De eerste tentoonstelling van Het Kunstuur zit er bijna op in Roeselare. Veel bezoekers hebben genoten van boeiende verhalen over 30 topwerken in de ontwijde Sint-Amandskerk. Op 1 april start een tweede tentoonstelling en een van de vertellers is Eline Vergauwe, de slagersvrouw van Slagerij Dries aan de kop van de vaart.
De eerste tentoonstelling van Het Kunstuur in Roeselare loopt nog tot 17 maart in de Sint-Amandskerk. Dat betekent dat er maar iets meer dan twee weken rest om de eerste 30 topwerken die organisatoren Joost en Hans Bourlon hebben uitgekozen, te bewonderen. Die schilderijen waren eerder te zien in de eerste tentoonstellingen in Mechelen en Hasselt. De tweede tentoonstelling van Het Kunstuur in Roeselare start op 1 april en reserveren kan vanaf 26 februari. Het concept blijft uiteraard hetzelfde: 30 topwerken worden uitgelicht en voorzien van begeleidend commentaar door bekende en minder bekende Vlamingen. In deze tweede tentoonstelling komt er ook een vrouwelijke én Roeselaarse toets aan bod. Eline Vergauwe, slagersvrouw van Slagerij Dries, mag het schilderij ‘De Varkensboer’ van Prosper De Troyer uit 1940 van commentaar voorzien. Dit schilderij is trouwens een perfecte match voor Het Kunstuur want op het De Coninckplein voor de Sint-Amandskerk was vroeger een varkensmarkt.
Duroc de Roulers
“Bregt Vermeulen van de Stad Roeselare heeft mij gecontacteerd met de vraag of Joost Bourlon van Het Kunstuur eens mocht bellen om iets te doen voor Het Kunstuur”, begint Eline Vergauwe (35) haar verhaal. “Het schilderij ‘De varkensboer’ toont de liefde tussen boer en varken en Joost zocht iemand die daar een mooi verhaal kon bij vertellen. Dries en ik hebben niet alleen een grote liefde voor onze stiel maar ook voor onze eigen varkens. We zijn zeer fier op onze Duroc de Roulers-varkens die we zelf kweken en verzorgen. Daar zorgt Ann-Sophie, de zus van Dries, voor. Joost Bourlon wilde weten hoe onze varkens verzorgd en gekweekt worden en normaal had Ann-Sophie ook voor het commentaar gezorgd bij het schilderij. Ze zag dat echter niet zitten en ik heb die taak op mij genomen.”
“Ik was onmiddellijk enthousiast omdat het een mogelijkheid biedt om de landbouw en de boeren die verantwoord werken in een positief daglicht te zetten. Bovendien maakt het deel uit van een prestigieuze tentoonstelling zoals Het Kunstuur en gebeurt het in ons eigen Roeselare. Dries en ik hebben allebei de eerste tentoonstelling van Het Kunstuur Roeselare gezien en we waren onder de indruk. Het is een formidabel concept en het brengt kunst op een zeer aangename manier bij de bezoekers.”
Worstjes voor iedereen
“Ik kreeg op 4 januari de vraag of ik wilde meewerken en een drietal weken geleden vonden de opnames plaats. Men koos ervoor om ook drie biggetjes te betrekken in de opnames waarvan ik er eentje in de armen moest houden. Maar die biggetjes blijven natuurlijk niet stil op bevel. Voor een filmpje van vijf minuten moesten we heel veel takes doen, we hebben liefst vier uur opnames gedaan (lacht).”
“Ik heb het eindresultaat nog niet gezien, neen. Natuurlijk ben ik er benieuwd naar. Ik heb niet het talent van een Wim Opbrouck of een Jelle Cleymans maar ik heb het volste vertrouwen in de professionele camera- en geluidsmensen en de regisseur. Ik heb de andere vertellers van de tweede tentoonstelling nog niet gezien. Het waren voor iedereen aparte opnames. Maar met de première is er een etentje in Bar Giraf en daar worden alle vertellers ook op uitgenodigd. Ik weet niet of er Duroc de Roulers op tafel zal komen maar ik zal voor iedereen wel droge worstjes mee hebben (lacht). Dries en ik zijn trouwens van plan om enkele acties te doen rond Het Kunstuur. Wat precies weten we nog niet. Misschien krijgen de klanten die Het Kunstuur bezoeken wel een droog worstje van ons of doen we een wedstrijd in de slagerij waarbij tickets voor Het Kunstuur te winnen zijn.”
“Ik had totaal geen stress om deel te nemen, ik spreek graag voor een groep en nu moest ik enkel oog hebben voor de camera. En voor de biggetjes, ja. Misschien dat het voor hen zelfs meer stresserend was dan voor mij. In ieder geval vond ik het een prachtige ervaring. En misschien loop ik wel eens incognito mee met een groep om hun reactie te zien bij ‘De Varkensboer’ van Prosper De Troyer.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
