Voor diehards is één avondje Halloween niet genoeg: Kevin (35) doorkruist elk jaar het land om zo lang mogelijk te griezelen

De echte freaks willen ook griezelen op de dagen voor en na Halloween. Op meer dan 100 km van huis speelde Kevin Collier (35) tot zaterdagnacht de hoofdrol in een origineel spookhuis. Met andere diehards bouwt hij elk jaar een nieuw spookhuis om Halloweenfans de schrik van hun leven te geven. “Vrijwillig, maar ik zou het oneindig lang willen doen.”

Een spookhuis bouwen en er een vijftal avonden iedereen de stuipen op het lijf jagen: dat doen Kevin Collier en de andere vrijwilligers van de vzw Daementia elk jaar in de diepe Westhoek. Kevin reist daarvoor telkens vanuit het Antwerpse Bornem. “Een afstandje, maar dat doe ik met veel plezier. Met de trein gaat het richting drie uur, enkel. Met de wagen duurt het de helft. Ik heb het er zeker en vast voor over en zou er gerust nog langer voor willen reizen.”

Zijn bestemming dit jaar: het Esplanadeplein in Ieper. “Daar hebben we een funhouse neergepoot. Dat is een typische kermisattractie met onder meer een draaiende ton en bewegende trappen. Wij vonden een van de grootste funhouses van het land en mochten dit even huren. Het telt drie verdiepingen.”

Van 25 oktober tot en met de nacht van 2 november transformeerde Daementia het funhouse om tot ‘Runhouse’. “Angsthazen gingen er ofwel heel traag door, ofwel heel snel omdat ze het op een lopen zetten”, ondervond Kevin. “Voor mij gingen ze lopen.” Hij vertolkte de hoofdrol in het horrorhuis, vol enge decoratie, lugubere belichting en angstaanjagende figuranten.

Truken van de foor

“Ik was Jacky, met ogen zo zwart als de diepste nacht en een grijns breder dan mogelijk geacht.” Gewapend met baseballbat of rammelaar, in de vorm van een reuzelolly. “Ben ik een Halloweenfreak? Op z’n minst. Al bijna twintig jaar. Vroeger was ik eigenlijk een angsthaas en nu zelfs ook nog een beetje. Maar daaruit kwam de passie om mensen zelf schrik aan te jagen. Ik weet wat werkt en ken de truken van de foor. Die paste ik toe bij het Runhouse van zodra bezoekers op de parking kwamen en in de wachtrij gingen staan. Nergens waren ze veilig, tot ze weer de site rond de attractie verlieten.”

“Ik vind het fantastisch om mensen een beleving te geven en te laten genieten.” Maar het is niet voor iedereen. “We raadden het de kleinsten af omwille van de gruwelijke scènes. We willen niemand het ziekenhuis in jagen, maar brengen hen wel aan het schrikken en slagen daar telkens goed in. Het funhouse was slechts een stukje van de beleving. Nadat ze dachten de attractie te verlaten, maakten bezoekers nog tal van andere scènes mee.”

Rolstoel

Met zijn “bloeddorstig leger clowns” hield Kevin al dat griezelen vijf dagen vol. “Ook na Halloween gaan wij volledig los. De laatste bezoekers zijn pas tegen 1 uur ’s nachts buiten. Dan is er geen trein meer, maar er zijn altijd mogelijkheden: met iemand meerijden of ter plaatse overnachten.”

“Veel vrienden van de vzw Daementia zijn van de Westhoek. In die regio richten we elk jaar een nieuw spookhuis op. Het is prachtig hoe wij altijd van nul starten en van een idee komen tot zo’n eindresultaat. We zijn de stad Ieper dankbaar voor de samenwerking. Ons evenement wordt alsmaar groter en we hopen er nog heel wat jaren bij te doen. Liefst oneindig, wat mij betreft. Desnoods griezel ik wel met een rolstoel.” (TP)