“Festival Dranouter heeft mij gebracht waar ik nu sta”

Dj Bob mag zich na jaren trouwe dienst gerust ‘de resident van Festival Dranouter’ noemen. Voor KW.be blikt hij terug én vooruit op ‘zijn’ festival.

In een klein land als België kan je Brielen geografisch beschouwen als een deel van Heuvelland. Zo kan je stellen dat ik mijn puberteitsjaren en dito doorsparteld heb aan de voet van de Kemmelberg. Mijn eerste tocht doorheen het FolkFestival Dranouter werd oogluikend toegestaan door mijn ouders. Enkel gewapend met een kleine rugzak in de ene hand en een bak warm gerstenat in de andere, werden we gedropt aan de camping.

Festival Dranouter heeft mij gebracht waar ik nu sta

Tent hadden we al helemaal niet van doen, noch slaapzak, gezien het een zonovergoten weekend beloofde te worden en we tenslotte het festival bezochten om te feesten en niet om te slapen. Met een gezonde honger naar rock & roll keerde ik met een eerste goede ervaring met het festival rijker, maar evenzeer veel hersencellen armer huiswaarts. Eénmaal thuis werden we vriendelijk uitgenodigd richting bad wegens reukhinder, alvorens de verhalen te mogen vertellen…

Ongewild en onbewust werd ik gemarineerd in een ander soort warm bad van rootsmuziek die mij klaarblijkelijk bij de keel greep en mij meteen een duidelijke muzikale richting gaf. Dankzij initiatief nemende vrienden dienden zich leuke folky en wereldse events aan, waar ik al snel uitgenodigd werd om de afterparty’s te gaan verzorgen. Met een schaars aangekocht arsenaal aan cd’s en evenveel geleende trok ik de nacht in…

Zo heb ik Dranouter leren kennen: steeds vasthoudend aan de roots, maar met een knipoog naar vernieuwing

Voordat ik het goed en wel besefte mocht ik dit ook gaan doen op mijn 21ste levensjaar op het grote Folkfestival van Dranouter, waar ik toen tot voor 4 jaar enkel als toerist vertoefde. Net hersteld van een gescheurde kruisband was mijn eerste passage op Dranouter als dj bob een feit. Een 6 uur durende dj-set afsluitend bij het ochtendgloren. Het publiek nog bedelend om een nog laatste plaatje zoals het betaamt op dit uur van de dag. ‘Old school’ zoals we het op heden kunnen noemen. Bevredigend en trots nam ik afscheid van de Biertent en ging ik, mijzelf en anderen trakterend, nog eens piepen bij De Zon of Camping Roos… Want we sloten de dag of de nacht (hoe je het ook bekijkt) traditiegetrouw steeds in stijl af…

Ik heb er intussen al 19 keer als dj mogen aantreden, als je louter de Biertent/Palace- gigs meetelt. En dat maakt mij dankbaar… Want Dranouter heeft mij gebracht waar ik nu sta. Met Bobalicious, een ander project met respect voor de roots, heb ik onlangs Polé Polé, Tomorrowland, Couleur Café en de Antilliaanse Feesten gedaan. En op dit eigenste moment sluit ik een festival in Denemarken drie keer af.

Zo heb ik ook het geluk gehad Dranouter te leren kennen in zijn vele verschillende gedaantes, andere opstellingen, groter en kleiner. Maar steeds verloopt alles in een harmonieuze, ongedwongen sfeer. Ontwapenend en kleurrijk. En bij wijlen eigenzinnig. Steeds vasthoudend aan de roots, maar met een knipoog naar vernieuwing die de muzikale lading van het festival perfect dekt. Van 7 tot 77 jaar en dat is goed.

Zo kan ik nog enkele jaren mee. Tot in de Palace op zondag!