Unie der Zorgelozen en Sint-Michielsgilde brengen ‘Ne Kersentuin’: “Heel schoon, maar ook een klotestuk”

Steven Duyck en Geert Six (Ne Kersentuin - Uni der Zorgelozen) (foto KD) © Kurt De Schuytener Kurt De Schuytener
Redactie KW

Op 22 april brengt de Kortrijkse Unie der Zorgelozen samen met de Koninklijke Sint-Michielsgilde uit Beveren de première van Ne Kersentuin, naar het werk van Anton Tsjechov uit 1903.Artistiek leider Steven Duyck van de Sint-Michielsgilde zal de voorstelling regisseren, daarbij gecoacht door tekstschrijver Geert Six van de Unie.

“Ergens aan de rand van de stad wordt met spanning uitgekeken naar de terugkomst van Claudine. Die is beladen. De hartstocht voor haar Benito bracht het bedrijf dat ze van haar ouders overnam op de rand van het faillissement. Boven de familie en het huispersoneel pakken zich donkere wolken samen. Terwijl de schuldeisers aan de deur staan om hun riante villa met bijhorende kersentuin aan te slaan, vragen ze zich verbijsterd af wat de toekomst voor hen nog in petto heeft. Dat is het verhaal van Ne Kersentuin”, vertellen artistiek leider Steven Duyck (Sint-Michielsgilde) en tekstschrijver Geert Six (Unie der Zorgelozen).

Waarom Anton Tsjechov?

Geert: “Grote veranderingen voltrekken zich altijd beetje bij beetje. Ik denk dat we nu op een kruispunt staan. Toen Tsjechov in 1903 zijn stuk schreef, maakte het feodale tijdperk plaats voor het opkomend liberalisme. Wij maken dit stuk om te zeggen dat het neoliberale verhaal op haar beurt ten einde adem is.”

Steven: “Tsjechov spelen in het amateurtheater ligt niet voor de hand. Je moet zo ploeteren om alles naar boven te halen en diep genoeg zoeken. Dat is werken. Die Kersentuin is een heel schoon stuk maar ook een klotestuk, vol met valkuilen waar je zo intrapt.”

Lijkt het sociaal-artistieke theater van de Unie wat op het amateurtheater bij de gilde?

Geert: “Amateurspelers zijn het vaak gewoon om op een scene te staan terwijl er in het sociaal-artistieke milieu meer mensen zijn die nog nooit op een podium stonden. Wat al die spelers gemeen hebben is dat ze op live op scene willen spelen. Het zijn allemaal liefhebbers van het spel, van de taal, van het theater.”

Steven: “Ik voel dat de insteek van de mensen bij de Unie anders is: een inspirerende plek. Je hoort verhalen die je elders niet hoort. Amateurspelers hebben het meestal goed. Het is een wereldje waarin iedereen met zijn auto aankomt en achteraf een wijntje drinkt en babbelt over waar ze straks op weekend gaan. Dat zijn hun verhalen.”

Geert, voor Ne Kersentuin geef je de regie uit handen?

Geert: “Ik vind de sociaal-artistieke taal van de Unie heel belangrijk, op en naast de scene. Het is belangrijk dat we die de komende jaren ook gaan delen met andere makers door samen met hen aan de slag te gaan, zoals met Steven nu. Daarbij neem ik dan de rol van coach op mij.”

Steven: “Door samen dat proces van herwerking van De Kersentuin te doorlopen, leer ik zoveel bij. Ook in de regie werkt Geerts kijk inspirerend. Ik moet mijzelf veel meer in vraag stellen, meer dan wanneer ik er alleen voor sta. En dat is iets wat in het vrijetijdstheater veel te weinig gebeurt.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier