Als er twee dames zijn die de Batjes door en door kennen, dan wel Annemie Pillen en Trui Hoornaert. Beide vriendinnen zijn geboren en getogen Roeselarenaars en alle twee hebben ze al jaren een handelszaak in de Ooststraat. Annemie is de zaakvoerder van damesboetiek Pips Pillino en recht tegenover haar vinden we Borsellino, de handtassen-, bagage- en schoenenzaak van Trui.
De hoeveelste Batjes zijn het eigenlijk van jullie?
Trui Hoornaert: “Oei, oei, oei… Precies weet ik dat niet, maar ik herinner mij wel dat ik als kindje op een stoel op de stoep van mama’s winkel zat. Mama had hier een zaak van dameskledij, boetiek Nadine, en we gooiden dan ballen van de tweede verdieping naar beneden. En op maandag mocht ik tekeningen maken in de Manestraat en kon ik een prijs winnen. Er waren ook wedstrijden zoals ‘Win je prijs’ in de Noordstraat en de Batjesprinses passeerde dan met haar eredames in een open wagen door de centrumstraten.”
Annemie Pillen: “Ik weet ook niet precies de hoeveelste Batjes het zijn van mij. Ik weet wel dat ik al naar de Batjes ga voor ik zelf handelaar was. Ik ben in 1984 in de Patersstraat gestart met Pips vooraleer naar de Ooststraat te verhuizen. Dus als commerçant heb ik al zo’n 38 jaar Batjes meegemaakt.”
Trui: “Als handelaar heb ik eerst vijf jaar bij mama gewerkt in boetiek Nadine, dan heb ik vijf jaar met mijn man in Slagerij Dirk meegewerkt in de Zuidstraat en in 1993 ben ik met mijn zaak Borsellino gestart op de hoek van de Noordstraat en de Sint-Amandsstraat. In 1999 heb ik dan Borsellino naar het ouderlijke huis in de Ooststraat overgebracht.”
Kijken jullie eigenlijk nog uit naar de Batjes?
Trui: “Heel zeker! Ik verlang ieder jaar om mijn waren buiten te zetten en veel volk te zien, zowel in de winkel als tussen de solden buiten.”
Annemie: “Ik kijk vooral uit naar normale Batjes, zonder mondmaskers en zonder bang te zijn om opgelegde regels niet na te leven. En ik hoop op een goede verkoop, want normaal zijn de Batjes toch één van onze topperiodes.”
Trui: “De laatste editie van de Batjes mochten we niet buiten staan en dat is voor mij toch een typisch gegeven van de Roeselaarse Batjes. En net zoals Annemie hoop ik op een goede verkoop. Ik heb twee jaar geen bagageartikelen verkocht. Ah ja, we mochten toch niet op reis gaan, dus hadden de mensen ook geen nieuwe koffers nodig.”
Maar jullie zouden de Batjes niet graag zien verdwijnen?
Annemie: “Zeker niet! Meer Roeselaars dan de Batjes bestaat toch niet? Neen, de Batjes mogen nooit verdwijnen. Of ik 100 jaar Batjes zal meevieren? Maar ja, en hopelijk nog veel meer edities.”
Trui: “De Batjes zijn eigenlijk vier dagen winkelplezier voor mijn klanten en die periode zou ik niet graag zien verdwijnen. Neen, ook de maandag niet, want dat is voor mij een goede dag om nog wat stockverkoop te doen.”
Gaan jullie ‘s avonds met de Batjes nog op stap door Roeselare?
Annemie: “Die periode van uitgaan, feesten en ‘s anderdaags weer werken is voorbij (lacht). Nu drink ik nog een aperitief ‘s avonds, gaan we iets eten en dan kruip ik onder de wol om ‘s morgens fris te zijn.”
Trui: “De Batjes zijn inderdaad een intense periode. Bij ons staan de klanten niet alleen buiten, maar komen ze ook naar binnen en ook op de eerste verdieping. Wanneer we sluiten moet dan alles van buiten nog naar binnen. Heel veel uitgaan, hoort er niet meer bij. Vroeger als we jonger waren wel, hoor (lacht).”
Welke woorden of begrippen komen spontaan bij jullie op als jullie aan de Batjes denken?
Trui: “Muziekgroepjes, kortingen en het begin van de vakantie.”
Annemie: “Ambiance en veel volk in de winkelstraten.”
Trui en Annemie in koor: “En hard werken en veel verkopen!”
Ten slotte, vul aan: de Batjes zullen nooit verdwijnen omdat …
Trui: “… het een echte traditie is waar de Roeselarenaars ieder jaar naar uitkijken.”
Annemie: “… dit een Roeselaarse totaalbeleving is en zal blijven.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
