Tijdens het Garnaalfeest in juni in Oostduinkerke zullen twee paardenvissers officieel de titel van ereburger van Koksijde krijgen. Het gaat om Johan Vandendriessche (74) en Roland Vanbillemont (76). De twee zijn echte kameraden. “Het is dankzij Roland dat ik het ambacht van de paardenvisserij leerde kennen”, reageert Johan. “Ik ben fier dat ik hem die richting heb uitgeduwd”, kaatst Roland de bal terug.
Koksijde wil alle paardenvissers die minimum 25 jaar het ambacht hebben uitgevoerd tot ereburger benoemen. Maurice Denecker, Henri Durant, Amandus Vanbillemont en Bernard Debruyne; die zijn intussen allemaal overleden; kregen die onderscheiding al. Ook Eddy D’Hulster, die recent zijn 80ste verjaardag vierde, mag zich Koksijds ereburger noemen. Dat lijstje vult de kustgemeente nu verder aan met Roland Vanbillemont en Johan Vandendriessche, zij zijn de 28 en 29ste ereburger van Koksijde en passen in het rijtje met onder meer ex-wielrenner Niels Albert en tv-maker Eric Goens.
Twee nieuwe heupen
Roland stopte zestien jaar geleden met de paardenvisserij. “Met twee nieuwe heupen geraakte ik te moeilijk op mijn paard”, reageert de intussen uitgeweken Oostduinkerkenaar. Roland woont namelijk in Nieuwpoort. Jaren was hij het gezicht van volkscafé De Zoeten Inval dat zijn zoon Xavier nu verder zet. “Ik ben fier dat ik, net zoals mijn vader Amandus beter gekend als ‘Mang’, deze onderscheiding krijg van de gemeente. Op mijn veertiende besloot ik visser te worden. Jaren voer ik mee op zee. Mijn vader was één van de bekendste paardenvissers in Oostduinkerke. Ik moest niet veel zagen om ook een paard te krijgen (lacht). Ik heb nooit anders geweten dan naar zee te gaan. Het café nam ik over van mijn ouders. Mijn zoon Xavier, die de zaak verder zet, is trouwens ook paardenvisser. Het blijft dus in de familie.”
Toevallige ontmoeting
Johan Vandendriessche had destijds een houthandel in Stasegem. Toen die noodgedwongen moest verhuizen van een landbouw- naar een industriezone sloeg hij het over een andere boeg. “Ik was het al gewoon om met paarden te werken om hout op te halen in de Ardense bochten. Een toevallige ontmoeting met Roland veranderde mijn leven grondig. Hij nodigde me uit naar Oostduinkerke om te komen kijken naar de paardenvissers. Mijn plan om naar de Ardennen te verhuizen liet ik al snel varen voor een nieuwe stek in Oostduinkerke. Het werken met paarden en het sociaal contact zijn dé factoren die me nog steeds boeien.”
Achillespeesblessure
Johan is sinds 1990 erkend als paardenvisser maar hij beoefent het ambacht al een paar jaar niet meer. “Mijn achillespees is af dus dat gaat niet meer. Toch blijft de stiel in mijn hart zitten. Dagelijks organiseren we met het educatieve centrum Het Trekpaard huifkartochten met groepen. Samen met mijn zoon Dominique en schoondochter Katrien, die beide paardenvissers zijn, maken we dagelijks mensen wegwijs in de garnaalvisserij. Ik ben er enorm mee gediend dat de gemeente Koksijde me het ereburgerschap gunt. Een paardenvisser blijf je voor het leven.” (GUS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
