De Wieltjesstad heeft een lange traditie om elk jaar wel iets te organiseren op Werelddag van Verzet tegen Armoede, 17 oktober. Dit jaar konden de vele welzijnsorganisaties die Menen rijk is daarvoor aankloppen bij de sociaal bewogen schrijver en theatermaker Mona Thijs die haar schouders stak onder het project ‘De Wakkeren’. Mona mag dan wel van de andere kant van Vlaanderen komen, deze maand zal ze zich toch een Meense voelen.
We ontmoeten Mona Thijs in de thuisbasis van De Figuranten in de Werviksstraat, een oude vlasloods die decennia geleden werd omgetoverd tot een theaterstudio en een open atelier. Voor De Wakkeren kunnen Mona en de artiesten er terecht voor de vele repetities in september en oktober, maar het finale decor van het stuk zal zelfs nog wat spectaculairder zijn: De Wakkeren wordt namelijk opgevoerd in de oude stationsloods iets verderop, een unicum gezien die al jaren leegstaat. Mona Thijs is heel blij dat ze mocht meewerken aan De Wakkeren.
Wie is Mona Thijs?
Mona Thijs (25) studeerde een master in Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. Ze publiceerde ook columns in DS Magazine en deed stage bij theaterwerkplaats HETGEVOLG. Binnenkort komt ze met een voorstelling rond de Friese schrijfster Ella Wassenaar.
Privé: Mona komt uit Borgloon, maar woont al zeven jaar in Antwerpen.
Hobby’s: Ze is al een leven lang verliefd op het woord, maar houdt ook van (moderne) dans. Ze pikt logischerwijs hier en daar ook een theaterstuk of goed boek mee. Ze houdt van joggen en natuurwandelingen.
Mona, hoe komt een Haspengouwse Antwerpenaar in Menen of all places terecht om een sociaal-artistiek project te leiden?
“Die vraag is er gekomen vanuit cc De Steiger. Ik ken Bart (Bogaert, programmator theater, red.) al van een ander, kleinschaliger, sociaal-artistiek project en kreeg zo dus de vraag of ik een duurzaam project wou voorzien voor Werelddag van Verzet tegen Armoede. Ik zag dat natuurlijk zitten.”
En wat voor project is ‘De Wakkeren’ geworden?
“In het verleden werd er altijd met veel verschillende welzijnsorganisaties iets gedaan, maar nu wou men eens een langer traject voorzien met mensen uit de doelgroep. We zijn begonnen met een schrijftraject dat liep van april tot en met juni. Op die momenten zagen we mensen die sowieso al langskwamen op activiteiten van de welzijnsorganisaties in Menen. Van daaruit maakten we drie schrijfgroepen die ik twee maanden lang elke week zag. We hebben veel geschreven, maar legden niet enkel de nadruk op armoede. We wilden in de schrijfsels aandacht hebben voor mensen die in verschillende kwetsbare omstandigheden leven en zochten verbinding, op gelijk welke manier. Er is ingezet op de kracht van de verbeelding van de verschillende deelnemers.”
“Ik zie Menen als een heel zorgende stad, ik ben fan”
“Bij die verbeelding kwamen we al snel tot de insteek van het ‘wakker zijn’. Waar lig je van wakker? Dat was de startvraag. In de geschreven stukken werd het spanningsveld opgezocht tussen ‘wakker liggen’ – wat dan wel autobiografisch werd – en ‘wakker zijn’ omdat je dat expliciet wil. Wie is bijvoorbeeld wakker omdat die echt niet wil slapen? Dan kwamen wij als antwoord daarop uit bij verzetshelden, dj’s, geesten, enzovoort. Er is niet enkel geschreven, we deden ook improvisatiedramastukjes. Deze zomer heb ik dan alles verwerkt tot een theatertekst. Daarbij heb ik enerzijds geprobeerd om de ziel die in dat traject naar boven kwam te behouden, maar om anderzijds ook wel een verbeeldingswereld te creëren. We vonden vier acteurs uit Menen en omstreken die behoren tot de brede doelgroep, en die ook al wat acteerervaring hebben, om de rollen te vertolken.”
Zonder veel te verklappen, wat zullen we te zien krijgen als we komen kijken naar het stuk?
“Het verhaal speelt zich af in een wereld waarin het altijd licht is. Dan spreek ik over een kunstmatig licht. Het wordt al vrij snel duidelijk dat het licht er sinds een jaar is. Vroeger was het anders, waardoor er zowel voor- als tegenstanders komen.”
Je komt in deze periode vaak naar Menen voor de repetities in september en oktober. Dat is een heel intense, korte periode, neem ik aan?
“Ja, dat is behoorlijk kort, zeker als je het vergelijkt met de repetitieperiode die De Figuranten (een van de partners, red.) doorgaans nemen. We hebben wel tijdens het schrijftraject al veel voorbereidingswerk kunnen doen.”
Hoe is het om in Menen te zijn? En kende je de stad voordien?
“Wel, ik ben enorm verrast door Menen en de Menenaars. Het is best jammer, maar toen het rond was, was Menen net opnieuw uitgeroepen tot marginaalste gemeente van Vlaanderen. Maar zelf werd ik megagoed ontvangen. Dat is misschien ook wel doordat ik mensen leerde kennen in het kader van die welzijnsorganisaties, maar ik zie Menen dus als een heel zorgende stad. Er is hier veel sociale cohesie. En het is hier best gezellig! Ik ben fan.”
Op donderdag 17 oktober, Werelddag van Verzet tegen Armoede, gaat de sociaal-artistieke voorstelling De Wakkeren in première om 23.30 uur in de oude stationsloods van Menen. Het stuk is een samenwerking van CC De Steiger, Sociaal Huis Menen, De Figuranten, CAW Zuid-West-Vlaanderen, Welzijnsschakel Grenslicht, Cie Tabloo en de Academie voor Beeld, Muziek & Woord Menen; met spelers Ann Cael, Marinka Cuvelier, Marte Tamsin en Stefaan Vanhaute.
De voorstellingen gaan door op 17, 18, 24 en 25 oktober in Menen, en op 22 oktober in Kortrijk. Meer info via www.menen.be/agenda
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
