Lara Taveirne heeft haar eerste literaire daad als Brugse stadsschrijver ‘gepleegd’. Amper drie dagen nadat zij door de Stad Brugge aangesteld werd, kroop zij in de pen. De reden? Het feit dat de 41-jarige Bruggeling Alexander B. doodgeschoten werd door de politie, toen hij een agent met messen aanviel.
“Het is allemaal totaal anders gelopen dan ik gedacht had. Op twee fronten”, bekent de Brugse schrijfster Lara Taveirne, die samen met Marieke De Maré voor de duur van twee jaar in opdracht van het Cultuurcentrum Brugge en de Stad tot ‘stadsschrijver’ benoemd is.
Drama
“Aanvankelijk wou Brugge een stadsdichter aanstellen. Ze hadden bij mij gepolst, maar ik had geweigerd. Ik ben immers geen dichter, ik schrijf romans en verhalen”, legt Lara Taveirne uit. “Bijgevolg heeft het stadsbestuur er maar twee ‘stadsschrijvers’ van gemaakt. Vooraf had ik mij voorgenomen om mij ver van alles wat naar politiek en actualiteit ruikt, af te houden. En dan gebeurt er een drama in de Geerwijnstraat, vlakbij het stedelijk conservatorium, waar ik les geef.”
“Ik ben voorbij de plaats van de misdaad gefietst, net nadat de feiten gebeurd waren. Het beeld van de politieman, die in shock, met bleke gelaatskleur, een lint aan het afrollen was om de straat af te sluiten, is mij bijgebleven. Hij stond daar zo te sukkelen met dat lint, het was alsof hij geen aanknopingspunt vond. Letterlijk en figuurlijk.”
Zelfverdediging
“Ik moest er voortdurend aan denken, terwijl ik les aan het geven was. Pas in de loop van de dag, in fases, raakte bekend wat er precies gebeurd was in de Geerwijnstraat. Ik heb toen al mijn literaire principes overboord gegooid en een tekst met maatschappelijk belang geschreven. En dat in dichtvorm!”, aldus Lara Taveirne.
Ter herinnering. In de Geerwijnstraat schoot een agent op woensdagnamiddag 20 september de 41-jarige Alexander B. dood die de politie aanviel met een mes. Volgens burgemeester Dirk De fauw handelde de agent uit zelfverdediging: “De lokale politie kreeg twee oproepen binnen. Eerst belde de moeder van de bewoner uit de Geerwijnstraat dat haar zoon in een razernij naar buiten gelopen was, gewapend met messen. Toen een voorbijganger die man op straat zag, heeft die ook de politie verwittigd.
Suicide by cops
De patrouille die ter plaatse kwam, probeerde de man te bedaren. Herhaaldelijk werd hem gevraagd om de messen op de grond te leggen. Hij ging niet op dat verzoek in. Er zijn vervolgens nog twee motards, als bijstand, ter plaatse gekomen. Op een bepaald moment is de man als een razende op de agenten afgestormd. Uit wettige zelfverdediging heeft een agent één schot gelost.”
Volgens meester Thomas Gillis, de advocaat van Alexander B., heeft heroïne het leven van zijn cliënt is verwoest: “Het heeft er alle schijn van dat deze tragische feiten een typisch geval zijn van ‘suicide by cops’. Alexander heeft de agenten met een mes aangevallen, met als doel doodgeschoten te worden. Hij deed iets waarvan hij wist dat het noodlottig kon aflopen. Er valt de agent die het fatale schot loste niets te verwijten.”
Oorlogsslachtoffer
Een vriend van Alexander B. noemt hem een ‘oorlogsslachtoffer’: in 1994 vluchtte hij met zijn moeder naar West-Europa, toen tanks zijn stad in Nagorno-Karabach binnenreden. Hij belandde uiteindelijk in Brugge. De kans is reëel dat de herop flakkerende strijd tussen de buurlanden Azerbeidzjan en Armenië rond deze enclave Nagorno-Karabach, in combinatie met de drugsverslaving, de stoppen deed doorslaan bij deze Bruggeling en hem aanzette tot zijn daad.
Gedicht
Dit is het gedicht dat Lara Taveirne naar aanleiding van deze feiten schreef:
In de straat van mijn eerste kinderfeestjeligt een vlek op de straatstenen.Er is een tentje omheen gezetzodat voorbijgangers niet gaan fantaseren.Vlekken hebben de neigingop onbestaande landen te lijkenAlleen zijn moeder kan in de vlekhaar jongen nog zienop de rug, een jaar of tienin het land dat ze hebben verlatenomdat er niet genoeg tentjes warenom alle gevallen doden te laten kamperenEr wordt gezegd dat hijals een gek heeft gezochtnaar manierenom de beelden uit te wissenMaar de tank in de straat van de bakkerbleef tussen hem en de wereld staan.En toen zijn woorden op warentrok hij de keukenla openop zoek naar scherpe voorwerpenom uit te beeldendat hij leeggelopen was.In de straat van mijn eerste kinderfeestjedraaien blauwe zwaailichten over de gevels.Een feestje voor afwezige genodigden.Als straks dat tentje is verdwenenen het land zonder coördinatenis vervaagd in de regenzullen we dan de jongenniet vergetendie al eerder een keer is gesneuveldin een oorlogwaar de vlekkenin elkaar overlopenalsof ze wilden tonen:kijk, zo makkelijk is hetom over mijn grens te komenFout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
