Wandeltheater in het Kasteel van Loppem: “Kostuum van koning Albert I zit onze acteur als gegoten”

De succesvolle editie van het wandeltheater dat vorig in het Kasteel van Loppem georganiseerd werd, krijgt straks een vervolg. Op vrijdag 15, zaterdag 16 en zondag 17 september spelen 27 acteurs enkele bekende en minder bekende scènes na die zich destijds afspeelden binnen de kasteelmuren.

De plaatselijke toneelgroep Het Zingend Vuurgeboomte, enkele toneelspelers uit de regio en acteur Onno van Gelder jr. spelen de scènes. “We baseren ons op waarheidsgetrouwe bronnen en gebruiken zelfs een replica van een kostuum van koning Albert I dat perfect werd nagemaakt. Het pak zit acteur Onno van Gelder jr. als gegoten. Het is precies alsof het voor hem gemaakt werd”, zegt regisseur Benoit Kervyn.

De regisseur tekende ook het script uit. “De vijf voorstellingen die we nu in september organiseren, zijn geen kopie van het wandeltheater van vorig jaar. We spelen in meerdere ruimtes en er zijn ook twee nieuwe taferelen. Ook het doolhof wordt extra in de verf gezet, want de bekende dwaaltuin, een idee van de kasteelzonen Albert en Ernest van Caloen, viert zijn 150ste verjaardag.”

Kasteelgeschiedenis

Niet minder dan 27 acteurs en amateurtoneelspelers zullen de grote en kleine geschiedenis die zich afspeelde binnen de kasteelmuren tussen 1859 en 1939 weer tot leven brengen. “Verdeeld in zes groepjes, wandelt het publiek van ruimte naar ruimte en is ze getuige van bepalende politieke beslissingen, geniet ze mee van de passie van een kunstverzamelaar, verneemt ze wat de aanzet was van de doolhof en wordt ze geconfronteerd met de Duitse bezetting”, klinkt het.

Rijk verleden

Het publiek krijgt een inkijk in de wereld van het huispersoneel, maakt kennis met architect Bethune, de man die Savina van Caloen begreep, en leert wat de invloed van goede vriend Guido Gezelle was op het kasteel. “Het zijn slechts enkele momenten uit dit rijk verleden.”

“In de teksten zit naast de familiale, ook de Loppemse en Brugse geschiedenis verpakt. Bepaalde scènes worden in het dialect opgevoerd, anderen in Algemeen Nederlands of ergens tussenin. Kortom, het plaatje moet kloppen. We willen dat het publiek op een ontspannen manier iets opsteekt.”

(BC)