Lang geleden dat een Vlaamse film voor uitverkochte zalen zorgde. ‘Zillion’ vertelt het verhaal van de opkomst en ondergang van discotheekuitbater Frank Verstraeten. Een vierde van de film speelt zich af in Carré, een dancing van de Kuurnse entertainment-groep van stichter Marc Van Wonterghem. Zijn zoon Gregory runt tegenwoordig ‘Het Huis van Wonterghem’ waar ook Diedjies, de danstent die zijn vader 55 jaar geleden oprichtte, nog altijd deel van uitmaakt.
Het Huis van Wonterghem had al een tiental discotheken. De meeste waren in West-Vlaanderen gelegen. Maar Carré lokte echt een heel breed publiek en ook de bekende Vlamingen toonden er zich graag. “Er zijn veel mensen die niet weten dat achter die befaamde Antwerpse discotheek een West-Vlaamse familie schuilging,” zegt Gregory. “We hebben daar nooit zoveel ruchtbaarheid aan gegeven.” Een groot deel van de film speelt zich af in de Carré en werd daar ook gedraaid. “We hebben regisseur Robin Pront enkele keren ontmoet tijdens zijn eerste locatiebezoeken en hem ook een paar te woord gestaan toen hij de eerste verhaallijnen aan het uitschrijven was.”
Intussen maakt Carré al een drietal jaar geen deel meer uit van de groep van Het Huis van Wonterghem, dat zich meer dan ooit toespitst op de kernactiviteit: De uitbating van feestzalen en het organiseren van banketten. Diedjies, de eerste discotheek die Marc Van Wonterghem destijds oprichtte, is nog de enige dancing die de groep beheert. “We zijn absoluut nog niet verleerd om een danstent te laten leven,” zegt Gregory en meteen toont hij beelden op zijn gsm van een afgeladen volle danstempel waar een uitgelaten publiek tekeergaat alsof de Rode Duivels nu al wereldkampioen zijn. “Beelden van het voorbije weekend.
Op een bepaalde avond vierde Frank zijn verjaardag in Carré en hij deed dat iets te enthousiast. Hij spoot met champagne in het rond in de VIP-ruimte. Niet alle gasten konden dat appreciëren en onze manager moest ingrijpen
Diedjies is niet meer elke zondag open, zoals destijds, maar als we open zijn, zit de hele discotheek volgepakt en gaat het dak eraf,” lacht hij. “Maar wij zijn altijd ondernemers geweest en geen nachtraven die een danstent uitbaatten omdat ze zelf geen feestje wilden missen. Onze dancing zijn altijd blijven draaien omdat we altijd zijn blijven meedenken met het brede publiek: we beperken ons nooit tot bepaalde muziekgenres die eventjes hip waren. Nee, we draaien wat mensen graag horen. We zijn ondernemers. We proberen het de mensen naar hun zin te maken opdat ze zouden blijven komen.”
Champagnespuiter
Frank Verstraeten, de man op wie de film van Robin Pront gebaseerd is, benaderde de job van discotheekhouder op een andere manier. Als we de film mogen geloven, dan was er zonder Carré geen Zillion geweest. En dat we de film mogen geloven, kan Gregory bevestigen. “De feiten zijn soms wat aangedikt om het verhaal wat dramatischer te maken, maar laten we zeggen dat 70 % van het verhaal wel met de waarheid strookt. In de film wordt Verstraeten al van bij zijn eerste bezoek aan de Carré aan de deur gezet. In werkelijkheid was dat niet zo. Frank was een goeie klant. Hij was op heel jonge leeftijd zeer gefortuneerd en hij liet het graag breed hangen. In het nachtleven noemen we zo iemand een ‘big spender’. Hij had veel geld en dat geld moest rollen. Later bleek dat zijn rijkdom lang niet helemaal op een wettelijke manier was verworven. Hij is uiteindelijk veroordeeld voor het opzetten van een BTW-carrousel.”
“Op een bepaalde avond vierde hij zijn verjaardag in Carré en hij deed dat iets te enthousiast. Hij spoot met champagne in het rond in de VIP-ruimte. Niet alle gasten konden dat appreciëren en onze manager moest ingrijpen. Hij kreeg even een uitbrander en leek zich daarmee te kunnen verzoenen. Hij bestelde prompt een vierliterfles champagne, maar begon die meteen flink te schudden om er vervolgens de hele VIP-ruimte mee te besproeien. Toen konden we eigenlijk niet anders dan hem de toegang te ontzeggen. Maar in die tijd was Frank Verstraete een heftig alfamannetje. Hij was verbouwereerd en belde meteen naar het moederhuis en ik was degene die hem aan de lijn kreeg. Hij zei: ‘Greg, jij moet regelen dat ik meteen weer binnen kan.’ Maar ik zei hem dat ik de beslissing van de manager respecteerde. Een antwoord dat hem niet zinde. Hij brulde: “Als het zo zit, begin ik mijn eigen discotheek. Ik heb jullie niet nodig.” En zo geschiedde.”
Blij met de film
Niet dat het nadien oorlog was tussen Frank Verstraeten en de familie Van Wonterghem. “Eigenlijk is het bij dat ene incident gebleven. We hebben later nog vaak contact met hem gehad. De Zillion was nog niet geopend toen hij ons vroeg om naar zijn lichtinstallatie te gaan kijken. Voor alle duidelijkheid, Frank is een creatief en technisch genie. We gaan zeker niet al zijn fratsen goedkeuren, maar hij is one of a kind, enig in zijn soort. Iedere keer als ik naar de Zillion ging, viel ik van de ene verbazing in de andere. Altijd was er spektakel. Na de première van de film heeft hij een aantal Zillion-avonden georganiseerd en je kunt niet ontkennen dat hij van wereldniveau blijft. Hij heeft nu een bedrijf in LED-schermen. Ieder LED-scherm dat je ziet op Tomorrowland en ook de visuals daar zijn van zijn hand en die zijn topniveau. Straf mannetje.”
Frank Verstraeten is een technisch en creatief genie, en nog altijd een straffe kadee
Gregory was er ook bij op de première van de film. En hij is blij met het resultaat. “Voor ons is het ook nostalgie. En ik vind dat Carré er goed uitkomt. Terecht, na 33 jaar draait de discotheek op volle toeren. Er zijn veel mensen die zich afvroegen of we veel commerciële schade hebben ondervonden door de Zillion. Maar eigenlijk was het omgekeerd. Frank heeft destijds van de megadiscotheek een nationaal en zelfs internationaal fenomeen gemaakt. Opeens kwamen er ook mensen van over de grens naar de grote Belgische discotheken afgezakt. En wij profiteerden daar ook van. Ik denk dat de film Frank typeert zoals hij toen was. Voor alle duidelijkheid, Frank is een ander mens geworden. Je zou kunnen zeggen dat hij tot inkeer is gekomen. Ik zeg niet dat hij betreurt wat hij toen heeft beleefd, maar hij is niet meer dezelfde. Eigenlijk is hij een beetje een kluizenaar geworden. Hij was toen geen normale jongen en hoewel hij nu helemaal anders is, is hij nog altijd een straffe kadee.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
