Rasacteurs brengen eerbetoon aan roots en Westhoek op Theater Aan Zee

hun hart ophalen tijdens Theater aan Zee in Oostende. Netjes aangestipt in onze (en hopelijk uw) agenda is de voorstelling Once upon a time in de Westhoek, van en met Sebastien Dewaele en Wouter Bruneel. De twee gingen graven in hun herinneringen aan hun jeugd, diep in de Westhoek. Vooral het verhaal van de opa van Wouter blijkt tot de verbeelding te spreken. “Ik heb er veel uit geleerd. Er zijn best wat puzzelstukjes in elkaar gevallen.”

Er wonen iets meer dan 300 mensen, er stopt geen bus en twee keer met je ogen knipperen en je bent er doorgereden. “En het was blijkbaar het laatste dorpje dat werd aangesloten op het elektriciteitsnet”, weet acteur Wouter Bruneel. “Het geeft in zekere zin ook de koppigheid weer van de mensen. Een beetje zoals het dorp in Asterix en Obelix.”

Gijverinkhove

Dat dorp was de inspiratie voor de voorstelling Once upon a time in de Westhoek van Compagnie Cecilia. Eentje waar Sebastien Dewaele al op zat te broeden van voor de coronacrisis. “We kennen elkaar eigenlijk al lang”, aldus Wouter. “We zaten immers in dezelfde periode op het Conservatorium.” Wouter deed daarna een tijdje straattheater en liep Sebastien vaak tegen het lijf in het Gentse, toen die nog Jezus bij Bataclan speelde. Later waren ze ook samen te zien in de televisiereeks Eigen kweek en de theatervoorstelling De Broers Geboers. Het was na een van die voorstellingen dat de twee het tussen pot en pint hadden over Gijverinkhove. “Sebastien had het over zijn grootmoeder die daar een café had. En die bleek op nog geen 300 meter te wonen van waar mijn roots lagen.”

Toen de twee herinneringen bovenhaalden, bleken ze over een schat aan verhalen te beschikken. Een week later gingen ze aan het schrijven. “De grootvader van Sebastien is tijdens de Wereldoorlog opgepakt en gedeporteerd naar een werkkamp. Hij is daar op een haast miraculeuze én dolkomische manier kunnen ontsnappen. Eigenlijk wilden we iets doen met dat verhaal, maar dan kwam het verhaal van mijn opa naar boven. Hij en zijn broer waren elektriciens, en bekend als ‘Phase’ en ‘Neutre’ (genoemd naar elektriciteitsdraden, red.) Twee nukkige figuren, die door het leven ploeterden. Het was een heusetrip down memory lane, ja. Door er zo lang mee bezig te zijn en je mentaal in hun leefwereld te verplaatsen, kon ik me ook meer in hun gedachten inleven. Het zorgde ervoor dat er veel puzzelstukjes in elkaar vielen, en ik bijgevolg veel minder veroordelend en veel begripvoller keek naar bepaalde zaken.”

Wouter Deprez

Het verhaal goten de twee in een indringende theatervoorstelling, waarbij Wouter Deprez optrad als coach. “Doordat de voorstelling zo lang was blijven liggen, kwam er budget vrij en kwamen we bij Wouter terecht. Dat ging vrij organisch eigenlijk, via Compagnie Cecilia. Dat bleek een meerwaarde, zeker zo kort voor de repetities. Je voelt in de voorstelling echt de hand van ons alle drie, en ook de twee muzikanten zijn een meer dan waardevolle aanvulling, die bijdraagt aan de sfeer.”

“Het is heel fijn om te voelen dat het verhaal binnenkomt bij de mensen”

Het theaterstuk kreeg de titel Once upon a time in de Westhoek, een knipoog naar de iconische western. “Kwestie van de lat hoog te leggen”, lacht Wouter. En die ligt hoog, zo blijkt. Want de luttele voorstellingen die ze dit voorjaar speelden, waren meteen uitverkocht en leverden uitsluitend lovende en lyrische reviews op. Meer nog: voor zowat de helft van hun voorstellingen die ze dit najaar spelen, zijn al geen kaarten meer te krijgen. “Eerlijk, ik sta er zelf een beetje van te kijken. Ik ben heel nederig én dankbaar. Het is heel fijn om te voelen dat het verhaal binnenkomt bij de mensen. Dit najaar spelen we het nog in West- en Oost-Vlaanderen. Maar ook volgend jaar gaan we nog spelen. We zijn dus begonnen aan een lang traject en daar zijn we heel blij mee.”

Al kijkt Wouter naar eigen zeggen ook uit naar Politie + Dieven, waarbij CC De Steiger in Menen de handen in elkaar slaat met theatermaker Arne Sierens. Het stuk gaat in januari in première. Het is niet de eerste keer dat Wouter samenwerkt met Sierens. Een paar jaar geleden speelde hij de hoofdrol in Mouchette.

“Deze week heb ik vernomen dat ik door die rol genomineerd ben voor een theaterprijs van de Acteursgilde. Een mooi compliment.”

Volgend jaar is Wouter ook te zien in het tweede seizoen van de televisiereeksOnder vuur op Eén, waarvan de opnames bijna afgerond zijn. “Mijn focus ligt nu even op theater, maar ik vind de afwisseling net boeiend. Dat maakt mijn job zo fascinerend en interessant. Ik zou geen van de twee meer kunnen missen.”