Hij was één van de meest gedreven kandidaten in De Mol, maar Martijn Loosvelt uit Ooigem overleefde de aflevering zondagavond niet. Hij was dan ook danig onder de indruk toen hij de groep voortijdig moest verlaten. “Dit kunnen ze me niet meer afpakken.”
Martijn Loosvelt uit Ooigem, in het dagelijks leven facility manager, was één van de meest opvallende kandidaten in dit seizoen van De Mol. Sociaal, gedreven, competitief en toch meelevend. Hij lag dan ook goed in de groep, maar het mocht niet baten. Tijdens de eliminatieronde in de laatste aflevering kreeg hij een rood scherm te zien en moest hij naar huis. En dat kwam binnen bij Martijn. “Ik heb me altijd afgevraagd hoe ik zou reageren als ik zo’n rood scherm zou zien”, aldus Martijn. “Maar ik had niet verwacht dat die emoties mij opeens zouden overvallen. Opeens valt alle stress van je af en besef je ook dat het gedaan is.”
Wat heeft je de das om gedaan, denk je?
“Je begint bepaalde personen te vertrouwen en te wantrouwen. En van hen begin je bepaalde dingen te zien en tja… het cliché van de tunnelvisie. Dat heeft me genekt.”
Zou je het nu anders aanpakken?
“Ik heb het beste gedaan met wat voor informatie ik toen voor handen had. Op televisie is het al niet simpel, maar als je daar bent, is het nog moeilijker. Daar schrok ik wel van. Ik dacht dat je het beter zou ‘zien’ omdat je dichterbij zit, maar dat is totaal niet zo. Het verlies van Liesbeth op dag drie, bijvoorbeeld, kwam heel hard binnen. Dat kruipt in je kleren. En dan weet je dat het elk moment kan gedaan zijn. Daarom heb ik het zo bewust mogelijk proberen te beleven.”
Maar de eerste dagen na dat rood scherm deed het wel pijn…
“Je neemt het vliegtuig en je zit er constant aan te denken. Had ik maar… hoe kon ik nu… Ik had toch dit of dat gezien? Vooral de eerste weken dacht ik er elke dag aan, echt elke dag: ik zat in De Mol, waw. Want ik ben heel dankbaar dat ik er toch een dikke week kon in zitten. Het was zo leuk, die reis, die opdrachten… en dan wordt het nog zo mooi in beeld gebracht. Zalig. Dit kunnen ze mij niet meer afpakken.”
Ging je om te winnen of was je liever De Mol geweest?
“Tuurlijk ging ik om te winnen. Ik wilde er zo lang mogelijk in blijven. In de eerste aflevering zei ik dat ik er het liefst als de winnaar zou uitkomen, maar achteraf gezien zou ik als Mol veel meer op mijn gemak geweest zijn tijdens die slopende eliminaties. Daarom alleen al had ik de Mol willen zijn.” (lacht)
Hoe beleefde je de afgelopen weken? Kreeg je veel reacties?
“Gisteren ging ik nog kijken naar Zulte Waregem, toen ze me in de rust vroegen om een foto. En dan nog één. En nog één. En opeens zien ze dat rond je en dan wil bij wijze van spreken iedereen één… Ze wilden dan nog een foto van mij met het veld op de achtergrond. Ik voelde me net een professionele voetballer. (lacht) Maar het is wel geestig. Ik heb er wel van genoten. Het is ook maar tijdelijk, hé. Het viel wel op hoeveel kinderen van bij jeugdbewegingen er mij aanspraken. Als ik een uniform zag, dan wist ik al dat ze mij zouden aanspreken.”
Wat is de tofste reactie geweest?
“Veel mensen vragen zich blijkbaar af hoe ik geselecteerd ben geraakt, maar echt: dat was het droogste filmpje ooit dat ik heb ingestuurd. Ik had dat niet massa’s voorbereid, en na een half uur had ik het al gehad met die vragenlijst. (lacht) Blij dat ik dankzij mijn vriendin toch heb doorgebeten.”
En de vrienden van de voetbalclub…
“Tja, die zullen wel ontgoocheld zijn. In het supporterscafé zat er elke week steeds meer volk, dus ik denk zeker dat ze bij ‘t Postje (de voetbalclub waarin hij speelt, red.) wel eens zullen vloeken. Geen idee of ze volgende week nog zullen kijken op café.” (lacht)
Wij kijken volgende week alvast zeker opnieuw, want na deze – het moet gezegd – ijzersterke en zinderende aflevering rust alle West-Vlaamse hoop nu op de schouders van headhunter Bas, uit Gits afkomstig. Benieuwd of hij het wel tot de finale kan schoppen.
Ollemolle Mol
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier