Wie is The Masked Singer? Vanaf vrijdag 18 september probeert kijkend Vlaanderen, samen met speurders Karen Damen, Julie Van den Steen en Jens Dendoncker,dat te achterhalen. De presentatie ligt in handen van West-Vlaams Ambassadeur Niels Destadsbader, die de meest bizarre zomer van zijn leven achter de rug heeft.
Het is waarschijnlijk één van de meest eenvoudige en tegelijk bizarre televisieconcepten van de afgelopen jaren. Bekende mensen krijgen een extravagant kostuum aangemeten waarin ze compleet onherkenbaar zijn. Ze zingen een nummer op het podium, en daarbij moet een driekoppig speurdersteam zien te achterhalen wie er achter het masker schuil gaat. De acht zangers/zangeressen duelleren tegen elkaar en de favoriet blijft er telkens in. Elke aflevering wordt er één iemand ontmaskerd, tot de ultieme Masked Singer overblijft.
Zingen, stunten en een show neerzetten… het mag dan ook niet verwonderen dat ze voor de presentatie in de richting keken van Niels Destadsbader, die eind 2019 nog verkozen werd tot West-Vlaams Ambassadeur. Uit de toon van ons gesprek blijkt al snel dat hij oprecht fan is van het programma.
Eerlijk, wist je wie er achter de maskers schuil gingen?
“Ik kreeg de keuze maar heb uiteindelijk neen gezegd, omdat het zo voor mij ook spannend wordt. En stel dat daar een bevriende collega of goeie maat onder zit, dan ging ik misschien onbewust andere vragen stellen of nog erger: ergens mijn mond voorbij praten. Ik ben daar al zo’n held in.” (lacht)
Als je dit niet zou presenteren en ze hadden je gevraagd om deel te nemen, had je het gedaan?
“Ja! Als er een tweede seizoen zou komen en ik presenteer het niet, mogen ze gerust bellen! Maar het is ook niet te onderschatten, zag ik. Die kostuums wegen immens zwaar, en je moet weten dat ze allemaal live zingen. Geloof me, die gasten hebben gezweet. Dus ik had niet meteen de neiging om het pak nadien ook eens aan te doen om het zelf uit te proberen.” (lacht)
Zouden ze je ook niet te snel ontmaskeren?
“Ik denk inderdaad dat mijn stem net iets te herkenbaar is. Ok, je kan wel iets in het Engels zingen of een heel ander genre proberen aan te meten, maar de speurders denken in eerste instantie ook meteen aan mensen die ze al hebben horen zingen. Niet aan pakweg een Sven Nys of zo. Het geweldige is dat je in de voorfilmpjes ook de personages hoort praten, weliswaar met hun stem vervormd. Maar in dat babbeltje en in de achtergrond zitten allemaal tips en hints verborgen. Ook dat gaat in je hoofd kruipen.”
Je bent duidelijk enthousiast over het programma…
“Ik moet eerlijk bekennen dat ik er aanvankelijk niets van begreep. Toen ik de vraag kreeg om het programma te presenteren, stuurden ze me enkele filmpjes door van uit het buitenland. Ik zag daar een gigantische zingende libelle op een podium lopen waarvan je denkt: what the fuck is dit? Ik heb toen gebeld met Ruben Nicolai, die de Nederlandse versie presenteerde, en ook met enkele kandidaten die deelnamen, en die waren één voor één écht enthousiast. Ik kreeg er dan ook langzaam maar zeker een andere visie op. Toen ik op het podium stond, dacht ik na twee minuten: ok, laat het los. En man, vanaf dan zat ik zó mee in dat verhaal… Echt, het is pure entertainment, super visueel, heel straf gemaakt en geweldig geestig om te doen. En wat meer is: ik betrapte er mezelf op toen ik thuis kwam en in bed kroop, dat de identiteit van die gasten door mijn hoofd spookte. Ja, maar die poster in dat filmpje, zou dat iets te maken hebben met…? Bizar, hoe je dat bezighoudt. Voor mij is het geslaagd als er op donderdagavond in mijn stamcafé over gebabbeld wordt.”
Is dat je graadmeter?
“Als je er over discussieert thuis bij je familie of op café onder vrienden, is dat het beste bewijs dat het leeft. Ik durf er ook mijn hand voor in het vuur steken dat het heel wat mensen gaat bezighouden en dat ze fan zullen zijn. Dit is authentiek entertainment voor het hele gezin.”
