Achilles en Norah Gossaert hebben dyslexie. Tot enkele jaren geleden praatten ze daar liever niet over, maar recent werkten ze mee aan Nevermind, een reeks van VRT Max met presentatrice Flo Windey waarin jongeren praten over hun ‘label’. “Ondanks – of dankzij – onze leerstoornis hebben wij heel wat in onze mars.”
Toen Achilles (19) Gossaert de oproep zag voor jongeren met dyslexie, schreef hij zich meteen in. “Nevermind is een VRT MAX-reeks waarin ze jongeren aan het woord laten over hun ‘label’ zoals dyslexie, stotteren of hoogbehaafdheid”, legt Achilles uit. “Ik had aanvankelijk enkel mezelf opgegeven, maar toen ze hoorden dat mijn zus ook dyslexie heeft, leek het hen leuk om haar erbij te betrekken.”
Dyslexie is een leerstoornis waarbij een persoon moeite heeft met vlot en correct lezen en spellen van woorden. Veel kinderen voelen zich hierdoor onzeker, soms ook minderwaardig en vaak is school een echte strijd. “Met onze deelname aan Nevermind wilden we een positieve boodschap geven aan kinderen met dyslexie”, vertelt Norah (17). “Mijn broer en ik hebben vaak moeilijkheden gehad op school, taalvakken zijn bij momenten aartsmoeilijk, zelfs nu nog… Maar uiteindelijk komt het wel goed. Er bestaan hulpmiddelen en je leert ermee omgaan.”
Student journalistiek
Norah zit in het zesde middelbaar Humane Wetenschappen in VISO en Achilles volgt zijn tweede jaar journalistiek in de Arteveldehogeschool in Gent. Geen evidente keuze als je dyslexie hebt. “Helemaal niet”, beaamt Achilles. “In het middelbaar koos ik bewust voor een wetenschappelijke richting, ver weg van de talen”, lacht hij, “maar het was mijn leerkracht Nederlands die me de liefde voor taal heeft bijgebracht. Hij liet me zien dat je mooie dingen kan doen met taal, dat het niet enkel ellende is met spelling.”
Ook Norah liet de dyslexie haar leven niet bepalen. “Ik doe sinds mijn 8 jaar aan dictie en ik speel toneel. Het is niet altijd gemakkelijk om mijn teksten te leren, maar het lukt. Alleen iets trager dan de rest.”
“Mijn leerkracht Nederlands leerde me dat het niet enkel ellende is met spelling”
Norah en Achilles vinden het vooral belangrijk dat mensen in hen geloven. “Ik heb het omgekeerde meegemaakt”, vertelt Norah. “Eén school wees me af, want het zou niet lukken met mijn dyslexie en dat deed pijn! In VISO zijn ze er wel voor mij. Ze reiken hulpmiddelen aan en begrijpen me. Ik ben gestart in het TSO, maar dankzij het geloof in mijn kunnen van enkele leerkrachten, heb ik de overstap gemaakt naar ASO. Als je gelooft in jezelf, kan er veel!” Haar broer pikt in: “Veel jongeren durven er niet voor uit te komen dat ze dyslexie hebben. Ze zijn bang dat mensen hen dom zullen vinden, of hen anders zullen bekijken, maar dat is niet zo. Enkel door erover te praten, kan er begrip en hulp komen.”
Voordelen zoeken
Volgens Achilles bestaat de kunst erin om niet alleen de nadelen te zien, maar ook de voordelen van je ‘label’. Zijn er dan voordelen aan een label? “Zeker weten! Mensen met dyslexie kunnen bijvoorbeeld heel goed out-of-the-box denken”, verduidelijk Achilles. “Wij zijn het gewoon om zaken vanuit een ander perspectief te bekijken. Als wij een woord niet herkennen, moeten we op zoek naar een alternatief. Een eigenschap die ik heel goed kan gebruiken in mijn studie journalistiek. Je moet de voordelen zoeken en ze omarmen.”
Maar is de stap dan niet groot om jezelf zo bloot te geven op tv? “Het leek ons een leuke uitdaging”, lacht Achilles. “Bovendien vond ik het boeiend om eens te zien hoe zo’n reeks gemaakt wordt.” Ook Norah had geen cameravrees. “Ik ben het natuurlijk wel gewoon om op scène te staan”, lacht ze, “en zowel de crew als Flo, de presentatrice waren heel chill en stelden ons gerust.” (Lieve Coffyn)
Wil je het filmpje van Achilles en Norah eens bekijken? Ga dan naar VRT Max en zoek naar ‘Nevermind’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
