Lieve (63) neemt na 38 jaar afscheid van de Kunstacademie: “Waar zijn al die jaren naartoe? Ik voel me nog steeds jong”

Met het einde van het schooljaar sluit Lieve Noreille (63) een mooie loopbaan af als leerkracht grafiekkunst bij de Academie voor Beeld in Menen. “De laatste tijd kreeg ik veel bezoek van oud-leerlingen van jaren ver. Ze hoorden dat ik met pensioen ga en kwamen nog eens dag zeggen. Zoiets doet deugd, meer heb ik niet nodig”, blikt ze tevreden terug.

Maar liefst 38 jaar lang gaf Lieve Noreille les in de kunstacademie van Menen. Nochtans was het geen liefde op het eerste zicht. “Als kind tekende ik dag in dag uit. Als zevenjarige volgde ik een jaartje kunstacademie, maar ik vond de opgelegde opdrachten niet leuk. Ik was liever vrij om te tekenen of te boetseren.”

Na studies plastische kunsten en grafiekkunst doceerde Lieve eerst tekenkunst in Harelbeke, Deinze en overal waar er uren vrijkwamen. “In 1987, twee jaar nadat ik afgestudeerd was, had ik het geluk dat de lessen grafiekkunst in Menen vrijkwamen. Later volgden Izegem en Roeselare. De laatste 15 jaar doceerde ik enkel in Menen en Roeselare. Naar de academie komen, was een feest voor mij. Ik vond het heel boeiend om met volwassenen samen te werken. Ik zorgde dat mijn studenten zich goed voelden en dat er samenhang in de groep was”, zegt Lieve.

Afkicken

“Het emotionele hield me enorm bezig: omdat je met beeld en tekenmateriaal bezig bent, komen er veel emoties vrij. Grafiekkunst, met druktechnieken zoals etsen, hoog-, zeef- of steendruk, is niet meteen de meest populaire kunstrichting, maar ik heb het met hart en ziel gedaan. Ik heb moeten vechten voor mijn leerlingen en mijn atelier. Nu ben ik content dat ik in Menen en Roeselare kan afsluiten met een mooie groep leerlingen. Ruth Boudry zal me opvolgen, met haar vormde ik in Roeselare een goed team. Ik zal zeker af en toe nog eens binnen springen.”

Dat ze met pensioen gaat, kan Lieve amper geloven. “Waar zijn al die jaren naartoe? Ik voel me nog steeds jong. Ik kijk enorm uit naar het ‘niet moeten’. Niet langer naar tentoonstellingen gaan in functie van de leerlingen en het atelier, maar louter voor mijn eigen plezier: ik vraag me af of ik dat zal kunnen en hoe dat zal voelen. Het zal in elk geval afkicken zijn”, besluit ze.