In de luwte van de coronajaren vond beeldhouwster Josiane Vanhoutte de rust en de tijd om met haar grote verzameling aan Noordzeeschelpen als grondstof creaties op doek te assembleren die al rap evolueerden naar Ensoriaanse maskertaferelen.
Beeldhouwster Josiane Vanhoutte (77) kennen we vooral van haar vele monumentale kunstwerken in de Oostendse openbare ruimte en ook ver daarbuiten. Zo creëerde ze onder andere het standbeeld van koning Boudewijn op het bordes van de Venetiaanse Gaanderijen, de bustes van prinses Grace van Monaco in de schaduw van het kursaal en van Lucy Loes aan de Vistrap, de ‘Vuurvreter’ aan de brandweerkazerne en de Zwanen in Zandvoorde.
Maar wie haar exporuimtes bezoekt in de ‘catacomben’ onder de H.-Hartkerk maakt ook kennis met haar schelpcreaties. “Ik ben een kind van de zee en ga ook geregeld langs de vloedlijn wandelen met mijn hondje. De zee maakt mij gelukkig. Nog altijd kan ik het niet laten om naar mooie schelpen te speuren. Die refereren voor mij direct naar de zee en de wind.”
De aandacht voor schelpen dicht ze toe aan de tijd dat ze met haar kleinkinderen schelpen verzamelde om die voor papierbloemen te ruilen tijdens de zomervakanties. “Maar meer en meer vond ik tussen de massa aangespoeld materiaal ook veel fossiele schelpen en tijdens corona ben ik die meer en meer gaan verzamelen en zag ik in mijn fantasie in die fossielen gezichtjes en maskertjes. Die vondsten ben ik dan beginnen beschilderen in acrylverf of met een stift geaccentueerd en op een doek gekleefd als een drie driedimesionaal schilderij.”
Oproep
Zo creëerde de kunstenares haar eigen Ensoriaanse maskertafrelen. “Voor de komende tentoonstelling in het Stadsmuseum met als thema ‘In de schaduw van de meester, tijdgenoten van Ensor’ viel ik uit de boot met mijn werk wegens veel te jong. Maar het werk is straks wel te zien in boekhandel Corman aan het Leopold I-plein. Een naam heeft het werk nog niet. Daarom bij deze een oproep voor suggesties”, besluit Vanhoutte.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
