Het Koninklijk Koor en Orkest Zanglust Tielt is volop aan het repeteren voor een eerste musical. Medio oktober zullen ze namelijk ‘Naar Compostela’ op de planken brengen. De regie van de musical is in handen van Geert Vermeersch (60), voor wie het stuk meer dan een symbolische betekenis heeft.
‘Naar Compostela’ gaat over de weg van Geert Vermeersch uit een depressie. Een weg die langs Compostela liep. “8 april 2012. Dat is de dag waarop ik aan mijn tocht richting Compostela begon”, blikt Geert Vermeersch net geen tien jaar later terug. “Ik zat op dat moment erg diep. In 2008 was ik in een depressie gesukkeld en belandde ik bij therapeuten, psychologen en psychiater na psychiater. Drie jaar later, in 2011, bereikte ik een dieptepunt.”
Geert werd opgenomen in het PAAZ in Gent. “Het meest vreselijke gebouw dat ik ooit betreden heb”, noemt de regisseur het. “Al is het wel het beeld dat ik in de musical zal gebruiken om een psychiatrische instelling voor te stellen. Het is immers niet het mooiste, maar wel het best bruikbare beeld voor een theatervoorstelling.”
Film
Na het Paaz volgde dan nog eens een centrum in Sint-Martens-Latem. “’Stuck in reverse’ zingt Coldplay in zijn liedje Fix You. Wel, zo voelde ik me ook. Ik zat vast in hetzelfde patroon en speelde al jarenlang dezelfde film af in mijn hoofd”, geeft Geert aan.
“Tot mijn therapeute in 2011 na mijn ontslag uit de instelling – net niet radeloos – zei: ‘Als niets je helpt, ga dan stappen. Neem een rugzak en wandel naar Compostela.’” Een raad die Geert ter harte nam. “Het grappige is: had ze op dat moment Timboektoe of Tibet gezegd, ik had het waarschijnlijk ook gedaan”, lacht Geert vandaag.
Genezingsproces
Na enkele maanden voorbereiding, begon hij op paasmaandag 2012 aan zijn tocht. “Ik heb tien weken gestapt. Maar het hielp, want die beweging zorgde ervoor dat die ‘Stuck in reverse’ doorbroken werd. De tocht ernaar toe, was de start van het genezingsproces”, aldus Vermeersch.
Een genezingsproces dat pas in 2015 écht tot een eind kwam. “In de musical is de aankomst in Compostela de bekroning. Daar lijkt het eind goed, al goed. In de realiteit viel het laatste dominosteentje echter pas in 2015. Pas toen durfde ik stellen dat ik alles van me af kon gooien.”
Handvatten
“Toen had ik door dat ik mezelf in de jaren daarvoor helemaal was verloren. De handvatten waaraan ik me kon vasthouden zoals acteren, zingen en creatief bezig zijn, waren met de tijd verdwenen, maar die tocht richting Compostela heeft ze me deels teruggegeven. Als ik er op terugkijk, is daar het eerste dominosteentje gevallen dat uiteindelijk de rest deed vallen.”
Nu goot Geert die ervaringen dus in een musical. “Al is het geen letterlijke weergave van wat ik heb beleefd”, nuanceert Geert. “Wel gebruik ik de gevoelens die ik had en zaken die ik meemaakte om een fictief verhaal te vertellen.” En dat werkte helend.
Ontroerd
“Het vreemde is dat ik tijdens de repetities geen grote emotionele connectie meer heb met het verhaal zelf. Ik ben wel ontroerd door hoe de acteurs het brengen, maar het verhaal voert me niet meer terug naar die zwarte periode.”
“Ik kan er als toeschouwer naar kijken. Dat verbaast en verrast me wel, maar het wil zeggen dat die zware rugzak eindelijk leeg is. De herinneringen en ervaringen zijn er wel nog, maar ik heb er geen last meer van. De tocht ‘Naar Compostela’ heeft me terug in beweging gezet en me behoed van te hervallen”, besluit hij. (TM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
