Met ‘Ossan Zeer’ maakten Augustijn Vermandere en Peter Slabbynck een West-Vlaamse bewerking van ‘I Can’t Live In A Living Room’ van Red Zebra. Met het nummer willen ze meer aandacht voor mensen die lijden aan chronische pijn. Wij spraken tussen twee stormen door met deze twee muzikale wervelwinden.
Het waait stevig in De Panne. In een charmant gebouw op de dijk wordt de videoclip opgenomen door Nora Maerten, dochter van Stijn Maerten uit De Panne. Samen met studenten van de campus Narafi van de LUCA School of Arts wordt de clip ingeblikt. De Panne is geen toevallige locatie, ook al omdat het de thuisbasis is van Brein Storm vzw, van wie het initiatief uitging.
Voorzitter Sabrine Desaever is afkomstig van De Panne en met haar organisatie bindt ze de strijd aan met chronische pijn. “Zij bleek een fan te zijn van Red Zebra en vroeg of ik iets muzikaal wilde doen voor de vereniging”, aldus Peter. Ook Augustijn werd al snel in het verhaal betrokken. Leuk detail: zijn grootouders waren afkomstig van De Panne. “Ik heb Sabrine een paar keer ontmoet en ze stelde me voor aan Peter. We hadden elkaar nog niet eerder ontmoet, nee. Maar het klikte wel”, weet Augustijn.
Isolatie
Peter beaamt. “Ik zocht een cover, maar kwam uiteindelijk uit bij mijn eigen nummer I Can’t live in a living room. Het gaat in zekere zin ook over isolement, waar veel mensen met chronische pijn mee te maken hebben. Binnen de vijf minuten hadden we beslist om het in het West-Vlaams te doen”, aldus Peter.
De twee lazen elk apart het boek van Lynn Formesyn, die ook opduikt in de videoclip van de twee. Lynn, zelf een chronische reumapatiënt, schreef het boek Zinvol ziek en inspireerde de twee muzikanten tot de nieuwe tekst. “Het is dan ook geen cover geworden, eerder een bewerking”, klinkt het. “Die tekst schrijven, ging overigens heel vlot. Eerst heb ik een demo gemaakt, bij mij thuis”, zegt Augustijn. “Dan heb ik die nog een paar keer afgetoetst bij mijn producer, die ook mijn klankbord is. Het was snel beklonken.”
Voorlopig blijft het bij één nummer, maar de twee sluiten niet uit dat er nog een samenwerking komt. “Ik word straks zestig”, aldus Peter. “En ik vind het hoe langer, hoe toffer om met anderen samen te werken. Het verrijkt ook je eigen muziek. Ik vond het ook een verademing om nog eens in mijn eigen taal te zingen. Dat deed ik ook met De Lama’s en mijn nevenproject Steve Buxus en De Motten vorig jaar, dat was dus wel fijn.”
“Muzikaal hebben we elkaar snel gevonden”, weet Augustijn. “Er waren niet veel woorden nodig. Het nummer komt overigens ook op mijn nieuwe plaat Kweethetnie, die uitkomt op 1 april.”
Onderbelicht probleem
Het thema chronische pijn is een verhaal waar de twee zich kunnen in vinden. “Ik krijg enorm veel reacties als ik er iets over post”, zegt Peter. “Ik schrik daar echt van, hoeveel mensen daarmee te maken hebben. Zelf heb ik tinnitus, maar dat is nog beheersbaar. Mensen met chronische pijn staan ‘s morgens op en weten niet hoe ze de dag zullen doorkomen. Vooruit plannen is dan ook heel moeilijk.Vaak blijft deze pijn onder de radar omdat mensen daar niet graag mee naar buiten komen, letterlijk en figuurlijk. Ook in onze sector. Mensen die pijn hebben door jarenlang te drummen, schouderproblemen door zware gitaren… dat wordt erg onderschat. Bovendien zijn er ook veel jonge mensen en kinderen die met chronische pijn geconfronteerd worden.”
“Het is belangrijk dat zoiets belicht wordt”, sluit Augustijn aan. “Met muziek kan je gemakkelijk zo’n problematiek aankaarten. Pijn werkt in zekere zin ook inspirerend. De getuigenissen hebben ons daarbij goed geholpen. Je kan een goed verhaal brengen zonder belerend te zijn. Dat was het laatste wat we wilden.”
“Integendeel”, aldus Peter. “De nadruk ligt ook op het positieve. Mensen die lijden aan chronische pijnen zijn niet het soort mensen die als een gekwetst vogeltje in de hoek zitten. We hopen ook dat veel mensen troost erin kunnen vinden en zich kunnen optrekken aan het nummer.”
Zomer
De situatie is niet vergelijkbaar, maar ook de twee muzikanten hebben er geen makkelijke periode op zitten. “In mijn geval viel dat nog mee. Ik kon blijven optreden met PESCH (met elektronische muziek, red.) waar ik veel van mijn creativiteit in kwijt kon en ben sinds kort mee op tournee met Belpop 80s. Binnenkort treden we weer op met Red Zebra. Er worden nieuwe nummers verwacht, alleen kijkt iedereen een beetje in mijn richting nu. (lacht) Maar het was niet simpel de afgelopen tijd, ook omdat je niet mocht repeteren. Ik hoop nu op beterschap, want voor het optreden van Red Zebra in Brugge is er nu al een vierde datum. Het begint tijd te worden.”
Augustijn trad wat vaker solo op. “Ik denk dat ik in zekere zin wel die pandemie nodig had. Vroeger zag ik dat niet zo zitten, alleen optreden, maar nu vind ik dat eigenlijk heel erg tof. Of er al zicht is op de zomer? Dat begint te komen, maar het is nog een heel verwarrende periode. Veel organisatoren wachten nog wat af, ze zijn nog op hun hoede. Hebben ze nog hun sponsors? Hebben ze nog voldoende vrijwilligers? We hopen snel meer duidelijkheid te hebben. Maar het was niet allemaal slecht. We hebben veel tijd gehad om langer na te denken over bepaalde zaken. Je ziet, we proberen het altijd positief te zien.”
Maandag, op de internationale dag van de zeldzame ziektes, stelt het duo het nummer ‘Ossan Zeer’ voor in het gemeentehuis van De Panne. Ook de videoclip verschijnt dan. Info: www.brein-storm.com.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
