De Zwevegemse kunstschilder Joël De Rore werd onlangs 70. Om dit te vieren mag hij in zijn geboortestad Moeskroen een grote tentoonstelling opzetten. Hij kijkt er alvast naar uit om opnieuw contact te hebben met het publiek.
Het was de jongste dagen behoorlijk druk ten huize Joël De Rore. Een dergelijke tentoonstelling opzetten, vraagt nogal wat voorbereiding. Vanavond (vrijdag) valt de last van de schouders wanneer kunstkenner Hugo Brutin het woord zal voeren op de vernissage.
“Het is een mooie traditie van de stad Moeskroen dat men mij opnieuw uitnodigt om er mijn werk te tonen. Ik mocht dit reeds doen toen ik 50 werd, op mijn 60ste en nu dus omdat ik 70 jaar ben”, begint Joël. Er is dus duidelijk een band met de stad, ondanks het feit dat hij er nooit heeft gewoond.
“Ik ben er geboren, maar ik groeide op in Rollegem. Ik heb ook wel in Moeskroen het lager onderwijs genoten. Men is trots dat ik daar geboren ben, net als Hergé, de geestelijke vader van Kuifje.”
‘Europaprijs’
De professionele carrière van Joël als kunstschilder begon in 1988, toen hij de tweede werd in de Europaprijs, een wedstrijd op hoog niveau. “Ik werkte bij Bekaert en had nogal wat overuren staan. Zo kon ik twee maanden thuisblijven om mij volledig te focussen op die wedstrijd. Geselecteerd worden voor de Europaprijs was mijn doel, uiteindelijk werd ik tweede op 1.240 deelnemers.”
Toen Joël de uitslag hoorde, nam hij onmiddellijk ontslag bij Bekaert om als professioneel kunstschilder door het leven te gaan. “Amateurschilder was ik al, maar ik wilde meer. Een kunstenaar kun je niet maken. Je hebt het in je of je hebt het niet. En ik voelde dat ik het wel degelijk in me had. Ik wist dat ik goed kon tekenen en heb dan academie gevolgd, tot in Rijsel toe.”
Een constante in het werk van Joël De Rore zijn telkens twee of drie figuren. “Dit kunnen muizen zijn, appels of, zoals nu, bobijntjes. De symboliek daarachter is altijd dezelfde: blij dat wij nog mogen samenzijn. Wij zijn mijn echtgenote Myriam, mijn dochter Doortje en ikzelf.”
Bobijntjes
Voor zijn jongste reeks liet Joël zich inspireren door bobijntjes die zijn vrouw gebruikt tijdens het naaien. “Ik zag ze op tafel liggen en dacht dit is mooi. Een rondje en nog een rondje en daartussen een draadje. Dat gaf mij meteen de nodige inspiratie.”
Het liefst werkt Joël op grote doeken. “Dan zijn dit doeken van zo’n 2 à 3 meter. Ik kan me daar volledig op uitleven. Als ik bijna geen plaats meer heb in mijn atelier, maak ik kleinere werken”, zegt hij lachend. Nu hij 70 is denkt Joël nog niet aan stoppen.
“Ik schilder te graag. Het is een verslaving. Een maand niet schilderen lukt niet. Ik moet bezig zijn.” De komende maand zal het toch wel wat minder zijn, want dan loopt de tentoonstelling in het Centre Marius Staquet, op het Charles De Gaulle Plein in Moeskroen. Daar zullen 122 schilderijen en tekeningen van Joël De Rore hangen.
(GV)
De tentoonstelling is te bezoeken tot 20 maart, dit elke woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag van 14 tot 17 uur. Joël zelf zal er tijdens het weekend aanwezig zijn vanaf 15 uur.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
