Mathias Sercu lanceert single op Dag tegen Kanker: “Ik hoop iets terug te kunnen doen voor de vele goeie zorgen”

Vandaag, op de Dag tegen Kanker, lanceert Mathias Sercu de single: ‘Wat een mooie dag’. Het is niet meteen een nummer dat je verwacht van een muzikant wiens zoon getroffen werd door een zeldzame en nietsontziende kanker. Toch wil Mathias met zijn single iets teweegbrengen. Naast moed voor veel lotgenoten, familie en vrienden wil hij ook geld inzamelen voor een nobel initiatief waarvan de dokter van zijn zoon voorzitster is.

Het wringt, zonder meer, die optimistische titel en vrolijke melodie. Wat een mooie dag staat in schril contrast met de tekst over een man die zijn vrouw verliest aan kanker. En toch is het geenszins cynisch bedoeld, maar is het eerder een muzikale levensles.

Mathias Sercu, veelal bekend als acteur, treedt al jaren op met zijn broers. Daaruit groeide het muzikaal project Mathias Sercu & de Opportuniteiten, wat hij zelf omschrijft als de mix tussen een concert en een onemanshow. Levensliedjes met een kwinkslag.

Sercu staat samen op het podium met Rik Tans, oprichter en jarenlang lid van De Schedelgeboorten, en zijn broer Sam. Die werd meer dan tien jaar geleden geconfronteerd met kanker, en leeft sindsdien met een chronische vorm. Het plan was om op tournee te gaan met de groep, maar daar stak corona initieel een stokje voor.

Toch werkten ze aan nummers, waaronder Wat een mooie dag. Letterlijk geschreven op een mooie lentedag overigens, als een soort troost in een periode waarin Mathias kampte met het verdriet van de kankerdiagnose van zijn broer en de onverwachte dood van hun moeder. “We treden sinds een tijdje weer op en merkten telkens dat het nummer ongelooflijk veel deed met het publiek”, aldus Mathias. “Ik was verbaasd hoeveel reacties we kregen, ook na de optredens. Mensen die zelf kanker hadden, genezen waren of er in hun omgeving mee geconfronteerd werden. Dat toonde als geen ander aan hoeveel mensen ermee geconfronteerd worden, zonder dat we het weten. Hoeveel mensen zouden we zo niet kruisen in de Colruyt, in de tram of in de rij van het theater? Hoeveel verhalen zijn er niet? Dat fascineert mij mateloos.”

(Over)leven

Als peter van Levensloop in Kortrijk of van het ter ziele gegane Inloophuis in Rumbeke (een ontmoetingsplaats voor patiënten en mantelzorgers, red.) was kanker nooit een ver-van-zijn-bedshow. Maar anderhalf jaar geleden kwam de ziekte verschrikkelijk dichtbij toen er bij zijn zoon Tore een zeldzame kanker werd vastgesteld. “Vandaag gaat het relatief goed en zien we voorlopig geen activiteit in zijn botten of centraal zenuwstelsel”, klinkt het. “Voor het eerst in vijftien maanden kan Tore eindelijk weer wat adem halen. Hij kan naar eigen zeggen bezig zijn met leven in plaats van overleven.”

En genieten dus van een mooie dag. Maar kan Mathias dat ook nog, na het afgelopen anderhalf jaar? “Ja, eigenlijk wel. Alles wordt nog intenser, je leeft veel bewuster. Intensiviteit werkt in twee richtingen. Het verdriet is harder, maar het geluk is groter. Zo hebben we onlangs met het hele gezin een escaperoom gedaan. Iets wat ik anders nooit zou doen. Wetenschappers versus zombies. Het was fantastisch. Dat zijn momenten waar je intens van geniet.”

Net zoals het huwelijk van zijn dochter afgelopen zomer. “Ze werden getrouwd door Tore. Een prachtig moment. (denkt na) Echt álles krijgt een diepere betekenis. Het wapent je ook tegen de moeilijke momenten die er zijn of nog komen.”

Rollercoaster

Voor Tore en iedereen van het gezin is het een heuse rollercoaster van emoties op persoonlijk vlak. Op professioneel vlak beleeft Mathias ironisch genoeg het ene hoogtepunt na het andere. Zo kan de reeks Chantal die hij schreef, uitstekende recensies en kijkcijfers voorleggen. Bovendien draaide hij afgelopen zomer zijn eerste langspeelfilm als regisseur. J’aime La Vie die hij ook zelf schreef is geïnspireerd op het verhaal van zijn broer. “Het waren vijf intense weken op de set. Een fantastische ervaring, eigenlijk. Ik had geen enkele keer de neiging om te spelen en kon oprecht genieten van wat ik voor mij zag: waanzinnig straffe acteurs als Janne Desmet, Greet Verstraete en Jurgen Delnaet, die op Champions Leagueniveau speelden. Volgend jaar moet de film in de bioscoop verschijnen. Een derde seizoen van Chantal? De vraag is mij gesteld, maar ik wil me eerst focussen op de thuissituatie, de montage van J’aime La Vie en enkele optredens van De Opportuniteiten. Volgend seizoen willen we graag op tour.”

Wat een mooie dag wordt nu als single gelanceerd, niet toevallig op 20 oktober, de Dag tegen kanker. “Eigenlijk is het vooral bedoeld als financiële steun voor het Fonds Prinses Delphine Van Saksen-Coburg van het UZ Gent. Dokter Tessa Kerre is voorzitter van dat fonds, dat met Kunst aan Bed kunst wil integreren in de gezondheidszorg. Een soort kunst-roomservice voor wie aan het ziekenhuisbed gekluisterd is. Een fantastisch initiatief, dat we heel graag mee ondersteunen. Zo hoop ik iets terug te kunnen doen voor de vele goeie zorgen en inspanningen die we al maandenlang krijgen van het ziekenhuisteam.”