Heidi Wallaeys toont fijnzinnige teken- en schilderkunst in Oostkamp

Kunstenares Heidi Wallaeys laat in februari haar werk zien in het Bibliotheek-Info-punt, Kapellestraat 19 in Oostkamp. De tentoonstelling loopt nog tot 25 februari en is vrij te bezoeken van maandag tot zondag. “Ik vertrek steeds vanuit wat ik voel op het moment zelf.”

Het werk van de Oostkampse kunstenares is fijnzinnig, kleurrijk en tegelijk sober. Ze vertrekt vanuit een innerlijke noodzaak om te creëren. Dit geldt zowel voor haar kleine tekeningen en afdrukken, als voor haar schilderkunst op grote doeken.

“De tentoonstelling zou oorspronkelijk doorgaan in maart-april”, vertelt Heidi. “Gelukkig kan ik nu wel een aantal van mijn meest recente werken laten zien.”

Voor de opstelling stelt de kunstenares een welgekozen selectie samen: “Op dit moment ben ik veel bezig met tekeningen in inkt op Japans papier. Ik zit in een fase waarin ik steeds minimalistischer werk, soms is dat zwart op zwart, waarbij je uitgenodigd wordt om echt goed te kijken.” Sober werk waarin elke subtiele plaatsing van kleur of vorm daarom ook heel betekenisvol wordt. Binnen haar oeuvre maakt de kunstenares gebruik van diverse materialen; zo ook aquarel, potlood of schildertechnieken met verf. Haar eigen stem is duidelijk voelbaar doorheen de verschillende reeksen.

“Ik laat een deel zien van het verhaal dat mij aangreep”

“Ik vertrek steeds vanuit wat ik voel op het moment zelf”, legt ze uit. “Een thema dat bij mij al heel lang speelt, is de afstand tussen mensen, hoe je elkaar ook als partner nooit ten volle kan kennen. Ook tussen ouder en kind, er blijft altijd een zekere afstand bestaan en dat is iets wat mij al jaren prikkelt om te onderzoeken en te verbeelden in mijn werk.”

Het thema van afstand is bijzonder letterlijk en actueel geworden, het afgelopen jaar. Toch is het werk van Heidi Wallaeys nooit maatschappelijk gericht. Ze vertrekt vanuit een buikgevoel.

Narratief

“Wanneer ik het resultaat bekijk van mijn werken, dan is het zo dat ze vaak abstract ogen maar toch een narratief bevatten. Zo maakte ik een groot schilderij met een zwerm vogels ik liet mij inspireren door een beeld van een grote groep vogels boven een vuilnisbelt die hier niet zichtbaar is. Ik laat een deel van een verhaal zien dat mij aangreep, maar het resultaat is heel open voor de kijker.”

Heidi woonde achttien jaar in Zuid-Frankrijk, waar ze les gaf in ateliers. Haar werk was regelmatig in exposities te zien en nu is ze tevreden dat ze weer een kans krijgt in haar thuisstad. (Lise Surmont)