Freddy Desmedt was 43 jaar lang ‘compagnon de route’ van Willem Vermandere en blikt terug: “Geen seconde spijt van gehad”

Freddy Desmedt, bij hem thuis naast een beeldhouwwerk van Willem Vermandere. © NV
Nicolas Verhaeghe
Nicolas Verhaeghe Medewerker KW

Onze West-Vlaamse bard, Willem Vermandere, nam deze week de beslissing om te stoppen met optredens. Voor zijn rots in de branding, klarinettist Freddy Desmedt, was spelen met deze grootheer een onbetaalbaar geschenk.

“43 jaar heb ik het podium mogen delen met deze monumentale artiest, en ik heb er geen seconde spijt van gehad”, zegt Freddy Desmedt (78). De muziekmicrobe had de jonge Freddy al héél vroeg in het nekvel te pakken. “Thuis werd er zelden naar muziek geluisterd, maar voor mij was het al vroeg duidelijk: muziek ging mijn passie worden. In de lagere school in Wevelgem liet meester Salembier ons allen meezingen en de besten mochten naar de muziekschool. Daar leerde ik al op negenjarige leeftijd klarinet spelen”, vertelt Freddy.

Improvisatie

Leraar Frans Herman was toen dé sleutelfiguur voor deze jonge muziekaspirant. “Frans leerde mij toen, onbewust, de geheimen van de improvisatie. Ik kwam hem later, in de jaren 80, eens toevallig tegen tijdens een optreden in Gent en bedankte hem daar nogmaals hartelijk voor”, aldus Freddy.

Net als Willem is Freddy afkomstig uit Lauwe en is daar altijd gebleven. “Als twintiger werkte ik bij Solidor. Maar op een dag bezocht de destijds bekende zanger Tony Sandler het bedrijf en toen kreeg ik precies de onaardse ingeving dat ik er als beroepsmuzikant moest voor gaan. Dit was toen een belangrijk keerpunt in mijn leven”, zegt Freddy.

Dankbaar

Toen Willem op een dag uitkeek naar een goeie klarinettist vonden ze elkaar en het grote muzikale avontuur mocht beginnen. Samen met Pol Depoorter op gitaar en mandoline en Bart Caron op contrabas zwierf dit bonte viertal door Vlaanderen, omstreken en verder. “Ik speel al met hem sinds 1981, tijdens de periode van ‘Laat Mie Maar Lopen’. In een studio in Gent werd dit album opgenomen en onze muzikale improvisaties haalden zelf de plaat. Ik ben Willem daar dankbaar voor want dit was voor mij de perfecte manier van werken. Ik heb echt het geluk gehad dat ik van mijn hobby mijn beroep kon maken”, weet Freddy.

Vandaag bij de pakken blijven zitten is niet aan een rasmuzikant besteed, zo dus bij Freddy ook niet. “Ik oefen nog elke dag, we blijven bijleren hé. Ik heb ook nog een Jazzbandje waar ik mij in kan botvieren. Het is een mooie afsluit, met 43 jaar Willem in de schijnwerpers en wij als zijn muzikale ruggesteun. Bedankt Willem voor deze onvervangbare muziekjaren”, besluit Freddy.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier