Op zondag 22 september wordt het Liesa Naertplein in de Sint-Jakobsstraat in Brugge officieel ingehuldigd. De Brugse actrice is dit seizoen huisartiest van het cultuurcentrum, een jaar lang draagt het binnenplein van De Biekorf haar naam.
Liesa Naert (42) is aan het repeteren voor de theatervoorstelling Patricia, die op 27 september in de stadsschouwburg in première gaat. Tegelijkertijd werkt de Brugse actrice mee aan het scenario voor de derde reeks van de tv-serie Nonkels. Ze is vooral bekend van haar rollen in Willy’s en Marjetten, Eigen Kweek en Quiz Me Quick.
Is het waar dat je de passie voor het toneelspelen kreeg bij meester Stefaan in het vierde leerjaar van de Maricolen?
“Ja, ik moest een spreekbeurt geven, met als onderwerp ‘Je bent een uitvinder’. Ik was tien jaar oud. Mijn klasgenootjes moesten hard lachen. Die respons vond ik zo leuk dat ik mij nadien inschreef aan het Brugse Conservatorium om dictie, voordracht en dramatische expressie te volgen.”
Zit acteren in je genen? Je opa was amateurtoneelspeler…
“Ik heb dat pas ontdekt tijdens een familiereünie, toen er oude dia’s getoond werden. Ik heb mijn grootvader nooit gekend, hij stierf toen mijn moeder amper vijf jaar oud was. Ook mijn oma langs moeders kant was creatief bezig. Ze kon goed tekenen en naaien. ‘t Moet dus in mijn bloed zitten.”
“Ik debuteerde in De Werf in Brugge, op mijn veertiende”
“Ik debuteerde in ‘De Werf’, op mijn veertiende, tijdens mijn humaniora bij de Jozefienen: een jongerenproductie geregisseerd door Rik De Jonghe, een bewerking van ‘Macbeth’ van Shakespeare.”
Was actrice worden je tweede keuze? Je studeerde eerst moraalwetenschappen…
“Neen, ik nam eerst deel aan het toelatingsexamen bij Dora van der Groen in Antwerpen, maar slaagde net niet. Ik was teleurgesteld en startte toen aan de Gentse unief moraalwetenschappen. Heel interessant, maar ik was er niet rijp voor. Ik begon unief op mijn zeventiende, omdat ik het tweede kleuter overgeslagen had.”
“Na een jaar ben ik overgestapt naar studies journalistiek. Mijn ouders vonden dat ik een diploma moest behalen. Drie jaar later schreef ik mij dan eindelijk aan het Conservatorium van Gent in.”
Je krijgt je eigen pleinin Brugge. Wat doet dat met jou?
“Het is iets speciaals, ook al woon ik al een tijdje niet meer in Brugge. Ik ben naar Gent verhuisd, maar mijn familie woont hier nog. Het is leuk, ik ben vatbaar voor nostalgie. Ik heb veel herinneringen aan diverse plekjes in Brugge, de stad waar ik mijn jeugdjaren doorbracht.”
Machtsmisbruik gedijt onder het stilzwijgen van slachtoffers en hun omgeving
“In mijn schooltijd bij de Maricolen en de Jozefienen zwierf ik vaak door de binnenstad. Ik blijf een emotionele band met Brugge behouden. Daarom is het tof dat ik als huiskunstenaar samen met andere artiesten, onder wie Agatha Wlodareska, een vriendin uit het Leuvense, in de binnenstad diverse artisiteke interventies zal kunnen opzetten.”
Je zult ook de exporuimte van De Biekorf inpalmen…
“Het overkoepelend thema voor al mijn ingrepen is ‘Lof der speelsheid’. Ik wou een rode draad voor mijn interventies, zodat ik mijn denkrichting kan afbakenen. Anders gaat het alle kanten uit. Die expo opent pas in januari en zal over elke vorm van spelen gaan, voor kinderen en volwassenen.”
“Ik zal werken met beelden, workshops en een praatcafé organiseren. Multidisciplinair, er zal zelfs gezongen worden. Ik ben iemand van het woord, maar nodig ook kunstenaars van andere disciplines uit.”
Als eerste wapenfeit breng je het toneelstuk ‘Patricia’, samen met Karlijn Sileghem en Peter De Graef. Laatstgenoemde speelde vorig jaar ‘Hullep’ met Maaike Cafmeyer over grensoverschrijdend gedrag. Dat roept herinneringen op aan de affaire-Bart De Pauw.
“Dat hoofdstuk is afgesloten, na het maken van de documentaire over de affaire-De Pauw. Ik kan alleen maar hopen dat in alle sectoren, niet alleen in de tv-wereld en het theater, er meer bewustzijn is over toxisch leiderschap en grensoverschrijdend gedrag. Heel belangrijk is dat slachtoffers ondersteund worden door hun omgeving.”
“Dat collega’s niet wegkijken naar de vogeltjes, maar optreden en zeggen dat zoiets niet oké is. Machtsmisbruik gedijt onder het stilzwijgen van slachtoffers en hun omgeving.”
Ik wou nog eens theater maken na al die opdrachten voor televisie
“Het toneelstuk Patricia gaat daar niet over. Het stuk vertelt het verhaal van drie mensen die proberen te overleven door hun eigen waarheid te creëren. Ze slagen er niet in om echt contact te maken met elkaar. Iedereen zoekt zijn eigen waarheid en verliest daardoor anderen.”
“Ik ben een liefhebber van Peter De Graef, die ik als tiener al in De Werf zag spelen. Peter schreef de tekst, regisseur Jan Sobrie brengt de humor in het stuk goed naar boven. Ik wou nog eens theater maken na al die opdrachten voor televisie. Ik miste het rechtstreeks contact met het publiek. Spelen in een zaal vergt iets anders van je. Van nature ben ik ongeduldig. Bij tv-opnames moet je meer wachten dan acteren.”
Info: www.ccbrugge.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
