Tijdens het Sint-Ceciliafeest van november 2020 zou Ludo Soenens worden gehuldigd omdat hij toen al méér dan 50 jaar lid was van muziekvereniging Kunst Veredelt. Door corona kon de hulde echter niet plaatsgrijpen. Ludo mist het spelen in groep en hoopt dat het verenigingsleven heel vlug terug van start mag gaan.
Ludo Soenens (68) is getrouwd met Vera Verschoot en woont in de Bilkstraat. Hij is de pa van Brecht en Nele en de opa van vijf kleinkinderen. “Muziek heeft mij al op jonge leeftijd gefascineerd”, begint Ludo zijn verhaal. “Op negenjarige leeftijd was ik met mijn ouders op de koffie bij Marcel Soenens zaliger. Als spelend lid van de harmonie Kunst Veredelt maakte hij wat publiciteit voor deze harmonie. Ze zochten trommelaars voor de uitstappen en dat zag ik wel zitten. Ook door toedoen van wijlen oom Marcel Meyfroidt werd ik gestimuleerd om lid te worden van het muziek. Als kleine pagadder ging ik dus naar de trommelles in een klein lokaaltje van De Drie Koningen. We begonnen met een zestal jonge trommelaars. Ik had vlug door dat ik een gevoel had voor ritme. Kort daarna volgde ik een muziekopleiding in het filiaal van de muziekschool in Ingelmunster. Voor slagwerk trok ik naar Izegem, omdat er in onze gemeente nog geen slagwerkafdeling bestond. Ik ben zeker niet de meest geschoolde muzikant, maar door de ervaring en de aanleg kon ik altijd mijn mannetje staan. Nu zijn de meeste percussionisten middelbaar en hogere graad geschoold. Op concertpartituren is het slagwerkarsenaal enorm uitgebreid met drums, pauken, bongo’s en klein slagwerk. Ook melodisch slagwerk zoals de xylofoon, klokkenspel, marimba, enz. zijn erbij gekomen. Vijftig jaar geleden waren enkel de grote trom, snaartrom en cimbalen in trek.”
Ik gaf de microbe van het musiceren door aan mijn kinderen en kleinkinderen
Instructeur
Midden de jaren tachtig nam Ludo de taak van slagwerkinstructeur op zich. Vanaf dat moment zorgde hij met zijn trommelkorps voor een kort optreden tijdens elk lenteconcert. “Dat groeide gestaag. We repeteerden op zondag van 9 tot 9.45 uur. Fris of niet, maar iedereen was telkens op post. Een hoogtepunt uit die periode was een optreden in de Sint-Amandskerk met zelfontworpen slagwerkinstrumenten. Hierbij werden zelfs olievaten van klein tot groot gebruikt. In 2010 gaf ik de fakkel van instructeur door aan Luc Vandeputte, die zorgde voor een hoger niveau. We gaan prat op de naam ‘percussie-ensemble’. Er zijn 15 slagwerkers, waarbij ik de verantwoordelijkheid qua communicatie en organisatie op mij neem. Weet je, het belangrijkste om jarenlang gemotiveerd te blijven, komt door de vriendenkring die je maakt”, bekent Ludo. “Het oefenen en het toeleven naar een concert maakt het ook boeiend. Ook de appreciatie voor je belangeloze inzet is bepalend om het vol te houden. Dit is mogelijk door een jong en actief bestuur, waarvan ik eveneens deel uitmaak.”
Nachtridders
“Verder neem ik binnen Kunst Veredelt ook De Nachtridders voor mijn rekening. Elk jaar trekken we één week voor het Sint-Ceciliafeest met De Nachtridders op pad. We gaan dan met een 15-tal muzikanten op bezoek bij enkele bestuursleden, telkens tussen 20 en 1 uur. Het is een eerbetoon voor hun medewerking. De bestuursleden zorgen voor een hapje en méér dan één drankje”, lacht Ludo, die eveneens als muzikant deel uitmaakt van het Blaasorkest Alpenroos. “Op jonge leeftijd werd ik gevraagd om lid te worden van het Blaasorkest Alpenroos. Dit is een leuke bende waarbij ik mij thuis voel in het muziekgenre dat ze brengen. Het is een andere stijl dan bij Kunst Veredelt, maar het is toch heel leerrijk en leuk om te doen. We verzorgen optredens zowel in het binnen- als in het buitenland. Buiten coronatijd brengen we ook elk jaar een voorjaars- en later op het jaar een aperitiefconcert. Ik ben bij het blaasorkest ook bestuurslid, zodat er een goede communicatie en verstandhouding is tussen de twee muziekverenigingen die onze gemeente rijk is. Ik ben eveneens heel tevreden dat ik de muziekmicrobe van het musiceren kon doorgeven aan mijn kinderen. Zoon Brecht is een geschoolde slagwerkdrummer, dochter Nele speelt saxofoon. Haar man Andy Desmet speelt op hoorn en bastuba. De kleinkinderen zijn ook muzikaal: Merel speelt sax, Lentel hoorn. En mijn vrouw, die speelt op geen enkel instrument maar ze steunde mij al die jaren in mijn hobby. Organiseren onze muziekverenigingen iets, dan helpt Vera mee in de bar.”
Volgens Ludo is hij al langer dan 50 jaar lid van de Koninklijke Harmonie Kunst Veredelt. “Ik begon immers op negenjarige leeftijd. Normaal ben ik nu al méér dan 55 jaar actief. En ik doe het nog altijd heel graag, ondanks ook mijn voorliefde voor een uitstap met de camper, fietsen of wandelen. Maar liefde voor muziek hebben, is een schone deugd. Het is verslavend en heel gezond.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
