Voortaan heet de kamermuziekzaal van het Concertgebouw in Brugge ‘De Lantaarntoren Patrick Moenaert’. Op die manier brengen de Stad Brugge en het Concertgebouw hulde aan de ereburgemeester die twintig jaar geleden grote inspanningen verrichtte om een cultuurtempel te realiseren.
Met dit eerbetoon wil Brugge Patrick Moenaert, die achttien jaar lang burgemeester was, eren in het jaar waarin het Concertgebouw zijn twintigste verjaardag viert. “Zonder zijn inspanningen zou onze stad dergelijke cultuurtempel niet hebben”, stelt huidig burgemeester Dirk De fauw.
Visionair
De realisatie van het Concertgebouw was twee decennia geleden een visionaire keuze. De bouw ervan valt niet los te koppelen van die andere grote en gedurfde ambitie, het behalen van de titel van Culturele Hoofdstad van Europa in 2002. “Weinigen hadden er eind de jaren ‘90 iets durven op wedden dat Brugge die titel in de wacht zou slepen: Antwerpen had hem gedragen in 1993, Brussel zou hem krijgen in 2000”, benadrukt Dirk De fauw.
“Maar Plus est en vous en Patrick was een man met een plan. Met de geestdrift die hem kenmerkt wist hij rond zich een bende gedreven civil servants te verzamelen die achter de schermen belangrijke stappen zetten. Van zijn tijd als kabinetssecretaris bij wijlen minister Daniël Coens kende Patrick Moenaert de helft van Brussel – de goeie helft! Brugge stuurde daarmee een belangrijke boodschap de wereld in: het zou voortaan in de Champions League spelen, niet in provinciale.”
Geen evidentie
“Dat Concertgebouw is er gekomen, omdat Patrick Moenaert het wou, zei operadirecteur Gerard Mortier, toen hij de vraag moest beantwoorden waarom zijn Forum in Gent er nooit gekomen was. Hij trof in Gent geen burgemeester aan die het Forum zozeer wou als Patrick Moenaert het Concertgebouw in Brugge. Ook al was dat niet zo vanzelfsprekend: moderne infrastructuur in Brugge, op een prominente plaats in de stad, was verre van een evidentie. Maar Patrick zette door…”
Volgens Dirk De fauw is Patrick Moenaert burgemeester geworden op een kantelmoment in de geschiedenis van Brugge: “De sanering van de stadsreien en een inventief structuurplan voor de binnenstad eind de jaren zeventig en een doorgedreven politiek van stadsverfraaiing in de jaren tachtig leidde naar een explosie van het dagtoerisme en een verdubbeling van het verblijfstoerisme.”
Bokrijk
“Om Brugge niet tot een Bokrijk of Disneyland te laten verworden, mocht Brugge zich niet tevreden stellen met de rol van kijkstad, het moest een cultuurstad van creatie worden. Brugge 2002 en het Concergebouw werden de hefbomen voor die ambitie. Patrick Moenaert was een groot burgemeester voor Brugge, hij heeft voor onze stad zaken in beweging gezet, waarop ook de generaties na ons verder zullen kunnen bouwen.”
Baron Hugo Vandamme, voorzitter van het Concertgebouw, beaamde: “Ik woonde vroeger in Tielt. Wegens het Concertgebouw ben ik naar Brugge verhuisd. Voordien vond ik dat het culturele leven in Brugge te weinig bood, ik trok vroeger meestal naar Kortrijk. Dank zij de grote parking op ‘t Zand zijn zelfs de Gentse muziekliefhebbers sneller in het Concertgebouw in Brugge dan in hun eigen muziektempels.”
“Het Concertgebouw heeft zich op twintig jaar tijd ontwikkeld tot de belangrijkste Belgische concertorganisator. 40 procent van de bezoekers komt uit Brugge, 30 procent uit de rest van de provincie, 20 procent uit het binenland en 10 procent uit het buitenland.”
Patrick Moenaert dankte voor al die lof met een kwinkslag: “Wist je dat iemand uit onze task force sugereerde om de lantaarntoren te schrappen, omdat het project wat meer kostte dan aanvankelijk voorzien!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
