Tom Vienne (30) is de man achter passieproject ‘Jenne Vandermon’: “Alles aan de plaat heb ik zelf gedaan”

Tom Vienne is tekenaar, maar hij is ook al 10 jaar bezig met muziek: eerst als beatbakker, daarna als gitarist en als saxofonist. Hij vervoegde zich bij projecten als VIDEOTRAUMA en Blue Gene, maar heeft nu ook z’n eigen soloproject Jenne Vandermon. Wij gingen langs om het te hebben over zijn album: One, Two, Green, Blue.

Kortrijkzaan Tom Vienne is ergens wel een vreemde eend in de bijt. Waar andere artiesten zouden springen voor een interview voor de krant, hoeft het voor hem op het eerste gezicht niet echt. “Dit hoeft geen commercieel succes te worden”, is hij daarin duidelijk. Ook optredens zijn trouwens dun gezaaid. Z’n nieuwe album One, Two, Green, Blue kan je wel beluisteren via Spotify, en het loont meer dan de moeite.

Karaoke

Je hoort verschillende invloeden en insteken, van Johnny Cash-achtige cowboynummers zoals ‘Lucky Luke rides again’, tot absurde verhalen zoals ‘The Machine’ (Over een gitarist die geen drummers vindt, maar dan vindt hij een drummachine red.).

“Het album telt in totaal tien schijven”, aldus de artiest. “Ik zat een beetje met het idee van een karaokeshow (met allemaal verschillende soorten nummers, red.). Maar ik had enkel trage gitaarnummers en nummers aan 300 bpm (beats per minute, red.) en ik zocht voor die karaokeshows iets tussenin, dat was de originele insteek althans. Alles is ook in het laatste jaar gemaakt. Ik deed ook alles zelf: van schrijven en opnemen tot het masteren van de plaat. Je kan het zien als een blauwdruk van mijn leven in het laatste jaar.”

Tom Vienne kan je ook kennen van andere muziekprojecten. Zo speelt hij saxofoon voor VIDEOTRAUMA, een project met invloeden van “noiserock uit de jaren negentig, Amerikaanse sludge en de gouden eeuw van de videotheken.” Hij is ook de bassist van Blue Gene, waar hij met Jenne Vandermon op 31 januari het voorprogramma voor speelt in de Kreun. “Da’s eigenlijk best een grappig verhaal. Iemand van de organisatie van Wilde Westen stelde blijkbaar voor de releaseshow van Blue Gene zelf voor om als voorprogramma een underground artiest uit Kortrijk te zetten: Jenne Vandermon. Hij had geen idee dat die artiest ook de bassist was van het hoofdprogramma.”

Autodidact

Ondanks al die projecten, was muziek niet z’n eerste muze. “Ik startte pas met muziek op m’n twintigste. Dat was eerst met het maken van beats, en toen m’n ma gitaar wou leren spelen en het iets later opgaf, ben ik maar op die gitaar gaan spelen. Ik ben vooral een autodidact. Via de muziekacademie leerde ik zo’n vijf jaar geleden ook saxofoon spelen.” Op het album One, Two, Green, Blue implementeerde Tom trouwens al die skills.

Het grootste deel van de plaat is dus autobiografisch. Tom heeft er immers geen makkelijk jaar op zitten. Zo zag het er even naar uit dat een goede vriend van hem er niet door zou komen na een ongeluk met een paraglider. Dat was in juli. “Er zijn een paar nummers die opgedragen zijn aan hem. Eén ervan heet ‘Lucky Luke Rides Again’. Dat is een cowboyschijf die ik gemaakt had voor hem voor wanneer hij weer wakker werd. Alle platen zijn momentopnames. Ik heb nooit langer dan twee dagen aan hetzelfde lied gewerkt.”

Z’n vriend zou ook gaan meewerken aan het project dat Jenne Vandermon is. “Het idee was om tijdens de optredens enkele visuals te improviseren. Dan zou hij woorden die ik zong googelen. We wilden er iets komisch van maken.” Met de vriend in kwestie is het trouwens helemaal goed gekomen. Ondertussen stond Jenne Vandermon ook al twee keer op het podium. Maar wat was nu de oorspronkelijke muze van creatief beest Tom Vienne? Tekenen. “Dat is echt al van kindsbeen af m’n hoofdbezigheid.

Tekenjaar

Professioneel gezien is Tom het grootste deel van de week leerkracht beeldende kunst. “Als je lesgeeft, is de waarde van het kunst maken nog veel voelbaarder. Je bent met een hoop samen bezig in een atelier en komt tot iets.”

En wat mag de toekomst dan brengen? “Ik heb het nu even gehad met muziek schrijven. Ik zie wel, maar zal niet meteen met een nieuw album komen, dat was best een intens proces. Muziek blijven spelen zal ik wel altijd doen, maar ik ben blij dat er nu weer wat meer tijd komt om te tekenen. Dit mag dus een tekenjaar worden.”