Corona nekt cultuur! Of toch voor wie niet in postcode 8930 woont. Dankzij het project ‘Wondervensters’ wordt cultuur tot aan het venster van de mensen gebracht. “Of je nu 2 of 80 jaar oud bent, we hebben een voorstelling op maat voor iedereen”, lacht Jan Verbrugge.
Zowel in Menen, Rekkem als Lauwe waren inwoners getuige van romantische situaties tussen ridders en hun weerloze deernes, epische veldslagen tussen draken en tempeliers of wat dacht u van een duikboot op verkenning in de diepste dieptes van de oceaan. Op de maat van geinige muziek konden meer dan 60 mensen in Groot-Menen genieten van een gepersonaliseerd spektakel aan hun eigen venster. “Volledig coronaproof natuurlijk want op geen enkel moment is er fysiek contact tussen de acteurs en de toeschouwers!”
Jan, het creatieve brein dat instaat voor het dagelijkse beheer van CC Applauws in Lauwe, kijkt van achter het mondmasker toe hoe de 90-jarige Marie-Thérèse getuige is van een strijd tussen diepzeemonsters en noeste zeevaarders. “Een 3-tal weken terug kregen we het idee om een voorstelling in elkaar te steken, waarmee we naar de mensen konden trekken. Een manier om niet alleen cultuur tot aan de dorpel te brengen maar eveneens een manier om de eenzaamheid van heel wat mensen te gaan doorbreken. Met CC De Steiger, het Meense cultuurcentrum, gingen we aan de slag en in geen tijd werd ‘Productie en Zonen’ geboren. Een gezelschap bestaande uit Audrey en Wouter, die kleine voorstellingen van telkens 7 minuten in elkaar wisten te steken.”
In zowel Menen, Rekkem als Lauwe trok het gezelschap door de straten, om er steeds halt te houden bij verschillende ramen. “In de weken voor deze show zijn we massaal affiches gaan bussen”, gaat Jan verder. “Wie die affiche, al dan niet gekleurd, aan het raam plakte kreeg van ons een bezoek. Het publiek was enorm gevarieerd want we hadden zowel kinderen als ouderen die de affiches duidelijk in beeld brachten. Ongeacht wie de toeschouwers waren, Audrey en Wouter lieten hen van een wervelend spektakel genieten.”
Marie-Thérèse (90) genoot alvast met volle teugen van achter het venster. “We hebben anders niks meer he meneer”, klinkt het bij de kranige dame. “Toen ik die poster in mijn bus kreeg heb ik hem direct aan mijn raam geplakt! Die jonge gasten zijn echt wel creatief en ze staan hier met hun laarzen in de koude buiten! Ik ga ze ‘sebiet nog ewa drinkgeld geven’. “
“Het toont meteen aan hoe broodnodig sociaal contact is geworden” sluit Jan af. “Bij alle oudere mensen waar we langs gingen wilden ze ons wat drinkgeld toestoppen, net zoals ze bij hun kleinkinderen zouden doen. Toch weten we allemaal dat liefde gratis is dus we hebben steeds beleefd geweigerd maar je merkt dat iedereen graag zo snel mogelijk terug naar de normaliteit wil.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier