Traditie, folklore en de waanzinnige rol die houten lepels spelen? Het waren de sleutelwoorden tijdens ‘La fête des louches’. Duizenden mensen daagden op om er deel te nemen aan de festiviteiten, de enige in zijn soort die zowel het Franse als het Belgische Komen verenigt.
“Een traditie die ons terugbrengt tot in 1884! Toen werd het comité voor het eerst opgericht en sinds die dag hebben we altijd geprobeerd om jaarlijks een feest te organiseren. Enkel tijdens de oorlogen en recentelijk ook de coronacrisis moest het geheel in de kast worden gestoken.” Mathieu Milleville, die als lid van het comité de organisatie van de feesten mee op de rails helpt te zetten, kan alvast terugblikken op een erg succesvolle editie.
“Een stoet met 7 praalwagens, die allen een belangrijk personage uit de geschiedenis en de folklore van onze gemeente voorstellen, zorgde er zondag voor dat iedereen alvast werd klaargestoomd voor wat komen ging”, lacht hij. “Meer dan 4.000 houten lepels, louches zoals we ze hier noemen, werden op de laatste wagen gestoken en de leden van het comité gooiden die naar de mensen langs het traject. Zo trokken we van aan het gemeentehuis van Komen in België naar dat van Komen in Frankrijk. Daar verzamelden duizenden mensen zich om er de traditionele worp mee te maken. Knoerten van houten lepels worden in het publiek gegooid en wie er eentje kan bemachtigen heeft een waar stukje geschiedenis in handen.”
Kinderversie
De worp van de louches is een moment waar door heel wat Komenaars een jaar lang naar wordt uitgekeken en heel wat mensen stomen zich dan ook klaar voor het evenement. Handschoenen, veiligheidsbrillen en zelfs helmen waren geen uitzondering op de Grote Markt. Duw- en trekwerk, hechtingen in het gezicht en zelfs bebloede handen konden de pret alvast niet drukken.
“Er zijn eigenlijk geen regels maar we vragen toch met aandrang aan iedereen om het binnen de perken te houden”, vult het comité nog aan. “Voor de allerkleinsten hielden we een gelijkaardige worp op zaterdagavond maar dan in een erg gecontroleerd kader. Kleine lepels met zakjes snoep werden met zachte hand tussen de kinderen gegooid en voor volwassenen was er geen plaats. Het is trouwens, in vergelijking met het grote broertje, nog een relatief nieuw gegeven. Amper 20 jaar geleden werd besloten iets specifieks voor de kinderen te gaan organiseren.”
Ook beide burgemeesters waren van de partij en hadden, voor de gelegenheid, gepersonaliseerde louches die ze in het publiek gooiden. “Komen België en Komen Frankrijk hebben een rijke geschiedenis die bulkt van de folklore”, lachte Alice Leeuwerck vanop het balkon. “Ooit waren beide gemeenten één en nu nog steeds zijn we nauw met elkaar verweven. Dergelijk feest, uniek in zijn soort, zet die band extra in de kijker en schuift ons ook naar voren in het Europa van vandaag.” Haar Franse collega vulde meteen nog aan. “Beide plaatsen hebben een rijke geschiedenis maar kijken ook vooruit naar een al even rijke toekomst. Veel van onze projecten worden immers samen uitgevoerd en die relatie moeten we in stand blijven houden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
