Komend weekend wordt er voor het tweede jaar op rij geen Labadoux Festival gehouden in Ingelmunster. Jan Defreyne en echtgenote Carine Defour zijn al 20 jaar actief op dit festival, maar komend weekend blijven ze terug noodgedwongen thuis.
Jan (60) en Carine (59) wonen met de kinderen Lies en Brecht in de Kweekstraat. Jan is zelfstandig schrijnwerker en zoon Brecht helpt mee in het bedrijf. Carine werkt als boekhoudster. Twintig jaar geleden leerden Jan en Carine Labadoux kennen. “Dat komt door vader René Windels”, zegt Carine. “Eén jaar eerder gingen we naar Labadoux kijken. René zei dat we een bezoekje konden brengen aan de keuken en dat dit precies iets voor mij was. Eén jaar later begonnen we te helpen. Ik sta al 20 jaar in de keuken. Ik ging direct in het bestuur en doe de bar”, vult Jan aan. “Eerst hielp ik mee, maar daarna werd ik medeverantwoordelijke en nadien eindverantwoordelijke. Samen met René begon ik ook de financiën bij te houden. Toen René ons verliet, nam ik die functie over. Ik begon eveneens te onderhandelen voor de aankopen van de bar.”
350 medewerkers
Voor het tweede jaar op rij verloopt de maand april en begin mei anders dan gewoonlijk. Normaal helpt Jan voor het festival al met de opbouw en na het festival wordt alles opgeruimd. Ook Carine heeft normaal dagenlang meer dan haar handen vol. Hoe voelt dat aan zonder voorbereidingen en zonder festival? “Raar, moeilijk… Er zijn veel vragen. Wat komt er en wat niet? Wat zal er nog mogen? Zal het ooit nog draaien zoals vroeger? Hoe gaan de verenigingen eruit komen? Zullen er nog voldoende vrijwilligers afkomen?”, zucht Jan. Carine vult aan: “De vrijwilligers zijn het nu gewoon om geen bijeenkomsten meer bij te wonen. Ze hebben het gemak ontdekt.”
De kriebel blijft en dus zal ik verder blijven doen – Jan Defreyne
Jan knikt en zegt: “We hebben 350 medewerkers nodig op Labadoux. Gaan we dat volgend jaar nog halen? Volgend jaar zijn sommigen al een jaartje ouder en die zullen wellicht afhaken. Ik denk dat dit een groot probleem zal worden voor veel verenigingen. Ik hoop dat we in 2022 wel Labadoux mogen organiseren. Ik stel mij enkel vragen voor grote festivals met 20.000 of 50.000 mensen, maar een festival zoals Labadoux moet toch mogelijk zijn. Veel zal echter afhangen van de vaccinatie. Vorige week gingen we samenzitten met het bestuur, maar we schoven het al één maand op omdat er nog niets van perspectief is. Wat gaat er gebeuren? Wat kunnen we nog organiseren? Vorig jaar in oktober hielden we een mini-driedaagse, maar kleinschaligheid is niet rendabel. Gaan we dat nog een keer in de komende maanden doen of niet?”
Met bestuur wandelen
Carine en Jan hebben nu niets te doen rond Labadoux. Wat doen ze komend weekend? “Tijdens het Labadoux-weekend doen we niets speciaals. Het is een ander gevoel”, zegt Carine. “Mogen we met een tiental personen samenkomen, dan zouden we eens met het bestuur gaan wandelen, zoals we dat midden maart al eens deden”, pikt Jan in. “Op zaterdagnamiddag deden we al eens zo’n wandeltocht, met tussenin al wandelend vergaderen in groepjes van drie of vier. We hielden halt in een tuin en wandelden dan verder. Via een scherm vergaderen is immers niet gemakkelijk. Als we met meer mensen mogen samenkomen, dan willen we de dames eens erbij betrekken.”
“Of ik nog zin heb om verder te doen? Het Labadoux Festival en de Kriekefeesten zijn voor mij ontspanning. De kriebels blijven en dus zal ik dat verder blijven doen. De creativiteit om voor die feesten iets uit te voeren, vind ik beter dan het gewone werk als schrijnwerker. Een dak zetten is een dak zetten, een plafond aanbrengen is een plafond aanbrengen. Soms is dat eentonig, soms niet, maar ’t blijft hetzelfde. Zo’n festival en de Krieke is iets heel anders. Ik heb dat nodig als pure ontspanning.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
