Wereldsterren palmen renbaan in, al was het soms kantje boord

De Oostendse Wellingtonrenbaan wordt, na eerder de luchthaventarmac, vanaf halverwege de jaren negentig het decor van diverse grote muziekfestivals. Er passeren wereldnamen zoals Stevie Wonder tijdens Oostende Pop 95, Bon Jovi in 1996 en Michael Jackson in 1997. En in 2002 staan kleppers als Muse en David Bowie op de hippodroom.

Stevie Wonder, met liveband én symfonisch concert, staat in 1995 op de Oostendse hippodroom, net als de Amerikaanse rockband Toto met hun onsterfelijke hit Africa. In 1996 is het de beurt aan de mannen van Bon Jovi, maar uiteindelijk zijn het allemaal maar preludes… In 1997 staat immers het halve land staat op zijn kop als bekendraakt dat niemand minder dan Michael Jackson op donderdag 28 augustus 1997 naar de Wellingtonrenbaan komt.

Het is wekenlang hét onderwerp van gesprek in Oostende, zeker als bekendraakt dat de kinderen van de Oostendse dansschool Rose d’Ivry mee het podium op mogen. Als terelfderure het bericht de wereld ingestuurd wordt dat het optreden niet doorgaat, gaat er een lichte aardbeving door Oostende. De reden: het plotse overlijden van de Britse prinses Diana. Michael had de zaterdag ervoor nog met haar gedineerd en was emotioneel te zeer van de kaart. Gelukkig voor de 60.000 fans die een ticket wisten te bemachtigen, maakt hij het op woensdag 3 september alsnog goed.

Het circus rond de Amerikaanse popster huurt het volledige Thermae PalaceHotel af, hoewel de King of Pop er zelf nooit zal overnachten. Het mag allemaal iets kosten, maar de ticketverkoop zorgt voor een omzet van een kleine honderd miljoen Belgische franken of zo’n 2,5 miljoen euro.

De Wellington biedt ook onderdak voor andere evenementen zoals Pravda (een housepartyconcept op vrijdagavonden) en A Sound Odyssey (oudejaarsevent). In 2002 is het aanschuiven geblazen wanneer Beach Rock er neerstrijkt. Met kleppers als David Bowie, Muse en The Prodigy op de affiche, maar ook Belgisch talent als Gorki en Flip Kowlier.

Liefhebbers van steviger gitaarwerk kunnen vanaf 1997 terecht op de oude Velodroom. Velo-Rock bouwt al snel een naam op binnen het genre. Het festival wordt voorafgegaan door de talentenwedstrijd Velo-Cross. De twee bands die het hoogst eindigen mogen daarna op het festival spelen tussen de ‘grote jongens’. Onder andere The Bollock Brothers (met de Oostendse drummer Patrick Pattyn) zijn er te horen en te zien. In 2002 kunnen ze Paul Di’Anno (& Killers) strikken, de zanger op de eerste twee platen van Iron Maiden. Het festival kan op heel wat belangstelling rekenen en de aanwezigheid van nogal wat stevige rockbands in Oostende is daar niet vreemd aan. Of is het net omgekeerd?

Enkel Oostendse bands

De locatie wordt ook gebruikt voor het festival Pachanga waar liefhebbers van Caraïbische muziek aan hun trekken komen. Ook vermeldenswaard: Kouterrock, een organisatie van studentenvereniging Kouter en café Twilight. Het festival weet vijf jaar te overleven. Locatie: Hangaar 1. Een leuke editie is die van 2004, alle negen acts zijn dan Oostends (zie foto).

De Paulusfeesten blijven het belangrijkste stadsfestival, maar ook andere festivals zijn populair. De kroegentocht Oostende in The Mood lokt met ruim 20 live-acts veel volk. In 2000 bestaat de Long Street Happening tien jaar. Serge Feys maakt van de gelegenheid gebruik om een 16-koppige band samen te fluiten: Ostend All Stars & Guests.

Het initiatief Stuutn in den Hof is een jaarlijkse reeks wekelijkse openluchtoptredens tijdens de lunchperiode. Locatie: de kiosk van het Leopoldpark. Van mei tot juni (tot in het begin van dit decennium). Verder zien we het fenomeen van de wijkfeesten opduiken. De buurtwerking van het Sociaal Huis levert goed werk in het Westerkwartier: tijdens hun jaarlijkse feesten plannen ze een Ostenschen Avend met – uiteraard – Oostendse bands. Ook op het Hazegras weten ze van aanpakken. Vanaf 2004 is er daar jaarlijks een driedaags muziekfestival met nadruk op de Vlaamse muziek.

Voor de iets ouderen wordt Zilverrock in het leven geroepen. Het doel: senioren laten genieten van livemuziek van vooral Vlaamse artiesten. Het concept is een schot in de roos.