Nieuwe Mu.ZEE-directeur Bruno Verbergt: “Ik voel me de koning te rijk binnen de collectie”

Sinds 1 november is Bruno Verbergt de nieuwe algemeen directeur van Mu.ZEE, het Permekemuseum en het Peiremuzee. De 60-jarige Antwerpenaar wacht de niet te onderschatten opdracht de ingrijpende renovatie van Mu.ZEE in de Romestraat in goede banen te leiden en de collectie ook tijdelijk buitenshuis te presenteren. Om uiteindelijk deze ingrijpende operatie te sturen naar een heropening in 2028. Naar zijn eigen zeggen in ’s lands meest iconische kuststad.

“Ik ben 60 jaar, ik begrijp uw vraag. In mijn loopbaan ben ik zowat om de tien jaar veranderd van job en perspectief. Maar wellicht wordt het mijn laatste etappe én uitdaging. Raar toch, ik kreeg recent toch opvallend veel de vraag: ‘Zal Oostende niet te klein zijn voor u?’”

Dan onderschatten die mensen wel Oostende!

“Exact. Een carrière en veel geld verdienen heeft me nooit geïnteresseerd. Plezier in mijn werk haal ik uit kleine dingen. Als licentiaat in bedrijfskunde had ik wellicht meer kunnen verdienen en mij een eigen kunstverzameling kunnen permitteren. Maar dit boeide me niet. Nu voel ik me de koning te rijk middenin die boeiende collectie Belgische kunst van Mu.ZEE.”

Hoe omschrijft u uw opdracht?

“Wat is de meerwaarde die ik de samenleving kan geven vanuit mijn opdracht om de rijkdom uit te dragen van kunstenaars die voor ons land en de wereld van grote betekenis zijn geweest? In het bijzonder van de kunstenaars die dat vanuit Oostende en de kuststreek deden. De fascinatie ook dat zo’n kleine stad zoveel belangrijke kunstenaars heeft gekend. Oostende is nooit een gewone badplaats geweest maar een stad met een eigen DNA geboren uit een visserijverleden: karaktervol, hard, open, speciaal en ja, soms ook met een hoek af. Maar anderzijds ook een mondain oord in de belle époque dat de beau monde vertroetelde; ten bewijze het bouwkundig erfgoed en de urbanisatie onder Leopold II. Die alliantie maakte Oostende tot een plek waar het artistieke leven kon en kan gedijen en die wereldbekende kunstenaars als Ensor, Spilliaert en Permeke heeft voortgebracht.”

Welke rol speelt Mu.ZEE in die context?

“Het is de verdienste van mijn voorganger Dominique Savelkoul dat zij de afbakening in ruimte en tijd heeft bestendigd van de Mu.ZEE-collectie: moderne en hedendaagse kunst in België, van 1880 tot vandaag. Dat verhaal vertellen we hier, niet toevallig in Oostende en in twee kunstenaarshuizen in Jabbeke en Knokke. Als voormalig kuuroord, haven- en terminusstad, inspirerend oord voor schrijvers, beeldende kunstenaars, mensen op zoek naar een nieuwe toekomst … was en is Oostende een brandpunt.”

U start als directeur zonder museum, want Mu.ZEE sluit in januari zijn deuren voor 3,5 jaar.

“Correctie: van de drie sites is alleen Mu.ZEE door renovatiewerken tijdelijk gesloten. Het heropende Permekemuseum en het Peiremuzee blijven open. Na zowat 40 jaar bedrijvigheid vergt ieder gebouw, ook een museum, wel een grondige renovatie inzake technische installaties, duurzame klimaataanpassingen, nieuwe presentatie- en depotinzichten… Maar we blijven toch extra muros verder actief met expo’s in de Venetiaanse Gaanderijen.”

Een soort verkennende ronde voor een mogelijke verhuizing naar Thermae Palace?

“Wie weet? (lacht) Het blijft een boeiende discussie: waar hoort zo’n landelijk museum in een stad het best thuis? Willy Van den Bussche zag in dit prachtig gebouw voor een coöperatieve supermarkt van architect Gaston Eysselinck in de Romestraat terecht opportuniteiten. Het PMMK opende er in 1986. De volledige wijk Nieuw Hospitaal kreeg een boost met horecabedrijvigheid en nieuwe kunstgalerieën. Maar het museum is niet zo makkelijk te vinden, er is weinig parkeerruimte en de collectie huist dan wel in een iconisch gebouw maar staat niet op een iconische plek. En die capaciteit heeft het TPH en zijn omgeving wel. Maar hier rijzen dan problemen qua veiligheid, lichtinval, zilte klimaat, zeespiegelstijging, dure investeringen… “

Wordt vervolgd. Maar is bij een verhuizing die dure renovatie van het huidige Mu.ZEE dan nog verantwoord?

“Het is geen verloren investering want het gebouw is sterk genoeg om ook een andere publieke functie te krijgen. De Vlaamse overheid wil overigens al haar beschermd onroerend erfgoed in optimale conditie houden en een toekomst geven. En ik vind het even belangrijk dat de buurt van de Romestraat de juiste stimulansen krijgt: het huidige gebouw is een monument met grote erfgoedwaarde. Overigens is een mogelijke herbestemming van Mu.ZEE verre toekomstmuziek.”

Dreigt Mu.ZEE als Vlaams museum geen filiaal te worden van het Antwerpse KMSKA en het MUHKA?

“Er is geen sprake meer van een fusie in het Vlaams regeerakkoord. Maar we moeten wel beseffen dat op wereldschaal steden als Antwerpen, Gent en Oostende grotere of kleinere wijken zijn van de groene stadsagglomeratie die Vlaanderen is. In die dichtbevolkte regio moeten we slim en duurzaam samenwerken en leren denken vanuit één collectie als publiek bezit.”

Welke affiniteit hebt u met de Stad aan Zee?

“Vooral een potentiële en toekomstige: een directeur moet in de stad van zijn museum wonen, vind ik. Wat de zee betreft: mijn vader was kapitein ter lange omvaart. Als kind heb ik samen met ons gezin een paar oceaanreizen aan boord van olietankers mogen beleven. Ik sliep in de hut van de loods onder de scheepsbrug en naast de kajuit van de marconist. Het ritmisch getokkel van de morsesleutel om contact te maken met “Oostende radio” kan ik zo weer oproepen: ta-ta-ta-ti-ti-ti-ta. (lacht) Mijn vrouw Barbara is van Brugge en mijn schoonfamilie is hoofdzakelijk afkomstig uit de regio Brugge, Middelkerke en Oostende. Dus kwam ik hier al vaker. Omdat mijn vrouw nog in Antwerpen werkt, zijn we hier op zoek naar een tweede verblijf met de allure van een vaste woning want ik wil graag naar mijn werk kunnen wandelen en hier ook ‘deeltijds’ wonen, niet enkel verblijven.”