De Egemse Annemie Vermeulen, die zwaar slechtziend is, heeft vorig weekend deelgenomen aan Open Atelier met haar kunstwerken in vilt. En recent kreeg ze via haar zoon Randall een kunstwerk van kunstenaar Hanse Cora, een appreciatie voor haar nooit aflatend enthousiasme. Stof genoeg dus, om eens met deze bijzondere dame te praten.
“Ik ben altijd al slechtziend geweest en droeg in het eerste leerjaar al een bril met sterkte -7. In de loop der jaren is dat alleen maar slechter geworden”, begint Annemie (65) haar verhaal. “In 1999 ben ik de krantenwinkel Figaro in Egem gestart, waarin ik mijn hart en ziel gelegd heb. Helaas begon ik steeds meer geïrriteerde ogen te krijgen en ben uiteindelijk in de blindenkliniek in Gent terechtgekomen, waar het verdict viel: ik ben zwaar myoop – bijziend – en werd officieel blind verklaard. Daardoor ben ik moeten stoppen met de winkel. Aangezien ik heel graag onder de mensen ben, was dat een zware noot om te kraken. Maar ik ben geen persoon om zielig in een hoekje te gaan zitten, en dus ben ik op zoek gegaan naar nieuwe uitdagingen.”
Vilten
“Via de sociaal assistent van Licht en Liefde kreeg ik de raad om opnieuw naar school te gaan. Zonder bril zie ik dertig centimeter ver, met bril nog geen meter, en dan nog alleen maar silhouetten, en de computer was dus de enige mogelijkheid om nog te kunnen lezen. Met dat in het achterhoofd bracht ik een bezoek aan Buso Sint-Rafaël, de school voor mensen met een visuele beperking in Gent. Toen ik langsging in het crea-atelier en zag wat slechtzienden allemaal konden leren, ging een nieuwe wereld voor mij open. Daar ben ik uiteindelijk bij het vilten terechtgekomen en besloot ik daarin les te volgen, tot op de dag van vandaag. Ik kan daarin mijn creativiteit kwijt, en heb al hoeden, petten, handpoppen en dieren, maar evengoed vlakke kunst en kunstwerken in 3D gemaakt.”
iPad
“Als zwaar slechtziende heb ik een eigen manier van werken gezocht. Mijn iPpad is daarbij een onmisbaar hulpmiddel. Wanneer ik bezig ben, maak ik er constant detailfoto’s mee, of kijk ik door mijn camera, zodat ik voldoende kan zien om zo stuk per stuk het kunstwerk op te bouwen. Het klinkt waarschijnlijk raar, maar het totaalbeeld van mijn werken heb ik zelf nog nooit gezien. Nu ben ik in het vilten al zo bedreven, dat ik ook workshops geef aan scholen of groepen en dat ik mij voldoende onderlegd voelde om deel te nemen aan Open Atelier.”
Gids in museum
“Ik ben ook als vrijwilliger gids in het museum Huis van Alijn, in Gent. We zijn daar met de school eens op bezoek geweest, en ik vond dat zo interessant, dat ik mij kandidaat heb gesteld om te gidsen. Dat doe ik nu al enkele jaren, en er gaat een groot deel van mijn tijd naartoe.”
“Aangezien ik niet zie wat waar staat, heb ik alles uit het hoofd moeten leren en moeten de bezoekers, als ze vragen over iets hebben, mij beschrijven hoe het eruitziet. Op die manier is het voor de mensen een speciale belevenis om door een slechtziende gegidst te worden, en voor mij is het een uitgelezen manier om met anderen in contact te komen en zo sociaal bezig te blijven, wat voor mij echt wel belangrijk is.”
Mijn roze billetjes
“Onlangs kreeg ik via mijn zoon Randall een kunstwerk van de kunstenaar Hanse Cora, iets waar ik heel blij en zelfs geëmotioneerd over ben”, zegt Annemie.
“Zonder bril zie ik dertig centimeter ver, met bril een meter, alleen silhouetten”
“Ik maak al jaren kunst van wat op het eerste zicht afval is, maar dat via mijn kunst een nieuw leven krijgt”, zegt de kunstenaar. “Zo werk ik met gebroken stoeptegels, die ik verwerk tot wat ik ‘Femmages’ noem, hommages aan de vrouw. Als ik die in twee kleuren schilder, krijg je als het ware het beeld van een vrouw in een badpak. Ik heb er al zo’n vijftiental gemaakt, altijd voor een vrouw die voor mij een belangrijke betekenis heeft of voor wie ik een speciale bewondering heb. Toen Randall mij het verhaal van zijn moeder deed, besloot ik een werk voor haar te maken.”
“Ik heb dus al het ware mijn billen in bikini cadeau gekregen”, zegt Annie glimlachend. “Daarbij spreekt de filosofie erachter mij zeker aan, vooral omdat het een noppensteen betreft, die voor de blinden in de straten ligt. Het kunstwerk hangt aan mijn gevel, zodat iedereen kan meegenieten van mijn roze billetjes.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
