Zulma De Nijs was veel meer dan enkel de vrouw en muze van kunstenaar Roger Raveel. Op aandringen van Zultse cultuurverenigingen krijgt zij binnenkort een klein pad naar zich genoemd. “Een troostprijs,” vindt Luc Levrau, boezemvriend van Zulma en Raveel en medeoprichter van het museum.
“Zulma De Nijs werd geboren in 1912 in een familie van kleine zelfstandigen,” begint Luc Levrau. “Ze kende Roger al van jongs af aan, ze waren buren. Bovendien speelde Zulma toneel in Machelen, Roger ontmoette haar daar regelmatig en vond haar een uitstekende actrice. De vonk tussen hun beiden sloeg pas echt over in 1946. Toen werd Rogers moeder Bertha zwaar ziek. Zulma gaf tijdelijk haar job als naaister in Gent op om voor haar te zorgen tot haar dood datzelfde jaar. Dit maakte een sterke indruk op Roger en hun vriendschap groeide uit tot liefde. Dit was echter niet naar de zin van Zulmas vader. Hij kon zich niet voorstellen dat een kunstenaar met bovendien een zwakke gezondheid, ooit brood op de plank zou kunnen brengen voor zijn dochter. Zulma koos echter resoluut voor Roger en ging thuis weg, ze trok in bij haar meter in Grammene die haar als een eigen dochter behandelde. In 1948 trouwden Zulma en Roger. Haar vader was niet aanwezig op de plechtigheid en ook later zou de breuk nooit helemaal hersteld worden, zelfs niet toen Roger succes begon te krijgen.”
schilderen op papier
“Dat succes zou nog even op zich laten wachten, pas na 1965 begon Raveel stilaan naam te maken in de kunstwereld. In de eerste jaren van hun huwelijk moest het koppel elke cent omdraaien om rond te komen. Zulma nam het drankhandeltje van Rogers moeder over en werd zo de hoofdbroodwinner van het gezin. Roger kon zich volledig op zijn schilderkunst focussen maar het koppel kon zich geen schilderdoek permitteren. Veel oude werken van Raveel zijn daarom geschilderd op gewoon papier of restjes vezelplaat van een houtzagerij. Via het drankwinkeltje verhandelde Zulma de eerste werken van Raveel. André Goeminne, een groothandelaar die leverde aan de winkel, zag wel wat in het werk van de jonge Raveel en ging akkoord om af en toe een tekening of een schilderij te aanvaarden als betaling voor zijn goederen. Zulma onderhield ook een eigen biologische groentetuin avant la lettre en een boomgaard met appelbomen, haar trots.”
De Muze
“Het is in die periode dat Roger en Zulma een onafscheidelijk koppel werden. Roger wist heel goed dat het de verdienste was van Zulma dat hij zich al die jaren 100% op zijn schilderkunst heeft kunnen focussen. Zulma was Rogers muze, ze kwam voor in veel van zijn werken en was de inspiratie voor nog veel andere. De typische witte vlakken in het werk van Roger zijn geïnspireerd op de lakens die Zulma buiten aan de draad hing. Nog een belangrijke verdienste van Zulma is het Raveelmuseum. Voor Roger mocht het museum gerust ook in Deinze of in Grammene opgericht worden maar Zulma stond erop dat dit in Machelen gebeurde.”
“Zulma was dus veel meer dan alleen maar de vrouw-van. Het pad dat de gemeente nu naar haar wil vernoemen, is slechts een troostprijs, ik vind nog steeds dat het Leieplein naar zowel Raveel als Zulma vernoemd moet worden.” besluit Luc Levrau.
Zulma overleed in 2009 op de gezegende leeftijd van 96 jaar na 61 jaar huwelijk met Roger. Op haar doodsprintje zette Raveel de tekst: “Niet de status, niet de functies, noch de leeftijd bepalen de pijn van het verdwijnen.” (Jonathan Folens)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
