Marc Verhaeghe al 35 jaar de sterke man achter Marcato: “We zingen álles, van Abba tot Mozart”

Marc Verhaeghe richtte 35 jaar geleden in Brugge Marcato op. Nog altijd vervult hij zijn taak als koorleider met evenveel passie. “Ik ben er soms een beetje te veel mee bezig zelfs. Ik durf me daarover wel eens schuldig te voelen”, aldus de man naar wiens naam het koor vernoemd werd.

Marc Verhaeghe is zanger van geboorte. “Zolang ik me al kan herinneren, zing ik. Ook mijn broer Eric is trouwens muzikaal aangelegd. Hij is beroepstrompettist. Mijn verste herinnering aan muziek is dat ik met mijn ouders in een café in de Wollestraat naar accordeonist Roger Danneels aan het luisteren was. Ik moet toen een jaar of zes geweest zijn. Mijn moeder zei aan de cafébaas dat ik zo graag zing en vroeg of ik ook eens een liedje mocht zingen. Zo gezegd, zo gedaan en hij beloonde me zelfs nog met een reep chocolade”, glimlacht Marc.

Je bent het zingen nog altijd niet verleerd?

“Ik zal het hopelijk nooit verleren. Ik onderging onlangs een operatie, waardoor mijn stem vandaag nog niet helemaal is wat hij zou moeten zijn. Ik heb destijds ook een korte opleiding gevolgd aan het conservatorium: notenleer, zang en piano. Zingen deed ik bij het koor van het Sint-Leocollege en het Sint-Lutgardiskoor.”

In maart was het 35 jaar geleden dat je zelf een koor oprichtte. Wat is het verhaal daarachter?

“In 1975 verhuisde ik met mijn gezin van Sint-Anna naar Sint-Pieters. Op zondag gingen we naar de mis in de Sint-Pauluskerk. Uitzonderlijk werd de mis eens opgeluisterd door een jongerenkoor, maar meestal was het de koster-organist die voorzong en de kerk op gang trok om mee te zingen. Na enkele jaren werd er voorgezongen door drie jongedames en zij deden dat zeer goed. Maar ik vond dat er een mannenstem ontbrak en voegde me spontaan bij het drietal. Na enige tijd vond ik de tijd rijp om ons viertal uit te breiden tot een koor. De eerste repetitie vond plaats op maandag 13 maart 1989.”

Verwijst Marcato naar Marc?

“Ja en neen. Het verhaal daarachter zit zo ineen: in april 1989 werd door het koor, dat dan al uitgebreid was tot 22 leden, op democratische wijze uit zes voorgestelde koornamen de naam Marcato gekozen. Enerzijds omdat de naam verwijst naar de koorleider, ikzelf dus. Anderzijds benadrukt het marcato-teken op een noot die noot tussen de andere noten. Leuke kanttekening: een jaar later bestond het koor uit 35 zangers en zangeressen.”

Je combineerde Marcato altijd met je job bij het parket, wat deed je daar?

“Ik heb 42 jaar bij het parket in Brugge gewerkt, waarvan 15 jaar als hoofdsecretaris. Ik was dus in feite de baas van het personeel. Het was vaak erg druk, maar ik heb ons gezin, mijn job en Marcato altijd kunnen combineren. Ik ben wel gestopt als scheidsrechter bij de Belgische voetbalbond om mij volledig toe te leggen op het koor. Marcato is mijn passie. Het is zelfs zo erg dat ik mij soms een beetje schuldig voel tegenover mijn familie. Dan kan ik bijvoorbeeld mijn kleinkinderen niet zien omdat we net moeten gaan zingen. Muziek is mijn leven. Thuis boven staan overal muziekmappen, enkel niet in mijn slaapkamer.”

Je staat op en gaat slapen met muziek. Twintig jaar lang vormde je een tandem met je echtgenote Lieve bij Marcato. Vond je makkelijk je weg terug naar het koor na haar overlijden?

“Lieve is gestorven op mijn verjaardag, 5 mei 2009. Na enkele weken heb ik de draad opnieuw opgepikt. Het was wennen, want Lieve was heel erg betrokken bij Marcato. Ze was zangeres, bestuurslid en de drijvende kracht achter het koor.”

Wie zijn de leden van Marcato?

“We zijn met 25. Ons jongste lid is 20 jaar, ons oudste 92. We hebben corona goed overleefd. We mochten goed en wel twee jaar niet samenkomen om te zingen, maar we hielden stand. Uiteraard zijn er wat leden die niet meer teruggekeerd zijn een probleem dat zowat iedere vereniging kent maar we mogen nog altijd nieuwe leden verwelkomen. De voorbije twee maanden waren er dat zelfs vier. De vriendschap en de muziek zijn de lijm van ons koor. Ik heb ook het geluk dat ik mag rekenen op drie parels van bestuursleden, waardoor ik me enkel met de muziek moet bezighouden. Nog een leuk weetje: Mia Deschepper zingt al sinds de eerste dag bij ons koor. We repeteren op maandagavond van 19.30 tot 21.30 uur in de koorzaal van de Sint-Pieterskerk. We zingen zowel profane als liturgische liederen. Twee keer per maand luisteren we een weekendmis op.”

In november organiseren jullie een feestconcert, wat mogen we verwachten?

“Als we een mijlpaal te vieren hebben, dan organiseren we een feestconcert in een bepaald thema. Op zondag 17 november om 16 uur staat ons concert volledig in het teken van de liefde. Iedereen is welkom om ons concert bij te wonen in de Sint-Pieterskerk. We zingen van álles, van Abba tot Mozart. Het wordt de moeite!”