Dat ook strandvondsten tot het universum van de stillevens horen, bewijst curator Koen Broucke in zijn tentoonstelling Stille levens in de Venetiaanse Gaanderijen. Hij confronteert er zijn eigen recente schilderijen met werk van een 40-tal kunstenaars die meestal ook een band met Oostende hebben.
Van de vloedlijn naar de Venetiaanse Gaanderijen: kunstschilder en curator Koen Broucke peilt in de tentoonstelling Stille levens op een artistieke manier naar de vele onzichtbare en onbekende verzamelingen in de stad, met extra aandacht voor de strandjutters.
“In de belle époque telde Oostende zo’n zeven schelpenwinkels”, weet Broucke. “Daar werden, zoals bij de familie Ensor, naast schelpen en souvenirs ook allerlei knutselwerkjes en assemblages met schelpen verkocht. De laatste schelpenwinkel op de Groentemarkt sloot noodgedwongen haar deuren in 2015. Veel kunstenaars hebben al altijd schelpen en inspirerende, aangespoelde objecten verzameld. Er is immers een spanningsveld tussen verzamelen en kunst maken, omdat de kunstenaar meestal verzamelt in functie van zijn werk.”
Aangespoeld
Iedere Oostendenaar is een strandjutter in spe. Elke vondst voedt een groeiende verzameling en draagt niet zelden de potentie van een kunstwerk in zich. Maar wanneer wordt een verzameling een kunstwerk en stilleven? “Alleen de kunstenaar zelf bepaalt autonoom of zijn creatie ook kunst is: zo dacht Marcel Duchamp er al over al toen hij zijn urinoir het museum binnenloodste,” aldus de ook al aangespoelde Koen Broucke.
“Mijn overgrootmoeder langs moeders kant had een hoedenwinkel in de Alfons Pieterslaan, ik ben getrouwd met een Oostendse en wij wonen parttime hier en in het Waalse Waulsort”, legt hij uit. Zelf is Broucke ook verwoed jutter: “Niet voor het bezit, maar voor de vreugde van het vinden.”
Intiem portret
In Stille levens onderzocht Koen Broucke in het voorbije jaar de diverse vormen van stillevens: van schelpencompositie via bloemstuk tot vanitas (de leegheid als thema in de kust, met onder meer schedels, verwelke bloemen, versleten spullen…, red.): van klein tot groot, van figuratief tot abstract. Daarbij liet hij zich inspireren door Léon Spilliaerts werk Stilleven met schelpen, flesje laudanum en pillendoosje. “Een stilleven is niet ongevaarlijk. Schijnbaar zie je bijvoorbeeld een paar tot rust gekomen schelpen, flesjes, bloemen, dode vissen en strandvogels … maar in werkelijkheid sta je meestal voor een intiem portret van de kunstenaar. Zij of hij geeft haar of zijn kwetsbaarheden en positie in de wereld bloot. Maar de expo gaat ook over concentratie en aaandacht”, zegt Broucke: “Hoe lang zat Léon Spilliaert voor zijn koffieset, over een halfvolle karaf gebogen?”
Podcast
Veel deelnemende kunstenaars hadden of hebben een band met Oostende, hebben er gewoond of gewerkt. Koen Broucke ging op zoek naar de verhalen en levens achter die bizarre en hybride verzamelingen van objecten, die de vreugde van het vinden of het verdriet om verlies in zich dragen. Hij nodigde ongeveer 40 kunstenaars uit om hierop een artistiek antwoord te geven. Van Joseph Neutens over Léon Spilliaert en Jean Brusselmans tot Jan Cockx, Marc Mendelson, Herman Bellaert, Herr Seele, Erwin Cattoor, Stief DeSmet, Sofie Muller, Bram Van Breda en veel anderen.
Rondom de expo valt ook nog een en ander te beleven. Wouter Deprez en Koen Broucke maakten een podcast in vijf afleveringe,n, onder andere rond een merkwaardige strandvondst van door het zeewater aangetaste Turkse liefdesbrieven. Mu-zee-um organiseert enkele leuke activiteiten en gevarieerde workshops en ateliers voor jong én minder jong.
Stille levens loopt in de Venetiaanse Gaanderijen tot en met 21 mei, van dinsdag tot zondag van 14 tot 17 uur. Je kan de tentoonstelling ook in groep, met of zonder gids, bezoeken mits reservatie. Meer info en reservering www.oostende.be/stillevens.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