Het is al even geleden dat je nog een programma presenteerde. Hoe was dat? En dan nog in zo’n vreemde periode?
“Heel vreemd, echt waar. (De opnames dateren van juli, red.) Als ik tijdens Belgium’s Got Talent een mopje maakte, en er lachte slechts één vierde van de zaal, dan was dat nog altijd 300 man. Maar als er daar nu slechts 50 man in het publiek zit en je grap bereikt maar een vierde daarvan… man, dat is stil. (lacht) Dat was ook de reden dat ik voor de eerste aflevering zelf de publieksopwarming deed. Ik was heel onzeker.”
Een onzekere Niels Destadsbader, waar gaan we dat schrijven?
“Zonder zeveren: die onzekerheid heeft me echt parten gespeeld de afgelopen maanden. Wat is er nu nog zeker in deze tijd? De coronacrisis is niet te vatten, ik zie de raarste dingen rondom mij. Koppels die uit elkaar gaan, mensen die opeens een koppel worden, beelden op het nieuws waarvan je je afvraagt: zijn ze nu zot geworden? Er zijn geen zekerheden meer. De grootste zekerheid in mijn leven is voor mij mijn familie en vrienden, mensen die ik graag zie. En opeens is dat door corona geen houvast meer, want je mag hen niet meer zien of vastpakken… Heel bizar.”
Bovendien zat je carrière ongelooflijk in de lift en moest je opeens op de rem gaan staan.
“Wat ik doe, is al dertien jaar een zekere houvast. Je gaat, je gaat en blijft maar gaan. Maar opeens kijk je in de spiegel en word je geconfronteerd met jezelf. Je hebt tijd om na te denken en begint je op den duur af te vragen wat je wel kan. Omdat ik bij gratie leef van de mensen, omdat zij vinden dat ik iets speciaals doe. Maar anderen kunnen lekker voor hun vrouw koken, een muur metsen of een huis bouwen voor hun gezin, en bij mij wordt datgene wat ik denk goed te kunnen – zingen en op een podium staan – opeens afgepakt. Dat wrong enorm.”
Je moest je Sportpaleisconcerten in oktober uitstellen. Is dat intussen wat verteerd?
“Nee, ik denk ook niet dat het verteerd zal geraken tot die data effectief gepasseerd zijn. Ik word er ook constant over aangesproken. Op de een of andere manier voel je je dan een nietsnut, ook al omdat je die mensen ontgoochelt. Buiten mijn wil om, maar kom. Ik mis het optreden enorm. Er bestaat volgens mij geen schonere job ter wereld.”
Ligt die gemiste Zomerhit ook nog op je maag?
“Ik moet daar niet flauw over doen: ik had er heel graag vier op een rij gepakt. Regi was een terechte winnaar, dus ik kan er zeker mee leven, maar volgend jaar ga ik er absoluut weer voor. Ik heb nu die vierde in mijn hoofd zitten…” (lacht)
Denk je dat het optreden straks anders wordt?
“Komt dat nog terug, denk ik zelfs. Ik ging van 3 naar 5 Sportpaleizen, maar zal dat in de toekomst nog gevuld geraken? Maar ik probeer daar niet over te panikeren, want ik besef ook dat er veel mensen in een slechtere positie zitten. Maar had je mij een jaar geleden gezegd dat ik content zou zijn om voor 500 man te mogen spelen… Ik bedoel het zeker niet verwaand of arrogant, want ik ben er heel dankbaar voor, maar je bent gewoon om voor enkele duizenden mensen te spelen, tot zelfs 18.000 in het Sportpaleis. Ik schat het nu nog meer naar waarde dan vroeger.”
Wat staat er de komende weken en maanden op je programma?
“Ik ben bezig met mijn nieuw nummer te promoten (Hoofd op m’n schouder, red.) en Miguel (Wiels, red.) en ik zijn volop aan het schrijven aan nieuwe nummers. Met Les Flamands zijn we ook een programma aan het uitwerken. Verder is er nu weer tijd voor een aantal zaken waar ik vroeger geen tijd voor had: van een passage in Winteruur met Wim Helsen tot mijn petekind Georges van school halen. Samen naar huis en spaghetti eten, daar kan ik ongelooflijk van genieten. En tennissen! Ik speel volop tornooien en het klinkt stom, maar het is het perfecte excuus om vroeg in je bed te kruipen… en niet te lang op café te blijven plakken.” (grijnst)
The Masked Singer, vanaf vrijdag 18 september om 20.40 uur op VTM.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier