Op de Mercator met algemeen coördinator De Grote Post Lieve Moeremans: “Meer mensen betrekken bij cultuurcentrum”

Lieve Moeremans is twee jaar algemeen coördinator van De Grote Post en leidt een team van 33 mensen in een cultuurcentrum waar 365 dagen per jaar iets te beleven valt. Ze wil De Grote Post nog meer verbinden met de Oostendenaars. “De grote uitdaging van deze legislatuur is om meer mensen te betrekken en dat begint met luisteren.”

“De smalle trapjes, nauwe doorgangen en kleine ruimtes op de Mercator doen me denken aan mijn jonge jaren. Ik was nog samen met iemand die op een woonboot woonde. Daar leerde ik dat je van een trap aan boord best achterwaarts afdaalt”, lacht Lieve Moeremans. Na het gesprek maakte ze ook een wandeling doorheen de driemaster. “Ik kende het schip tot nu toe enkel van er langs te passeren, maar het heeft een rijke geschiedenis.”

Je groeide op in het Pajottenland en settelde in het Gentse. Al snel kwam je in West-Vlaanderen werken. Waarom?

“Na mijn studies bleef ik hangen in Gent en vier jaar geleden verhuisde ik naar De Pinte. Mijn loopbaan startte bij een productiehuis in Gent dat vooral voorstellingen maakte voor de allerkleinsten. Na enkele jaren stapte ik over naar theater Malpertuis in Tielt. Daar was ik zeven jaar zakelijk leider. Bij Brugge Plus, dat culturele evenementen in de openbare ruimte organiseert, zochten ze een directeur die voeling had met de provincie en zo kwamen ze bij mij uit. Drie van mijn vier jobs waren in West-Vlaanderen. Het was geen bewuste strategie. Het is gewoon zo gelopen.”

Waarom maakte je de overstap naar De Grote Post?

“Mijn eerste jobs in de podiumkunsten waren bij huizen die voorstellingen maakten. Bij Brugge Plus leerde ik een ander deel van de culturele wereld kennen. We organiseerden er de triënnale met beeldende kunst met een internationaal karakter en ook de hyperlokale cultuurevents in de wijken. Daarbij kwam het gemeenschapsvormende aan bod. We werkten vaak lang naar een piek toe voor de evenementen. Dat is anders in mijn huidige job. De Grote Post is als een grote bijenkorf met een jaarwerking in een veelzijdig en historisch gebouw. Dit cultuurcentrum stond op mijn radar van interessante werkplekken (lacht). Toen er twee jaar geleden een vacature kwam om Stefan Tanghe op te volgen, kon ik dat niet laten voorbijgaan. Bij De Grote Post komen al mijn voorgaande ervaringen samen: het culturele, de podiumkunsten, de hybridevormen en het werken voor de gemeenschap.”

Hoe blik je terug op de voorbije jaren in Oostende?

“Ik startte in de jubileumperiode van de tiende verjaardag. Net na de pandemie en op het hoogtepunt van de energiecrisis. De afgelopen legislatuur was een overgang tussen de pioniersjaren, waarin een ongelofelijk parcours werd afgelegd, en de professionalisering van de organisatie. Bij de start van die periode was er een structurele meerjarensubsidie van de stad. Dat zorgde voor meer financiële zekerheid en mogelijkheden. Die periode werd echter doorkruist door de externe crisissen. Met een inflatie van 10 procent was het budgettaire de afgelopen twee jaar echt wel een uitdaging. Samen met de ploeg en het bestuur hebben we die woelige wateren doorstaan.”

Voor welke uitdagingen staat het cultuurcentrum?

“De professionalisering is een feit en De Grote Post is verankerd in Oostende. Nu zijn we klaar om onze rol in de stad en de samenleving nog te versterken. We moeten kijken welke uitdagingen er zijn en hoe De Grote Post en bij uitbreiding cultuur een rol kan opnemen en actief bijdragen tot een betrokken en veerkrachtige samenleving. Oostende is een superdiverse stad, de dubbele vergrijzing laat zich voelen en de samenleving wordt getekend door een steeds groter wordende polarisering. Het is daar dat cultuur en De Grote Post hun rol kunnen spelen. Deze legislatuur moeten we nadenken hoe we meer mensen kunnen bereiken, inspraak geven en zorgen dat ze zich betrokken voelen. Geen eenvoudige, maar wel een noodzakelijke opdracht, die we met andere organisaties zullen aangaan.”

Waarom startte je Cult Biz, het netwerk dat de cultuur- en ondernemerswereld dichter bij elkaar brengt?

“Door samen te werken kun je meer realiseren. Het is een ambitie om dat de komende bestuursperiode nog meer te doen, met meer organisaties en bedrijven in de stad. Cult Biz is één manier om dat te doen. Toen we met het idee naar het Economisch Huis stapten, was er ook daar veel goesting. Cult Biz is er niet alleen om beide sectoren te versterken, maar ook om Oostende beter te maken, om bij te dragen aan de ontwikkeling van de stad.”

Hoe heb je Oostende en de inwoners leren kennen?

“Ik leerde Oostende kennen via Theater aan Zee. Ik ben al een enthousiaste bezoeker sinds de eerste edities, toen Café Koer nog op de speelplaats van de school in de Kaaistraat huisde. We kwamen met vrienden en logeerden hier een week. Ik ben blijven komen, ook toen mijn dochter werd geboren. We kwamen meerdere keren per jaar naar Oostende. Sinds ik algemeen coördinator van De Grote Post ben, kom ik hier dagelijks. Brugge, de stad van mijn vorige werkplek, en Oostende verschillen sterk. Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot de ruwheid. Een Oostendenaar is tamelijk direct en laat weten als het hem niet aanstaat. Dat hebben we gemeen: ik neem ook geen blad voor de mond. In de voorbereiding van het beleidsplan praatten we met focusgroepen en dan voel je de ongecensureerde mening. Oostendenaars laten weten wat ze verwachten van De Grote Post. Het is fijn dat het direct op tafel komt. In tegenstelling tot in Brugge, waar het er ietwat gereserveerder aan toe gaat.”

Wat zijn uw favoriete plaatsen?

“De Oosteroever. Een fijne plek die ik ook door TAZ leerde kennen. Je kon er heerlijk wandelen. De Oosteroever heb ik door de jaren heen zien veranderen en dat is ook logisch. Een stad moet evolueren. Ik hou van plaatsen waar je nog dat ruwe, authentieke kan zien. En uiteraard het strand. Ik ga er soms tussen vergaderingen uitwaaien en hou van het verre zicht. Een gastronomisch pareltje dat ik onlangs ontdekte is Kiss The Chef op de Visserskaai. Ik zou eigenlijk best in Oostende kunnen wonen, maar doe dat nu niet omdat mijn dochter van 8 haar netwerk heeft in het Gentse. Een tweede verblijf is wel een droom.”