Flor Vandekerckhove, auteur met een naar eigen zeggen onverbrekelijke band met Bredene, mag zich sinds zaterdag laureaat van de Cultuurprijs 2021 noemen. Het aan de prijs verbonden kunstwerk van de hand van Susan Ball werd namens de Cultuurraad overhandigd door voorzitter Annemie De Leyn en ondervoorzitter Marc Baert.
Na Isabelle Vandemaele vorig jaar krijgt ook in 2022 een woordkunstenaar met liefde voor couleur locale de hoogste culturele eer in Bredene. Flor Vandekerckhove won afgelopen zaterdag de Cultuurprijs 2021.
Vandekerckhove (73) werd geboren in Oostende, maar groeide op in Bredene. Na een kaderfunctie bij een Vlaamse KMO liet hij op 38-jarige leeftijd alles achter zich om redacteur-uitgever van Het Visserijblad te worden. Dat bleef hij tot 2013.
‘Mislukt schrijver’
Intussen had de Bredenaar zich ook vol overgave op een literaire carrière geworpen. Zijn eerste publicatie zou het verhaal ‘De gouden duif’ in het tijdschrift De Brakke Hond worden. Kort na dit debuut verscheen in 1991 de verhalenbundel ‘De smaak van zeewater’ waarin vooral het thema van de vervreemding en zijn verleden als werkzoekende en zoekende schrijver centraal staan. Met ‘Het kasteel’ (1992) en ‘De trein’ (1993) zette Vandekerckhove verdere stappen in zijn schrijversloopbaan. Bijzonder was dat hij al die tijd bleef schrijven vanuit een perspectief als ‘mislukt schrijver’.
Het symbolisme dat al in ‘De trein’ vervat zit, evolueert naar surrealisme in ‘De poldergeesten van Bredene’ (2005), waarin opnieuw de alcoholverslaafde schrijver aan bod komt, net als de grens tussen droom en werkelijkheid.
Visserij
Tussendoor bleef Vandekerckhove ongegeneerd verknocht aan de visserij. Dat blijkt uit diverse publicaties als ‘Zout op je Huid’ (1993), ‘Er zijn grenzen’ (1995), ‘Dekt de vlag de lading niet’ (1999), … Vandekerckhove richtte zijn steven ook op het toneel met stukken als ‘Naar de kloten’ (1995) en ‘Hoe de Vliegende Hollander Amerika ontdekte en al de rest’ (1998).
Magnum opus
In het aanschijn van zijn pensionering verscheen wat tot op vandaag zijn magnum opus mag genoemd worden, de roman ‘Amandine’ (2012), waarin zijn documentaire kennis van de geschiedenis van de visserij, zijn ervaring met de teloorgang van de IJslandvisserij en de emancipatie van de jeugd met de revolte van mei ’68 verwerkt worden tot een roman.
Eerste dichtbundel
In 2020 publiceerde Flor Vandekerckhove een eerste dichtbundel. Die omvat eerder dichtwerk, vertalingen en een aantal epische gedichten in kwatrijnen. Op zijn blog ‘De laatste vuurtorenwachter’ kun je ook vandaag nog altijd genieten van zijn nu eens badinerende dan weer melancholische verhalen.
Het kunstwerk, dat met de prijs gepaard gaat, was ook dit jaar van de hand van de Brits-Bredense Susan Ball. Het werd zaterdag overhandigd door Annemie De Leyn en Marc Baert, respectievelijk voorzitter en ondervoorzitter van de Culturele Raad tijdens een bijeenkomst in de foyer van het MEC Staf Versluys. Voorzitter De Leyn kon na afloop dan weer haar teleurstelling over de magere opkomst voor deze jaarlijkse hoogdag van de Cultuurraad niet verbergen. (MM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
