Op zondag 9 januari stelde Pittemnaar Luc Vandromme zijn nieuwste boek ‘Omwille van de soort’ officieel voor. Het is een toekomstroman die zich afspeelt in het jaar 2222. De schrijver schetst ons de ontstaansgeschiedenis van zijn zesde werk en licht een tipje van de sluier op over de plot, die wel heel bekend in de oren klinkt.
“In 2016 voelde ik de schrijfmicrobe weer de kop opsteken en besloot ik dat het tijd was voor een nieuw boek”, steekt Luc van wal. “Een boek schrijven is bij mij net als het maken van een schilderij, het is een langdurig proces dat bij een boek alleen langer duurt vooraleer het naar mijn voldoening afgewerkt is.”
“Net als bij al mijn boeken was het ook nu weer een kwestie van een trigger, een systeem te vinden om mezelf in gang te houden en het ontwikkelingsproces boeiend te houden. Bij de zoektocht naar een trigger kwam ik tot het besef dat al mijn andere boeken zich in het verleden afspeelden en dus kwam ik al snel tot het idee om mijn volgende boek in de toekomst te situeren.”
Meedenken
“De mensen zijn biologisch gezien al vele honderden jaren hetzelfde, dus dat zal in de toekomst ook zo blijven, maar ik wou mij toch afvragen hoe de wereld en onze maatschappij er zouden uitzien binnen tweehonderd jaar. Het boek speelt zich dus af in het jaar 2222. Ik wou mij voor het boek echter niet enkel baseren op mijn eigen mening en gedachten en besloot daarom een vijftiental vrienden bij mij thuis uit te nodigen en hen mee te laten denken. Ik legde hen allerlei vragen en problemen voor: Hoe zal het dagelijks leven binnen 200 jaar zijn? Wat zullen we dan eten? Wat met de opwarming van de aarde? Wat zal er met het milieu gebeurd zijn? Hoe zullen we dan wonen en ons verplaatsen? Dat leverde een boeiende mix van meningen en ideeën op waarmee ik aan het werk kon.”
“Als basis van het verhaal nam ik de mens zelf en het feit dat deze steeds langer leeft. In 1900 was de levensverwachting 45 jaar, nu ongeveer 80 jaar, dus met de voortschrijdende gezondheidszorg is de kans reëel dat het dan 120 jaar zal zijn. Dat feit heeft grote consequenties: er zullen sowieso veel meer mensen zijn en dus ook een steeds groter wordende overbevolking, er zullen ook vierde, vijfde en misschien wel zesde generaties bestaan die samenleven.”
“Deze grote bevolkingsgroei ben ik gaan combineren met de in 2016 reeds regelmatig de kop opstekende mening van onderzoekers dat de mensheid met een pandemie ging te maken krijgen en ik stelde mij de vraag hoe we hiermee om gingen gaan.”
“Vertrekkend van deze twee gegevens ben ik dan aan de plot van mijn boek beginnen werken, maar ook dat heb ik niet alleen gedaan. Ik had mij tot doel gesteld om het plot zelf voortdurend in vraag te stellen en heb daarvoor mijn oudste dochter Jana onder de arm genomen.”
“We hebben samen tal van wat wij noemen premissewandelingen gemaakt, waarbij ik de voortgang van de plot vertelde en zij dan moest proberen die te ondergraven en er een andere wending aan te geven. Zo kon ik voortdurend mijn eigen denkkader nieuwe input geven. Er zijn in de literatuur wel meer auteurs die samen een boek schrijven, maar ik besef ten volle dat het waarschijnlijk voor het eerst is dat een boek op deze manier tot stand komt.”
Toekomstroman
“Ondanks het feit dat het verhaal zich in de toekomst afspeelt, was het geenszins mijn bedoeling sciencefiction te schrijven. Ik zou het eerder een toekomstroman willen noemen. Er wordt wel eens de vergelijking gemaakt tussen mijn boek en 1984 van George Orwell en daar kan ik mij beter in vinden. Ook bij hem gaat het om gewone mensen die met zaken geconfronteerd worden die we vandaag regelmatig in onze maatschappij de kop zien opsteken.”
“Wat het verhaal zelf betreft start alles met de opwarming van de aarde en het daarmee gepaard gaande ontdooien van de permafrost, waardoor virussen vrijkomen die de wereld in een pandemie storten, met alle menselijke, economische en psychische gevolgen van dien. Ik heb het boek eind 2019 afgewerkt en helaas weten we vandaag maar al te goed wat een pandemie met de wereld doet.”
“We mogen dus stellen dat de realiteit inmiddels helaas de fictie ingehaald heeft. Van de mensen die het al gelezen hebben, krijg ik alleen maar positieve reacties en hoor ik vaak dat het aanzet tot nadenken en discussie, wat mij zeker blij stemt. Wat kan een schrijver zich immers meer wensen dan de mensen met zijn boek te doen nadenken en in gesprek te laten gaan?”
(JG)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
