“In poëzie kan ik mijn ei kwijt”, zegt de uit Torhout afkomstige Louis Descheemaecker. Hij heeft net bij de uitgeverij Boekscout zijn eerste dichtbundel uit met als titel: Wat ik wou zeggen voor de conversatie losbarstte. In wat hij een dolgedraaide wereld noemt, probeert Louis zichzelf te verplichten om toch hoopvol te blijven.
Louis (33) woont met zijn vrouw Ellen Heuvinck (32) in Sint-Gillis-bij-Dendermonde. Hij is master vertaler-tolk Engels en Frans en werkt als IT-projectcoördinator in het ziekenhuis AZ Sint-Blasius in zijn woonplaats. Hij komt geregeld naar de heimat in Torhout terug, waar zijn mama Ann-Caroline Cracco en zijn stiefvader Marc Werbrouck in de Garonnestraat wonen. Ann-Caroline werkt als verpleegkundige op de Torhoutse campus Rembert van het AZ Delta en Marc als onderwijzer in de Scholengroep Sint-Rembert. Louis heeft een zus Jozefien Descheemaecker en twee stiefzussen, Anne en Rieke Werbrouck.
Eigen poëzie vertaald
“Ik teken en schilder al van jongs af graag en doe dat ook geregeld”, aldus Louis. “Maar in een tekening of schilderij kan in mijn verhaal niet volledig kwijt en dus ben ik met schrijven gestart. Taal is handiger om uit te drukken wat je voelt. Aanvankelijk maakte ik enkel wat kleine tekstjes en bedenkingen en sloeg die op in mijn gsm. Zo kon ik mijn bekommernissen over onze wereld van me afschrijven. Het aantal schrijfsels dikte aan en in oktober van vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt: ik zou ze in een boek bundelen.”
“Ik stuurde eerst wat haiku’s en andere gedichten naar Boekscout om ze bij wijze van proef te laten beoordelen. Ik kreeg er een enthousiaste reactie op. Vooral de grote variatie in wat ik schrijf, zowel qua vorm als thema’s, viel in de smaak. Ik ben toen voluit voor mijn boek gegaan: 66 bladzijden met in totaal een 50-tal gedichten en enkele korte stukjes proza.”
“In totaal 50-tal gedichten en enkele korte stukjes proza”
Louis had veel poëzie in het Engels geschreven, maar Boekscout wou Nederlandstalige gedichten, dus heeft hij zijn eigen literatuur dan maar vanuit het Engels naar het Nederlands vertaald.
“Dat was allesbehalve gemakkelijk en op zich wel grappig”, lacht hij. “Zeker in de gedichten op rijm en met specifieke Engelstalige nuances viel dat niet mee. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om het voor mekaar te krijgen. Maar het is gelukt.”
Japanse haiku’s
Louis is gek op alles wat met Japan te maken heeft en volgt zelfs avondles Japans. Het mag bijgevolg geen verbazing wekken dat haiku’s zijn ding zijn. De haiku is een vorm van Japanse dichtkunst met maar drie regels, waarvan de eerste regel vijf, de tweede regel zeven en de derde regel opnieuw vijf lettergrepen telt.
“Vaak gaan haiku’s over de natuur, maar deze die ik schrijf, behandelen uiteenlopende thema’s. Nochtans komt de natuur veel voor in mijn poëzie. Maar meer nog interesseren me de menselijke relaties. Helaas léven we soms niet meer, maar wórden geleefd. De prestatiedruk is enorm. De samenleving straalt kilte uit en het cijfermatige overheerst. Geen wonder dat mijn gedichten soms zwaar op de hand zijn, al probeer ik toch vooral de nodige straaltjes van hoop te laten schijnen.”
Op boksbal tekeergaan
Naast schrijven, tekenen en schilderen, houdt Louis vanzelfsprekend ook van lezen. Het liefst op zolder in een oude zetel, ver weg van de drukte van het bestaan. Om het kopje leeg te maken, doet hij voorts aan sport, vooral fitnessen en op een boksbal tekeergaan. Gamen doet hij ook, net als in de tuin werken. Plus: opgaan in de Japanse taal en cultuur.
“Ik kom tijd te kort. Maar toch zoek ik de ruimte om aan nieuwe gedichten te beginnen, want als het even kan, wil ik het niet bij deze ene dichtbundel laten.”
“Ik heb namelijk nood aan schrijven. Ooit werk ik misschien aan een langer verhaal, maar nu heb ik daar nog niet het geduld voor. Ik hou het kort en krachtig.”
‘Wat ik wou zeggen voor de conversatie losbarstte’, uitgeverij Boekscout, 66 blz., 17 euro, te koop via boekscout.nl, bol.com en Standaard Boekhandel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
