Het is voor de cultuur- en evenementensector en vooral de kleine festivals moeilijk om zich na de coronalockdown opnieuw op de muzikale kaart te zetten. Zo ook voor het ‘Bouger Bouger’- festival op De Engel, dat na vijf schitterende edities van de festivalkalender verdwijnt.
Wij legden ons oor te luisteren bij Ichtegems schepen en medeorganisator Tina Ledaine en programmaverantwoordelijke Monique Vandromme. “We hebben na de twee jaar lockdown vorig jaar een vijfde editie aan de muziekliefhebber aangeboden, maar dat gaf niet het resultaat dat we verwacht hadden”, zucht Tina. “We merken dat corona diepe wonden heeft geslagen en dat veel muziekliefhebbers ondertussen ook andere ontspanningsvormen hebben ontdekt. Ons festival is ooit in een opwelling tussen kameraden tot stand gekomen en we hebben dat waargemaakt. We hebben het zien evolueren van een festival in openlucht, naar een in een tent, eens met het podium daar en het volgende jaar in een ander setting. We hebben alles uitgeprobeerd en hebben geen spijt, want het heeft zeker iets teweeggebracht bij de mensen. Voor ons betekent het een mooi einde. Ik denk ook dat er voldoende andere organisaties zijn die met een festival uitpakken.”
Lokaal talent
“We hebben ons uiterste best gedaan, dachten nog te kunnen groeien, maar dat was een foute inschatting”, pikt programmaverantwoordelijke Monique Van-
dromme in. “Corona heeft ervoor gezorgd dat de mensen hun vrije tijd anders zijn gaan invullen en lokaal talent trekt helaas niet aan. Alleen klinkende namen op de affiche lokken festivalgangers. Helaas zijn die voor ons onbetaalbaar. Managers en boekingskantoren komen al gauw met prijzen van 40.000 euro aandraven. En dat kunnen wij als klein festival nooit geven. En dan heb je nog de veiligheidsvoorschriften en geluidnormen die strenger worden, Sabam, drukwerk en tal van andere zaken waaraan moet voldaan worden en een serieuze brok uit het budget nemen. We beschikten over een prachtige locatie, konden rekenen op de medewerking van vele vrijwilligers en Nelly en Gilbert van het aanpalend café vonden steeds alles oké en stonden altijd paraat, maar dan nog moet je over een serieus sponsorbudget beschikken, wil je er financieel geen kater aan overhouden”, besluit de 71-jarige Monique die het wat kalmer aan wil doen en van haar pensioen wil genieten.
Dank aan vrijwilligers
“Het is heel mooi geweest en langs deze weg bedank ik graag nog de vele vrijwilligers, Nelly en Gilbert, de sponsors en al wie ons gesteund heeft. We hebben met de laatste centjes als dankbetuiging iedereen uitgenodigd voor een lekker ontbijt in de Lange Max en de herinneringen zullen voortleven.” (EV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
