Gwen Deprez houdt van taal, toneel en poëzie en valt met haar gedichten nu en dan in de prijzen. Ze is actrice, regisseur, dichter en verteller van volksverhalen. Er zijn al zo’n vierhonderd gedichten gepubliceerd in allerlei bloemlezingen, wedstrijdbundels, op postkaartjes, op kalenders en zelfs in de Gouden Gids. Soms worden gedichten van haar ook gebruikt voor geboortekaartjes of bidprentjes.
Gwen Deprez (66) is een kind van de streek. Bij haar geboorte woonden haar ouders in Slijpe. Op haar dertiende zijn ze in Leffinge komen wonen, waar ze haar jeugd doorbracht en er nu nog steeds woont. Samen met vrienden werd in de jaren zeventig jeugdclub De Zwerver opgericht en eigenlijk is uit diezelfde bende Leffingeleuren ontstaan. Gwen volgde toen moderne humaniora aan het Sint-Lutgardisinstituut in Oostende en behaalde er in 1973 haar diploma. Nadien behaalde ze een diploma A1 public relations (1975) en later licentiaat Nederlands-Engels (1979).
Ze begon haar loopbaan in 1979 bij de toenmalige RTT in Brussel waar ze onder andere in de TT-school Nederlands gaf aan de Franstalige ambtenaren van de RTT. Later werkte ze bij de Radio Maritieme Diensten in Oostende tot Belgacom vond dat die niet langer tot hun corebusiness behoorden en defensie ‘Radio Oostende’ overnam. Tot aan haar pensioen in 2020 bleef ze bij defensie.
Gwen is gehuwd met Gerrit Van den Bon en samen hebben ze een dochter Bieke. Al bijna 50 jaar beheerst toneel haar leven. “Op mijn vijftiende al voelde ik de toneelmicrobe kriebelen en begon ik acteerlessen te volgen. Wij hadden toen op school een verplichte hobbynamiddag waar ik toneel en poppentheater kon spelen”, vertelt Gwen.
Sinds 1975 treedt ze op in volavondstukken en intussen heeft zo al 95 stukken op haar naam staan. “Ik heb ook reeds zo’n 45 stukken geregisseerd. Het acteren of regisseren gaat in golven, zoals de zee. Nu weer is het acteren, dan weer regisseren. Zelf acteer ik heel erg graag, maar ik puzzel als regisseur even graag een productie in elkaar. Zopas heb ik nog Komedie Kateie geregisseerd en volgende maand begin ik met het regisseren van De Klisse in Bredene. Momenteel toer ik ook nog met mijn monoloog ‘Ge moet er nie mee lachen’. Dit stuk bracht ik vorige maand nog in zaal Isara in Nieuwpoort.”
In de prijzen
“Aan het Sint-Lutgardisinstituut hadden wij heel bevlogen leerkrachten die mij de liefde voor taal hebben meegegeven. In het begin verzamelde ik gewoon gedichten die ik zelf mooi vond, later begon ik aarzelend wel eens iets zelf te schrijven en die eerste tekstjes zeg maar impressies werden opgenomen in de programmaboekjes van toneelkring De Bacchanten waar ik toen speelde. Dat gaf mij moed om verder te schrijven en toen ik al eens in de prijzen viel bij gedichtwedstrijden wist ik – of dacht ik – dat ik op de goeie weg was.”
Verder is Gwen ook lid van het vertelcollectief Mandragora. Hun programma bestaat uit zowel volksverhalen, zee- en visserijverhalen en kerst- en eindejaarsverhalen. “Vaak schrijven we ook verhalen op maat, zoals bijvoorbeeld voor 25 jaar Natuurpunt of zoals vorig jaar nog voor de gemeenten Beernem, Oostkamp, Ruiselede en Wingene in het kader van het Landschapspark Bulskampveld”, zegt Gwen.
Als dichteres viel Gwen Deprez reeds meermaals in de prijzen, zowel in België als in Nederland. Zo won ze de Strullus Poezieprijs van de uitgeverij De Vleermuis in Roermond en werden er gedichten van haar opgenomen in Meulenhoffs scheurkalender, waar ze best trots op is. Hoewel ze geen stadsdichter is, werd ze laureaat bij de stadsgedichtenwedstrijd in Lelystad. En vorige jaar won ze de tweede prijs in de poëziewedstrijd van het Willemsfonds in Tongeren. Ze won ook prijzen bij de Club Literair Utrecht en Sint-Truiden. “Waar ik zelf best wel trots op ben, is dat mijn gedicht ‘Muurhoog’ in restaurant De Ocean hangt in de Albert I-Promenade in Oostende.” Ook op de gevel van de Sint-Jozefschool in Leffinge hangt een gedicht van haar en verder is er nog een permanent tentoongesteld op het poëziepad in Ichtegem. (Peter Germonprez)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
