukje kaas aan te kopen. Flandrien zit in de lift. Ik heb de evolutie meegemaakt sinds het begin en sta nog steeds enorm achter het product. Anders kazen die het goed doen zijn de gekende brie en camembert, alsook morbier en in de winter Vacherin Mont d’Or. Ook de Italiaanse schepkaas Stracchino doet het goed.”

Vanaf volgend jaar is Brigitte, dan 63 jaar, pensioengerechtigd. “Fysiek wordt het gewoon te zwaar: bakken verzetten bij het leveren, kaaswielen opendoen, over de toonbank uitrekken, … ik voel dat het allemaal wat moeilijker wordt. Zeker in de winterperiode wanneer het heel druk is. Het is gezonde stress – ik ben perfectionistisch – maar die mag wegvallen. Na 42 jaar is het tijd voor iets nieuws. Ik wil zoveel mogelijk genieten van de kleine dingen des levens, zoals mijn huishouden doen, gewoon eens kokerellen, fietsen, zwemmen, een boek lezen. We willen ook zeer graag reizen. Vooral in de winter wil ik niet in het slechte weer blijven, maar af en toe eens warmere oorden opzoeken.”

“Ik wil zoveel mogelijk genieten van de kleine dingen des levens, zoals mijn huishouden doen, gewoon eens kokerellen, fietsen, zwemmen, een boek lezen”

Brigitte weet nu al dat ze de mensen het meest zal missen. “Ik hoop veel van mijn cliënteel terug te zien. We gaan sowieso elke maandag naar de markt om ze daar tegen het lijf te lopen (lacht). Na al die jaren bouw je een band op. Dat is het voordeel aan zo’n winkel: mensen kunnen hier hun ei kwijt en even babbelen. Ik zag hier al drie generaties om kaas komen, en ook mensen die wegvallen. Dat doet wat. Sommigen zijn geen kennissen meer, maar vrienden.”