“Dat u het gemist had.” Het was een antwoord op de vraag hoe blij u was met de terugkeer van Afro C dat zaterdag wel vaker over de festivalweide van het Paelsteenveld in Bredene weerklonk. Het wereldmuziekfestival met al zijn randanimatie was, mede dankzij het mooie weer, een schot in de roos.
Cultuur- en toerismeschepen Alain Lynneel droomde vooraf van 10.000 bezoekers voor het nieuwe Afro C festival en het leek er zaterdag rond de klok van achten sterk op dat hij dit cijfer zou halen. Om 18u had het Mexicaanse Kumbia Boruka op de mainstage de festiviteiten op gang getrokken en begonnen de hongerige magen -en dat waren er nogal wat- zich richting exotische eettentjes te wagen.
Tussen de vele standen op de wereldculturenmarkt was het intussen wat rustiger keuvelen en wie het helemaal chill wilde maken, kon in de Marokkaanse theetent terecht voor een kopje zoete rust.
Het was allemaal erg herkenbaar voor wie er op de laatste editie in 2018 ook bij was. Alle ingrediënten van het ooit zo bejubelde festival waren opnieuw van de partij, wat het weerzien alleen maar prettiger maakte.
Het zorgde hier en daar wel voor een vingerwijzing richting wie het unieke concept ooit in de prullenbak mikte. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer en bij de Bredenaars, die ooit trouwe bezoekers waren van het oorspronkelijke Afro C en nu met graagte terugkeerden, was vooral dankbaarheid te horen over de revival van het festival.
Toen rond de klok van 20u de soundcheck voor top of the bill Zap Mama van start ging, begon de festivalweide pas echt goed vol te lopen en werd het voor wie naar een frisse schuimkraag hapte lang aanschuiven aan de drankstand. Dat was onder een stralende avondzon echter eens zo gezellig en de kans dat je er een oude bekende (Bredenaar) tegen het lijf liep was bepaald groot.
Gedoe met jetons en bekers
Hulde overigens aan de vele medewerkers die met engelengeduld de bezoekers het gebruik van de herbruikbare bekers en, helemaal nieuw, herbruikbare borden en vorken uitlegden. Vooral wie op het festival de innerlijke mens wilde versterken, hield er best het kopje bij. Eerst jetons kopen voor bord en vork, vervolgens richting eetstand waar je nu eens met de bankkaart, dan weer met cash of zelfs via overschrijving moest betalen. En eenmaal het buikje rond moesten die vermaledijde jetons natuurlijk opnieuw ingeruild. Voor cash, als de kassa al niet tijdelijk zonder cash viel en het geld op je rekening diende overgeschreven.
Wie zijn drankbeker wilde inruilen, moest dan weer een QR-code op het kasticket inlezen en vervolgens naam en rekeningnummer vermelden. “U krijgt de teruggave tegen uiterlijk 20 augustus op uw rekening gestort”, kon afgelezen van de website.
Ongetwijfeld stilaan een gebruikelijk ritueel voor wie zich fervent festivalganger noemt, maar voor de dame voor ons, die duidelijk voor het eerst een festivalweide betrad – en zo waren er zaterdag duidelijk nogal wat, het was tenslotte gratis meneer – bleek het allemaal haar gezond verstand wat te boven te gaan. Anderzijds, nooit zo’n propere festivalweide gezien als die van ’t Paelsteenveld op zaterdagavond.
Ondanks het gedoe met jetons en QR-codes bleef de conclusie zaterdag voor velen niettemin: “Graag meer van dat.” Schepen Lynneel zal het graag gehoord hebben…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
