De gemeenschappelijke liefde voor muziek is de basis voor de Thé Dansant die enkele Izegemnaars op zaterdag 21 mei (vanaf 19 uur stipt!) in zaal Valentino organiseren. “We nemen je echt mee terug in de tijd. Niet enkel qua muziek, ook de aankleding van de zaal zal je terug katapulteren naar de jaren 70 en 80.”
Zelf zijn ze ondertussen (bijna) vijftigers en in een nostalgische bui en tussen pot en sherry besloten ze nog eens een gouwe ouwe fuif te organiseren. En dat met alle ingrediënten van toen. Drie bekende Izegemnaars (Bruno Lambert, Dominique Stove en Bob Van Maele) zetten hun schouders onder een Thé Dansant waarbij ze vooral de muziek van de jaren 1975 tot 1989 willen laten weerklinken.
“Er zijn al genoeg nineties-fuiven, wij willen nog wat verder terugkeren. Ook omdat dat perfect overeenkomt met onze jeugdherinneringen.”
Ze krijgen de hulp van dj Koen Beirnaert die ook zijn oude vinylplaten van onder het stof heeft gehaald. Ook Bruno en Bob hebben dj-ervaring.
“Mijn eerste fuif zal wel een optreden in zaal ISO geweest zijn”, zegt Bob. “Daarna volgden er nog vele, ook in La Verna. Als jonge gast spendeerde ik veel tijd aan de kust, daar deed ik mijn eerste dj-ervaring op bij de vrije radio in Klemskerke. Daarna trok ik vaak naar de jeugdhuizen. Nu word ik nog wel eens gevraagd en speel ik onder het pseudoniem DJ Greyfoxx”, aldus Bob. “Zelf was ik duidelijk een New Waver. Het wordt sowieso een emotionele avond. Ik ga bleiten als ik al die goede muziek hoor en dat gevoel van vroeger weer krijg.”
Bob is ook eerlijk als hij terugblikt op zijn jeugdjaren. “Ik was eigenlijk wat wereldvreemd. Mijn eerste meisje? Iemand die in zaal ISO vroeg of ik eens mee naar buiten wou gaan, ik wist niet wat er gebeurde. En mijn eerste relatie in 1976 duurde amper 35 minuten. Ik was elf, mijn buurmeisje dertien. Mijn favoriete slow: Love Hurts (Nazareth). We hebben zelf veel feestjes helpen organiseren. Affiches gaan plakken met papcolle. Onvergetelijk.”
Op 16de top 30 draaien
Bruno Lambert is de jongste van het drietal. “Ik weet nog dat ik stond te slowen op Eternal Flame van The Bangles.” Ook het organiseren zat er al vroeg in. “Ik zat op de hogeschool in Torhout en daar hadden ze geen 100 dagen. Dus besloot ik die te organiseren. Je had in die tijd daar de bekende discotheek Dior. Ik ben op die baas afgestapt en was overeengekomen dat hij de opbrengst van de drank mocht houden en wij het geld van de entreekaarten. Er kwam 1.000 man opdagen”, lacht Bruno. “Muzikaal was ik vooral een poprockfan, Queen en Bryan Adams waren toen mijn favorieten.”
Ook Bruno was als jonge gast al getriggerd door het radio maken. “Ik was pas 13 jaar toen ik bij LBS een kijkje ging nemen, toen ik 16 jaar was mocht ik al de Top 30 draaien. Dat was toen in heel Zuid-West-Vlaanderen te horen. De luistercijfers van die zenders waren fenomenaal. En als je daar draaide, werd je ook gevraagd op andere feestjes. Ik speelde meestal onder het pseudoniem Bruno Vanderleet. Voor mij wordt onze Thé Dansant pure nostalgie.”
Kus op het kerkhof
Dominique Stove was niet de man die achter de draaitafel stond, maar ook hij heeft nog herinneringen bij de vleet. “Ik ben van Sint-Eloois-Winkel afkomstig. Iedereen die daar opgroeide heeft het Herderkensbal op kerstdagavond als eerste fuifherinnering. Als 15-jarige mocht je daar toen al naartoe. Bij ons waren alle fuiven toen in De Kring, nu doen ze daar uitvaarten. Een vijftal fuiven per jaar waren er. En je moest goed voorbereid zijn. Sociale media bestonden toen nog niet. Als je een meisje op het oog had, moest je toeslaan net op het moment dat ze de enkele slows van die avond draaiden. Was je te laat, dan was je kans verkeken.”
En de eerste kus? “Die was op het kerkhof in Winkel, niet de meest romantische stek, maar ze lieten je er gerust”, lacht Dominique. Purple Rain vond hij wel een prachtig nummer om op te slowen. “Op enkele vierkante centimeter moest je toen alles uit de kast halen.”
Dominique Stove omschrijft zichzelf als een Queen-fan. “En ik hield ook van de meer commerciële muziek, ik dans ook erg graag.”
Op zaterdag 21 mei wil het trio al die nostalgische gevoelens delen tijdens de Thé Dansant in zaal Valentino. “De zaal dateert uit die periode en bleef sindsdien onaangeroerd. We zullen buiten ook wat auto’s uit de jaren 80 neerpoten. Wie naar de fuif komt krijgt geen armbandje, maar een stempel op de hand. De affiches die de fuif aankondigen zijn ook voorzien van een afgestempelde zegel en ook de drankenkaart is aangepast. Van Pisang tot Mazout.
Geen wifi in de zaal
En wat waren de favoriete drankjes destijds van ons trio? “Seven Up. Ik dronk geen alcohol voor mijn 21 jaar, ik dacht toen immers nog carrière te maken als voetballer”, lacht Dominique.
Bob: “Bij mij was dat Rodenbach. Maar ik heb er eens te veel gedronken, voelde me rotslecht en heb er nooit meer eentje aangeraakt.”
Bruno: “Ik hield het bij mazout en dat zal op 21 mei ook op de drankenkaart staan. Net als Tango, bier met grenadine.”
Uiteraard moet er aan de toog besteld worden. Rondom de zaal zullen ook tafels opgesteld staan, zoals het vroeger het geval was. “GSM’s zijn binnen verboden, wie naar zijn moeder willen bellen, kan gebruik maken van een oud toestel met draaischijf. We werken qua belichting ook met blacklights, net als toen.”
Bruno en Bob zullen net als Koen Beirnaert draaien. “Verzoekplaatjes zijn welkom, maar we zullen natuurlijk niet alles mee hebben. We werken met vinylplaten. Maar het zijn niet de dj’s, maar de mensen die komen en hun muzieksmaak die centraal staan die avond.” (Wouter Vander Stricht)
De ticketverkoop gaat ondertussen zeer hard. Een kaart kost 200 frank (5 euro) en is te verkrijgen bij de organisatoren en in Kaffee Lagaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
